ze werken in mijn brein,
zetten iets in beweging,
een opwaartse lijn.
Iemand laat iemand klimmen,
vertrouwen is vereist.
Wat zwaar zou zijn gaat soepel,
of je nu klimt of hijst.
Wie hijst mij in mijn leven,
wie ik het toevertrouw.
Hij zorgt dat ik omhoog kan,
Hij windt zich in mijn touw!
Coby Poelman-Duisterwinkel
iets heiligs in je draagt,
dat Iemand om je heen is
die ‘t leven met jou waagt,
kijk je dan ook anders
naar mensen om je heen,
merk je dat Hij bij hen is,
voelt het vertrouwd, sereen?
Ik kijk in onze spiegel
en denk aan wat Hij zei,
Hij is er, alle dagen
en niet alleen bij mij.
Coby Poelman-Duisterwinkel
De Vorst, op aard gekomen,
haalt mensen in Zijn licht,
wachtend en verwachtend
lees je Zijn nieuwsbericht.
Coby Poelman-Duisterwinkel
In schril contrast met:
"Wij gaan toch voor jou!"
staat in de aanhef
van de brief te lezen
dat de geachte heer
voor deze baan
is afgewezen.
Men neemt de slogan
blijkbaar niet zo nauw.
Blij toe, zegt hij,
het kille woord herlezend,
ik denk ook niet dat ik
daar nu nog tussen passen zou.
Coby Poelman-Duisterwinkel
ver van U vandaan,
‘t valt me zo tegen,
wilt U met mij gaan.
Zonder Uw liefde
redde ik het niet,
kom in mijn donker,
gids mij door verdriet.
Hoor in de woorden
van mijn stil gebed
hoe ik U zoek want
U bent nooit bezet.
Altijd beschikbaar
met Uw luisteroor,
bij U is aandacht,
stilte krijgt gehoor.
Kom in mijn denken,
vul mijn lege ziel,
verwarm mijn kilte,
leer mij hoe ik kniel,
ik was U kwijt, ja,
maar U vond mij weer,
dank dat U doorzocht
tot mijn wederkeer.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Soms lijkt het zo mistroostig Heer,
wanneer het mistig is
met dor en droefenis,
de wereld klein en kwetsbaar is,
dan hoop ik op Uw wederkeer,
de wereld lijkt zo koud en kil,
en ik verlang naar warm en stil,
dat alles gaan mag naar Uw wil,
maar dan weet ik, 'k ben niet alleen,
al kan geen mens U gadeslaan,
U loopt toch naast mij of vooraan,
U laat mijn hart en ziel verstaan
die mist is slechts geween,
wanneer jij huilt huil Ik ook mee,
soms moet je ruimte maken
om blij weer te ontwaken,
Ik zal over je waken,
we gaan toch met ons twee.
Dan loop ik met een lichtere pas,
ik hoor weer dat U bij mij was,
U bent mijn lichtglans, mijn houvast,
U toont mij kleuren van dichtbij,
de herfst ontvouwt zich voor ons uit,
we horen hoe een vogel fluit,
genieten van dit dagje uit,
U schiep door mist iets nieuws in mij.
Coby Poelman-Duisterwinkel
een kind van Hem te mogen zijn,
drager van Zijn genen,
Zijn eigen naam,
Christen.
Coby Poelman-Duisterwinkel
op aarde terug zou zijn,
wat zou hij zich verbazen,
bracht het hem vreugde, pijn?
Ik zou hem rond gaan leiden,
kijk pa, zo is het nu
en veel gezinsuitbreiding,
hoor, dat heeft hij van u.
Wat zou hij stralen als ik zei
o ja, we kerken nog
en vinden steun in ons geloof
waar u het ook in zocht.
We zouden veel bespreken
na bijna vijftig jaar,
Ik zou graag willen weten
en pa, hoe is het daar?
Coby Poelman-Duisterwinkel
Te weten dat U bij ons bent,
de dagen van ons leven
geeft zoveel kracht,
biedt uitzicht, geeft ons moed,
wat wij op aarde ook beleven,
het raakt ook U,
U volgt ons op de voet.
Omstraal ons Heer,
Uw heerlijkheid bevrijdt,
met U aan onze zijde
beleven we Uw tijd.
Te weten dat U bij ons bent,
de dagen van ons leven,
of dat nu hier of in Uw hemel is,
te weten dat U ons
voor eeuwig blijft omgeven,
een zekerheid in onze tijd
door Uw geheimenis.
Omstraal ons Heer,
Uw heerlijkheid bevrijdt,
met U aan onze zijde
beleven we Uw tijd.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Onder de rijp
fluistert een tak,
kijk toch eens om je heen,
zie je die ijsglans
door de zonnestralen?
En onderdoor
zie ik jouw bovenkant,
die schittert mooier nog
als diamant.
Rondom de tak
ontspruit gedempt gefluister,
een stille melodie
sluiert het lichten
van Gods luister.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Hoe kan het toch
dat we in donkere tijden
als schapen zonder herder
onze levens leiden,
alsof we nimmer hoorden
van het Koninklijke licht
dat opklonk boven velden
in een nachtelijk bericht.
Het overweldigende nieuws
in die kerstnacht bezongen,
Hij heeft het voor ons waargemaakt,
is het wel doorgedrongen?
Hij opende Zijn vrede
van het welbehaaglijk lied,
de Herder begeleidt ons
ook al merk je het soms niet.
Beleef de woorden in je hart
tot je weer zingen mag,
Hij haalt ons uit het donker,
Hij geeft ons elke dag,
Het lied uit engelenmonden
gaf levensperspectief,
is niet aan tijd gebonden,
Hij heeft nog altijd lief.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Tussen het dorre bruin
verrijst iets moois, iets fleurigs,
een ranke stam
onder iets wijds, iets kleurigs,
de buitenranden fijn belijnd
krullen in zachte schulpen,
een mug vindt hier zijn rust.
Het nodigt uit om stil te staan,
te mijmeren, je laten gaan,
een stempel in een ruitjesschrift:
we laten paddenstoelen staan.
Een melodietje van een kinderliedje.
Een muggenstoel fluister je zacht,
haha, geen zetel voor een pad,
het maakt je vrolijk, opgewekt,
zo mooi tussen dat stervend blad,
de Schepper was op deze plek!
Coby Poelman-Duisterwinkel
Overal gesloten, stickers op de deur,
tot onze grote spijt,
het is even niet anders,
helaas, Coronatijd.
Nog kilometers ver van huis,
kan ik het nergens kwijt?
Toch eindelijk een open deur,
o wat een heerlijkheid.
Hier snapt men dat het nodig is,
juist in Coronatijd!
Coby Poelman -Duisterwinkel
