Niemandsland 2

St.
Niet storen.
Daar gaat Just,
slechts,
alleen maar,
als een huisjesslak,
huisraad
in zijn rugzak
onderweg,
volgeplakt
met etiketten,
door allerlei mensen
die op hem letten.

Hoezo gerechtigheid.

Kijk dan
tussen de etiketten,
onder zijn matras,
kijk
hoe het kind
Justus was,

een en al gerechtigheid.



Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven bij het gelijknamige boek van Guurtje Leguijt.

Zie ook Niemandsland 1