Ontmanteld was hij
na zijn CVA,
een warme mantel
werd hem omgeslagen,
zij gaf hem al haar liefde,
voelde zich gedragen
door wat ze op hun trouwdag
aan Hem had beloofd.
Hij zou haar bijstaan wist ze,
al hun levensdagen,
ze hield niet op
Hem in hun nood te vragen.
De mantel kleurde door de
trouwtekstwoorden
en werd zijn schuilplaats
waar hij in vernachtte.
Omdat ze ‘t samen één
alleen van Hem verwachtten
lag als hun Psalm
Zijn mantel om hen heen.
Coby Poelman-Duisterwinkel
In memoriam aan mijn schoonouders. Hun trouwtekst was Psalm 91
