De gouden stoel

In Aduard was hij begraven

zo werd er beweerd bij het draven

er werd naar gezocht

men raakte verknocht

maar hij is nog nooit opgegraven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk is van S. Sollie Frens

De Here zegene u

 

Met nieuwe oren
hoorde ze de zegen,
’t was al zo lang geleden,
stil onderging ze
deze mooie bede.
Er trok een rilling
door haar heen,
of ze voor ’t eerst
de woorden hoorde,
hoe troostend was dit,
hoe sereen.

O Heer, verzuchtte ze,
dat U mij stoorde
in mijn verlatenheid,
ik ben niet meer alleen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Aan dit gedicht werd in 2009 de zilveren veer toegekend.

Te beluisteren op:
 https://youtu.be/TwR8shG-jZo

Feest tussen hemel en aarde

Toen Jezus naar de Hemel ging

dachten misschien de mensen:

Waarom gaat Jezus van ons weg

nu wij Hem zo graag wensen?

Hij heeft hen toen gezegd Ik ga

daar plaats voor jullie maken,

als Ik hier niet meer ben

zal Ik van daar over je waken

en Hij beloofde ook nog

zoals Ik ben gegaan

zo zal Ik ook weer komen,

‘k ben hier niet ver vandaan

en op het Pinksterfeest

dan zal Ik jullie sturen

de Heilige Geest,

dat zal niet lang meer duren.

Zo werd de Hemelvaart toch fijn

en horen we in kerken:

Hij zal voor altijd bij ons zijn,

ook als wij het niet merken.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit de bundel: "Het pinkstert!"

Godsvertrouwen

                

      Vaak komt ze in herinnering,
    dan zie ik hoe ze in het schijnsel
              van de schemering
           zich over heeft gegeven
                 aan het uitzicht
             op het Eeuwig Leven.

                    Vertrouwen
          straalt van haar gezicht,
                   de handen in
           haar schoot gevouwen.
   Ik zucht wanneer ik er aan denk
              hoeveel ik van haar
                  heb gehouden.

     Coby Poelman-Duisterwinkel

Haar waarde

Ze was al jarenlang alleen
maar eenzaam was ze niet,
ze maakte deel uit
van een vrouwengroepje,
ze rummikubten bij de één
en bij de ander
deelden ze  een snoepje.
Ze maakte kruiswoordpuzzels,
las een boek
en nodigde vaak mensen uit
of ging zelf op bezoek.
Was lid van kerk
en vrouwenbond en koor,
zo bracht ze in gezelschap
fijne uurtjes door
totdat ze vergeetachtig werd,
haar woning moest verlaten,
het vrouwengroepje kleiner werd,
ze woorden zocht in ’t praten
maar haar geloof maakte haar sterk,
ze kende “Onze Vader”,
voelde zich samen met Hem één,
zong psalmen van genade,
zo troostte zij met haar gezang
en haar gebed aan tafel
meer dan ze zelf ooit heeft beseft,
Hij gaf haar nieuwe waarde.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kerkgang, feest van verbondenheid

Die maanden

dat ik niet kon gaan

besefte ik ten volste het gemis,

geen bandje kon

de liefdesband vertolken

van tekstbelevend zingen

op echo’s van ons voorgeslacht

in een doorlevende bezieling,

het vreugdevol

de Levende ontmoeten,

de warmte van

Zijn Woord over je

heen gespreid,

de liefdevolle ogen

van wie om je geven,

de vrede in de dienstbaarheid.

Een hand van heimwee

had me in de greep,

ik wilde me zo graag

weer onder hen begeven,

lag vurig wachtend

in gedachten dicht bij Hem.

Het was een feestdag

toen ik weer kon gaan,

blijde gezichten

die de liefde Gods

uitstraalden,

ik mocht weer

rond mijn broeders

en mijn zusters ademhalen,

me overgeven aan de

luister van Zijn stem!

Coby Poelman - Duisterwinkel

In de stal

O Jozef, ben je ook zo blij
dat we juist hier mogen zijn,
te midden van dit stille vee
dat zoveel rust uitstraalt
en in de stilte zo vlakbij ons
warmte afgeeft, ademhaalt?

Ik voel me hier met jou zo thuis
in deze kleine stal,
dit is een fijne plek voor ’t Kind
dat nu snel komen zal.
Wat heeft God ons gezegend
door ons naar hier te leiden ,
Hij heeft dit zelf voor ons gewild,
dat voel ik, het bevrijdt me.

O Jozef, hier komt straks het Kind,
dit wordt geboortegrond,
als God dit uitgekozen heeft
begint hier Zijn verbond,
Hij wil verblijven in een stal,
maakt zich moedwillig klein
zodat ieder zich thuis voelt
en graag bij Hem wil zijn.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geboden toegang

We wonen ver van Bethlehem
in 't kleine Nederland
maar hoeven niet ver weg
om te aanbidden.
Met onze ogen dicht
zien we Hem in de kribbe
al is het aardedonker
in onze stille stal.

Het Licht doorzoekt het duister
door windseldoeken heen
en geen omgeving die
de toegang Hem ontneemt.

Wie komt in alle nederigheid

ontmoet Hem in Zijn luister.

Coby Poelman - Duisterwinkel

De rust van Uw zondag

De stilte

die U toezingt Heer,

doorademt echo’s

van weleer,

de rust

van hemelingen.

Hier wordt Uw Woord

bezongen,

het stilt

in ons de honger,

't verlangen

naar Uw keer.

Uw zegen

in het zondagslicht,

het lichten

van Uw Aangezicht,

het geeft ons

zoveel vrede.

Gaande met U

in ’t hier en nu

voelen we door

Uw leven

dat U ons

blijft omgeven.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kerkganger "ïn den vreemde"

Achter mij zingt een man

mijn trommelvliezen bol,

zijn ritme schokt de bank.

Vol overtuiging klinkt het.

Lofprijzend is zijn dank.

Bij het verlaten van de kerk

valt hij het orgel bij.

Zijn echtgenote fluistert sssst

maar hij is veel te blij.

Haar diep ontroerde ogen

beroeren die van mij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

 Gepubliceerd in de bundel "Geloofsvreugde"

Geloven

Je verheugen

in verbondenheid

met de Vader en de Zoon,

elkaar aanschouwen met volkomen vreugde

bij het beleven van dit wonder

waarvan je deelgenoot mag zijn

door wat de Geest in jou vervult,

de liefde van God!

Bij 1 Johannes 1 : 1-4

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht" (2012)

De Here zegene u

Met nieuwe oren
hoorde ze de zegen,
’t was al zo lang geleden,
stil onderging ze
deze mooie bede.
Er trok een rilling
door haar heen,
of ze voor ’t eerst
de woorden hoorde,
hoe troostend was dit,
hoe sereen.

O Heer, verzuchtte ze,
dat U mij stoorde
in mijn verlatenheid,
ik ben niet meer alleen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht" (2012)

Aan dit gedicht werd in 2009 de zilveren veer toegekend.

 https://youtu.be/TwR8shG-jZo

Veel plezier!

Ik kan mijn draai niet vinden,

mijn hoofd is er niet bij,

sinds jullie zijn vertrokken

zijn jullie ’t dichtst bij mij,

ik zie het vliegtuig stijgen,

mijn hart stijgt bonzend mee

tot jullie veilig landen,

dan landt mijn onrustwee.

Je mailtje meldt; daar gaan we,

mijn handen gaan ineen,

je foto wordt bureaublad,

 de baby slaapt sereen.

Dag lieverds, mail ik fier,

veel liefs en veel plezier!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015)