Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog. U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam. Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen.
Er is nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. , https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

zaterdag 29 maart 2014

Aardig



Ik kam mijn haar,
versier het met een frutsel
en denk terug
aan wat de jongen zei
tussen de pubers
voor de buurtsuper,
opnieuw ontroert het mij.

"Mevrouw, ik ken u niet
maar vind u nu al aardig
en wat u in uw haar draagt
vind ik ook heel chique".

Zijn ogen twinkelden die dag
de kleuren van mijn frutsel
en met een licht geluksgevoel
sloot ik hem in mijn hart.

Coby Poelman-Duisterwinkel

vrijdag 28 maart 2014

Op stage


Marius van Dokkum ©2005 Art Revisited, Tolbert

Ze springt nogal eens uit de band,
loopt stage in het buitenland.
Daar mag ze een fiets gebruiken,
wil het stadsgewoel in duiken.

Trottoirfietsen is hier verboden,
gewaarschuwd is ze de weg opgevlogen.
Ja hoor, ook nog een lekke band,
daar staat ze met de fiets aan de kant.

De fietsenmaker heeft geen tijd,
"zet daar maar neer tot etenstijd."
"Als u hem niet direct kunt plakken
mag ik dan wat gereedschap pakken?"

Zonder gezanik of getob
zet ze de fiets met een zwaai op de kop
en plakt daar in het buitenland
met groot plezier een binnenband.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

vrijdag 21 maart 2014

Flitsend medicijn


Hij juichte door de gangen:
"Mijn schoenen geven licht!"
Plezier kleurde zijn wangen,
hij juichte door de gangen
bij zijn oma in Bourtange,
verlichtte knipperend haar jicht.
Hij juichte door de gangen:
"Mijn schoenen geven licht!"

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "De voordracht"

maandag 17 maart 2014

Tweede persoon enkelvoud



De zwarte feestjurk
leek een rouwgewaad
toen ze verscheen.

Wie ben je eigenlijk,
wat ken ik je.

Waarom ben ik
verstrikt geraakt in leugens
en ben ik
wie ik niet wil zijn

Hoe ben jij
die me zo eigen is
zover van mij vervreemd.

Wat kun je opgaan
in de waan
dat je haar rug
erin denkt te herkennen

of is die foto
van de echte Jonatan?

Coby Poelman-Duisterwinkel
 
Geïspireerd door het boek Tweede persoon enkelvoud van Sayed Kashua

woensdag 12 maart 2014

In Koninklijk gezelschap


Daar zit ze, moeder,
voor de tv.
We schuiven een stoel bij
en kijken mee
naar een huwelijksdienst
van ’t Koninklijk huis
en moeder,
kijkend naar de buis
waant zich in haar geest
te gast op dit hoge feest.

Als de dienst is afgelopen
fluistert ze iets in mijn oor
en ik zeg: “Ga maar rustig hoor.”
“Maar al die mensen…”
werpt ze tegen
in dit gezelschap erg verlegen.
Pas als ik zeg
dat ik net heb verstaan
dat er nu gelegenheid is
naar het toilet te gaan
staat moeder op
en gaat haar gang.
Achter de deur klinkt
haar neuriënd gezang
en ik denk
als ik haar hoor zingen:
U komt op uw oude dag
nog in voorname kringen.

Moeder,
nu mijn dierbaarste herinnering
weet ik opgenomen
in de allerhoogste kring.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven in 2006

Moeder keek naar de huwelijksdienst van prins Friso en prinses Mabel in 2004.

Gepubliceerd in de bundel: "Granaatjes met een gouden slot"


woensdag 5 maart 2014

Lichtend Licht over "de Lindt"

Stralend
vanuit de verte
fietst ze ons tegemoet
de onbekende
dichtbij gekomen groet
vol geestdrift
de bijzondere persoon
met woorden
voor ons noorderlingen
ongewoon
maar zo innemend
klinkt het zegenend
Sjabbat Sjalom

het vult ons
met haar Vrede.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Christa Rosier www.christarosier.nl

Dit gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl

Gepubliceerd in het boek "Verrassend uitzicht" 

Geschreven in oktober 2011 en gisteren, 4 maart zagen we haar weer en opnieuw klonk haar vredesgroet.
Ik wilde stoppen om haar te vertellen over het gedicht maar ze was alweer zo ver dat ik haar niet meer beroepen kon. Ik hoop haar nog eens te ontmoeten.

zaterdag 1 maart 2014

Zingend op weg


Moedig gaan we voort
door de woestijn
die wereld heet,
we zijn bevrijde mensen.

Al staan we na het hete zand
voor metershoge golven,
vertrouwend op de Weg
er dwars doorheen
voelen we kracht
als wijlen broeder Mozes.

Ons is een land beloofd
vol Licht en Vrede,
we zingen liederen,
een wolk gebeden
trekt met ons voort!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit "Het pinkstert!"


Het kunstwerk is van H.A.L. Wichers