liefde is voor elke tijd,
denk aan wie de liefde vonden
en aan Hem die het verspreidt,
deel het uit aan alle mensen,
stel je open en ontvang,
liefde is het mooiste werkwoord,
het bestaat al eeuwenlang.
Coby Poelman-Duisterwinkel
in een hip tuniek,
een sjaaltje om je haren,
nog jong en zo uniek.
Wil je een foto maken
vroeg je aan je vriendin
die daar graag op inging,
zij kende het begin.
Die blik al zo veelzeggend,
je kende hem nog kort
maar dacht al zelfverzekerd;
ik weet dat dit hem wordt.
Het is ook uitgekomen,
de liefdesdroom werd waar,
het sjaaltje werd een frutsel,
altijd iets in je haar.
Je vond in hem een maatje,
een levenskunstenaar.
Hij maakte je gelukkig,
al meer dan 50 jaar.
Coby Poelman-Duisterwinkel
In een tijd van hoeden dragen
waren mijn ouders jongelui
die hun ja nog zouden vragen
een dag in Arnhem samen uit.
Als ik het jonge stel zie lopen,
naast elkaar in wandelpas,
mijn vaders handen weggestoken
in zijn geklede overjas,
ook moeder op haar zondags,
in een voor hen nog vreemde stad
denk ik; door hen kwam mijn begin,
ik werd de jongste van dit paar,
de zesde van hun huisgezin,
ik koester aan elk levensjaar
in liefde mijn herinnering.
Coby Poelman-Duisterwinkel
dansen de naaldendans,
bij elke rukwind gaan ze los,
zo grijpen ze hun kans
van een omhelzing die alleen
bij stormen kan ontstaan
omdat ze bij het stille weer
te ver verwijderd staan.
Voor hen is storm en wervelwind
het grootste liefdesfeest,
op de windstille dagen
gedenken ze wat is geweest.
Coby Poelman-Duisterwinkel
dan word je overrompeld,
opeens word je verrast
door iets heel bijzonders,
je weet niet hoe het gaan zal,
het is je overkomen,
er groeit een band van liefde
die alles overwint,
je wilt als alle ouders
het beste voor je kind.
Je hart wordt opgetild
als ondanks alle zorgen
de liefde open bloeit
naar de vernieuwde morgen.
Twee mensen willen trouwen
omdat hun liefde groeit
in wat hen ten diepste bindt,
ze mogen uitzien naar een kind.
Coby Poelman-Duisterwinkel
(Ooit op verzoek geschreven.)
