Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog. U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam. Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen.
Er is nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. , https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

zondag 22 september 2024

Honderd jaar Juliana

 


Van binnen en van buiten klinkt in Aduard muziek,

er is nog een fanfare die speelt voor het publiek.

Het korps bestaat al honderd jaar, in de herfst gestart

door een groepje inwoners van kerkelijk Aduard.

We zijn hen dankbaar, en verheugd dat het is voortgezet

met Juuls en Juliettes, zij vinden zoveel pret

in samen spelen in de maat, bevlogen, enthousiast

door wie hen begeleiden, vol vuur, ze zijn verrast.


De mensen van het eerste uur, ze kochten instrumenten

omdat muziek de mens verbindt, ze speelden zelfs in tenten,

op sportvelden en in de kerk, marcheerden door de straat,

de stukken in de harpjes, de wasknijpers paraat.

Ze kochten uniformen, schaften een vaandel aan,

Als kind zag ik de optocht, het greep me toen al aan.

De majorettes met hun stok zwaaiden parmantig mee, 

de drumband kletterde erop los, het was een defilé!


Concoursen, serenades, concerten overal,

kerkdiensten begeleiden, heerlijk trompetgeschal.

Kerstmorgen in de vroegte, ze waren weer present,

de vreugde van de muzikant is werkelijk ongekend.

Bewaar dit grootse erfgoed, het is zo waardevol,

de groei van Juliana, het speelt een grote rol.

De enthousiaste leiders, zij brachten veel tot stand,

blijf onze Schepper eren, Hij schept de muzikant!


Coby Poelman-Duisterwinkel

vrijdag 30 augustus 2024

Mijn eerste fiets


Het was geen nieuwe maar wat was ik blij,

die doortrapfiets was op een dag van mij!

Als je moest remmen hield je op met trappen,

ik had mijn vader nog de band zien lappen.


Ik had de fiets gekregen van mijn neef,

hij was nog goed al was het spatbord scheef.

blij fietste ik voor 't eerst de Kerkstraat door,

wat kon hij hard, ik zwaaide naar Mans Poort.


Dag buurvrouw Antoons riep ik over straat,

kijk eens hoe hard mijn nieuwe fiets al gaat.

Misschien kon ik de folders zo bezorgen,

dat kon ik mooi eens uitproberen morgen.


Ik hielp mijn vader daarmee elke week

want hij was kruidenier in deze streek,

de route die ik liep was al vertrouwd

maar was de fiets daar al wel op gebouwd?


Een fotograaf zei dat ik af moest stappen

dus hield ik voor hem even op met trappen,

ik wilde wel poseren maar alleen met fiets,

gelukkig was dat goed, anders had ik nu niets.


Coby Poelman-Duisterwinkel



Geschreven bij een kinderfoto van mijn man

zaterdag 20 juli 2024

Studeren



Ik ben niet meer te stoppen,

heb zoiets leuks ontdekt,

je kunt speels talen leren

via een leuke app.

Ik leer nu Spaans in ‘t Engels

twee vliegen in één klap,

zo kan ik als ‘t zich voordoet

naar ‘t Spaanse land op stap.


Het mooie van die studie app,

je haalt ook ‘t Engels op.

Bij alles wat je goed hebt

klinkt er een juichkreet op.

Voor lessen scoor je punten,

je wordt erg goed beloond,

en sta je boven aan een lijst

word je met goud bekroond.


Zo schuif je wekelijks verder

van brons naar diamant,

het leren is een feestje

en schept een speelse band

met vele personages

die je al kunt verstaan,

ze leven dagelijks met je mee

en moedigen je aan.


Ik heb de smaak te pakken,

‘t is leuker dan ik dacht,

het laat mijn hersens gymmen, 

ook dat geeft extra kracht.

Maak je nog een gedichtje

of is dat nu voorbij

vraagt mijn lief me ernstig

al doe je het maar voor mij…


Coby Poelman-Duisterwinkel

dinsdag 18 juni 2024

De man met de fiets


Hij is er nog geen week

maar in het dorp kent men hem al,

het Spaans wordt goed verstaan,

lachend klinkt haar geschal;


Pa, je bent hier al bekend,

men noemt je de man met de fiets,

vrolijk gaan ze verder,

zij op haar step, hoe vind je zoiets.


De straat is voor de auto te smal,

maar wat een hellingsgraad,

dan maar te voet met fiets en step,

zo gaan ze door de straat.


Thuis hoor ik hun verhalen

en kijk de foto's door.

Intens geniet ik van hun reis,

volg zo het hele spoor.


Coby Poelman-Duisterwinkel


zondag 9 juni 2024

Op hun zondags


Opa en oma
in zondagse kledij,
horloge in zijn vestzak,
dat hoorde daar bij.

Mijn deftige oma
met haar mooie hoed
geniet van de rustdag
met opgewekt gemoed.

Gesterkt door de diensten
in hun geliefde kerk
kunnen ze de week weer aan,
nog even door het perk.

Mijn opa was een zanger
en lid van de muziek,
zijn beroep was timmerman,
dat hield hem aardig kwiek.

Dat zingen van mijn opa
klinkt in de genen door,
tot in het zoveelste geslacht
zingen we in een koor.

Oma kon goed naaien,
ze was heel creatief,
wij gingen bij hen op bezoek,
poseren ze niet lief?

Coby Poelman-Duisterwinkel