Welterusten

Wanneer ik wil gaan slapen
zingt er iets in mijn hoofd
ik denk aan de dingen
die God ons heeft beloofd
hoe Hij ons komt halen,
Zijn geliefde volk,
wij Hem tegemoet gaan
op een hemelse wolk

ik voel me zo rustig,
als Hij dit voor ons wil
dan word ik als het zover is
vanzelf wel opgetild
zo ga ik heerlijk slapen,
totdat Hij mij weer wekt
wetend dat Hij zal waken
droom ik zijn wolkendek.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bij Tess. 4 vers 13 tot 18


Geschreven voor mijn schoonmoeder die op 25 juni 2011 is overleden.

Gezellig

Marius van Dokkum ©2005 Art Revisited, Tolbert

Een blaadje ritselt
langs het tegelpad.
Hij ruikt de kamperfoelie
in het te lang geworden gras.
Nog even oversteken
dan ziet hij hen
die hij ontmoeten wil.

Ze zijn aan het tomaten kweken,
een kleine kas wacht stil.
Het laatste nieuws
snel opgevouwen,
nu wordt er opgelet.
Hij ziet de blijdschap
in de sterk gekrompen vrouwen
als hij zijn tas tegen het aanrecht zet.

Eén en al aandacht
in hun gezicht
vragen ze naar
zijn nieuwste gedicht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Marius van Dokkum

De wespenkoningin

De koningin

komt uit

de voeg gevlogen,

burgers

steken hier

een stokje voor.

Zij, stekelig,

voelt zich bedrogen,

zoekt vasthoudend

alle voegen door

voegt zich ten einde raad

naar ‘t burgerlijk fatsoen,

vlucht ontheemd naar

‘t “Burger King - plantsoen.”

Coby Poelman-Duisterwinkel

De bidsprinkhaan

De man van
gene zijde,
vreemdeling
tussenbeide,
overal aanwezig
lijkt door zijn blik
op onverklaarbare wijze
mijn andere ik.

Coby Poelman-Duisterwinkel.


Gedicht n.a.v. het gelijknamige boek van André Brink.

Heerlijkheid

Waar Uw licht schijnt
is Uw Geest nabij,
in de schaduw
houdt U mij aan Uw zijde.

Wat heerlijk Heer
dat U zo straalt,
elke morgen weer!

Coby Poelman-Duisterwinkel

De duif

Als op een dag
gericht
een duif verschijnt
voor een geopend raam,
wegmaait wat
voor zijn voeten ligt,
een rondje door
de kamer vliegt
en dan verdwijnt

is dat dan niet een teken
van Hem voor ons bedoeld,
voel je de ademtocht
nog in de ruimte?

Mijn geest verruimt
bij de gedachte
dat wat er ook maar
voor zijn voeten ligt
Hij weg zal halen
voor mij openstaand,
in warme liefde
wegen baant

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven voor een goede vriend bij wie op Pinkstermorgen een duif door het raam naar binnenvloog…

Digitaal Pinksterfeest

Hij las een gedicht
op internet
over Iemand
die hij niet kende.
De tranen kwamen
druppelsgewijs
door de regels
bij hem binnen,
ze smolten op
zijn brandend hart
waar ze een
uitweg vonden
toen hij door het
wijde web
met de Vader
werd verbonden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Peter Wever

Gods lof in tongentaal

De kerkdeur zwaait open,
vreugde kleurt de stoet.

Onder het klokgelui
van de immense toren
stijgen luchtballonnen
als vurig rode tongen met
handgeschreven vlammen
de hemel tegemoet.

Gedreven door de wind
vertolken vlammentongen
Gods lof door ons bezongen
ademend pinkstergloed.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Snipperkat

Onder de trap ligt onze kat

op afgeweekt behang

het deert hem niet wat er ook valt

hij ligt er al heel lang.

Pas bij de spetters op zijn kop

van weer een natte dweil

rekt hij zich uit en schudt zich

stram komt hij overeind.

Wanneer hij door de kamer loopt

bedekt met plakbehang

kijkt hij me vraagogend aan:

komt er nog wat van?

Hij gaat me voor richting zijn bak

heeft slechts oog voor zijn eten

de ballast die hij meedraagt

lijkt hij gewoon vergeten.

Ik volg het spoor van snippers terug

scheur boven weer behang

en denk aan de bejaarde kat

die jaag je niet op stang.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Christine de Ro, België

Een zonnige dag

Jeugdige vrouwen

in kleurige jurken

fietsen in vliegende vaart

door de stad

hun wijde rokken

wapperen losjes

als fleurige ragfijne

goochelsjaals,

dansende lokken,

bewogen door vlagen,

ze kleuren een heerlijke

tropische dag

in hun vrolijke speelse

zomerse dracht,

hun beeld betovert

de Spiegelgracht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "De voordracht" (2013)

Pinkstergloed

Liefdesvuur
doorgloeit mij
zielsverrukking vloeit
ontroering brandt
mijn ogen

U bent
U noemt

Mijn Heer
bloei in mij voort
nu zo intens
Uw Geest
mijn hart beroert!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Gertjan Scholte-Albers

Het huis van de moskee

Een bruin
bewegend kleed
van mieren
bedekt de stoep.

”Luister!
Ze praten
maar wij
begrijpen hun taal niet.
Ze zijn bezig
met een soort plechtigheid.
Brengt de lente
verandering in hun nest?
Stuur ze terug
voor ze naar binnen lopen.
Nee, lees de liefdesbrief *)
voor ze het huis veroveren.”

De bewoners
van het huis
buigen zich voorover.
Zij blazen rook
over het bewegend kleed.
Zij neuriën
maar wij
begrijpen hun taal niet.
Zij zijn bezig
met een soort plechtigheid.
Zij neuriën, neuriën…
en zien
het bruine kleed
onbeweeglijk worden.

Het luistert!
In een plechtige stoet
trekken de mieren
zich terug
in de kieren
van de oude muren.
Voor ons
niet te volgen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

*) uit de Koran, de soera AL Namal

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Kader Abdolah,
Geïnspireerd door het 1e hoofdstuk over de mieren, voortbordurend op de prachtige beeldspraak van de schrijver.

Snelwegmuziek

Een bus rijdt ons voorbij.

“Laat u bussen” lezen wij.

“Ik laat me zingen”

zei ooit prins Claus.

Prinsen bussen in koningsblauw,

bussen zingen op asfaltgrauw,

een vrachtwagen toont

van ver het publiek:

C’est le beton qui fait la musique!

Coby Poelman-Duisterwinkel