Sientje Mesdag-van Houten

Je zit daar zo chique gekleed

maar je kijkt wat droevig,

je zoon die al jong overleed,

hoe was het voor jou vroeger.

Je draagt een mooie omslagdoek,

kleurrijk, goed weergegeven,

was je gesloten of een open boek,

zacht, rustig of gedreven.

Ik zou graag willen weten

wie je hier heeft vereeuwigd,

was het je man die Mesdag heette

of Jozef Israëls, van Leeuwen?

Het werk is helaas niet voorzien

van enig schrift of teken

of het is vervaagd misschien,

de tijd geeft ook gebreken.

Dat je Sientje bent is zeker,

inmiddels is dat vastgesteld.

Zolang de maker zal ontbreken

blijft er mysterie dat soms kwelt.

Daarom maak ik van jouw portret

een hedendaags gedicht, 

ik hoop dat iemand er op let

en ons met nieuws bericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Hij wandelt met wie wil

 

Die wandeling van Henoch,

hoe vaak zie ik hen gaan,

probeer ik in gedachten

hun woorden te verstaan

en elke keer kom ik bij Hem,

spreekt Hij mij stralend aan,

brengt levend in herinnering,

ook jij mag met Mij gaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De kracht van muziek

Vanuit de avondstilte

klinkt uit een open raam

een melodie

die lokt en vindt,

die zwart en wit

in harmonie verbindt,

verleden stilt

en heden overwint.

Zolang muziek de ruimte vult

vervalt de tijd,

zinspeelt de eindigheid.

Speel door, speel door

mijn beste vrind,

laat duren dit moment.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Stel dat ...

Stel dat Jezus hier zou varen

en Hij zag mij langs de kant,

stel dat Hij mij zou gebaren

wacht, Ik kom bij jou aan land.

Hoe zou ik dan reageren,

zou ik blij zijn en verrast,

wachtend tot Hij aan zou meren,

mij verheugen op mijn Gast?

Of zou ik verlegen denken,

nee Heer, vaar mij maar voorbij,

ga een ander aandacht schenken,

maar kom niet te dicht bij mij.

Hij kan op een dag zo komen,

ben ik erop voorbereid,

Hij, de liefste in mijn dromen,

vindt Hij mij Hem toegewijd?

Stille schipper op het water,

als u wist waaraan ik dacht,

misschien zeg ik het u later

als ons tijd rest, Hij nog wacht.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Reitdiep

De charme van het platteland,

het water en de luchten,

in stilte leeft de waterkant,

wat heb je hier te duchten.

De bochten, de beschoeiing,

de zeearm zo typerend,

het blijft al eeuwen boeien,

te mooi om aan te meren.

Er zeilde vast een tjalk voorbij,

de rust is voelbaar, puur,

hier komt een stedeling weer bij,

herademt de natuur.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Op het Paterswoldsemeer

Heldere zeilen, zie ze blinken op het meer,

tientallen BM'ers zijn vrolijk in de weer,

vissers en zeilers, passanten van nabij,

bij de zeilwedstrijden waren ze erbij.

Feestelijke dagen, voor iedereen vertier,

elk seizoen uitnodigend, ook voor ijsplezier.

Het lokt de watersporter, voor hen is er genoeg

en Noordelijke kunstenaars, leden van de Ploeg.

Er is veel inspiratie, er is geen dag gelijk,

soms schilderen ze wolken of stukjes Koninkrijk.

een spiegeling van kleuren vult zo menig doek,

elke keer verrassend, vanuit een andere hoek.

Menig kunstliefhebber verlustigt zich erin,

herinnert zich de dagen, alleen of met gezin,

de tochten op de schaatsen of in de zomerzon,

dat Paterswoldse meer, waar liefdestijd begon...

Coby Poelman-Duisterwinkel

Onze dorpsgenoot

  

Hij schilderde de kerk

die veel voor hem betekende,

hij was er ouderling,

heeft zijn geloof beleden,

zijn kinderen zijn er gedoopt,

hij was actief meelevend.

Hij zong er in de Cantorij,

hielp mee met wat gebeurde,

was dankbaar voor het goede,

leed mee met elk die treurde,

een trouwe kerkganger was hij,

vergaderde en was gastvrij.

Wat was hij vaak te vinden

in ‘t kerkje van zijn vrind,*

waar hij zo graag bediende

in ‘t theehuis, graag geziene.

Dag Jan, je werk blijft voortbestaan

nu jij van ons bent heengegaan.

De kerk, het huis van wie ons schiep

waar jij zo graag naar binnen liep

is door jouw hand op doek ontstaan,

dat jij bij God mag binnengaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

*Het zelfgebouwde kerkje van boer Harkema in Den Ham waar bussen vol mensen naar kwamen kijken. Jan Meeuwsen deed daar de rondleidingen en eindigde die met het zingen van een lied.  Hij schonk koffie en thee in het theehuis waar zijn schilderijen ook tentoongesteld werden.

Lichtend wit

Een schilder uit de vorige eeuw

belichtte ‘t wit in zijn penseel

op linnen tot een kroonjuweel.

Het inspireert, het maakt me blij,

ik zie door jou je schilderij

dat zegt Mijn Schepper straalt in mij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk van Martinus van Andringa

Homme Poort

Hoe lang kijk jij al mee over mijn schouder,

ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt,

maar met de jaren word je mij vertrouwder,

hoe vaak heb ik je nu al zachtjes aangeraakt.

Het ene jaar stond je in onze serre,

een ander jaar naast het bureau,

van tijd tot tijd kom ik je plagend tegen,

dan duik je even onder mijn plumeau.

Vandaag was ik je lange haren

heel zacht masserend met een natte doek,

daarna je neus, je ogen en je wangen,

je moest eens weten wat het met me doet.

Vrienden van ons vinden je sprekend lijken

op Godfried Bomans, die tevreden blik,

verlang je nog niet even naar je pijpje

of geniet je van mijn nieuwste limerick?

Je geeft de kamer hoe dan ook jouw charme,

gemoedelijk stilzwijgend achter mij,

het is heel anders dan wat je gewend was,

je tijd in Groningen is al heel lang voorbij.

Daar keek je uit over de winkelpanden,

wellicht vanaf een brede vensterbank

en hield je mevrouw Leopold gezelschap,

hoorde op afstand de Martiniklokkenklank.

Je hoofd begint zowaar te glimmen,

het lijkt of je instemmend naar me knikt,

ach Homme Poort, je brengt me weer tot zinnen,

je laat me schrijven over jou onder jouw blik.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het schilderij is gemaakt door GeertJan van Meurs, Homme Poort, in de oorlog actief in het verzet, schreef een lekenspel, zie onderste foto. U kunt meer over Homme Poort lezen in het boek Jeugdherinneringen. Zie http://docplayer.nl/17276355-Jeugd-herinneringen-van-dirk-jan-poort.html 
Homme Poort speelde ook een rol in het boek van Simon Vestdijk, Terug naar Ina Damman, hij was het jongetje die de bal achteruit kon trappen.

Artistieke tulpen

Speels en vrolijk 

sieren ze de vaas,

de volop open 

zacht oranje tulpen,

krioelend buigen stelen 

om elkaar,

kunstzinnig schikt 

het groen zich 

rond het flamboyante,

het toont een vleugje 

van de kunstenaar

die stoeiend schildert 

met het nonchalante.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Karl Schlüssler

Abstract

Het wachtend groen

onder azuur

in nevelen gehuld

lijkt te verlangen

naar de rust

van maagdelijk wit

mysterie slaapt

in randen blauw

wind sluiert licht

waar 't groen

van lente tafelt

in kleurrijk evenwicht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het schilderij van Jo van Wiggen.

Waar eenvoud leeft

Kraaienpoten, vossensporen
prenten in de sneeuw,
een aftands hekje lijkt verloren,
dromend over een vorige eeuw.

Markante oude poldermolen,
opmaat naar een stil gehucht
waar eenvoud leeft, verscholen
onder een rafelig lint avondlucht.

Frank Buunk


Het kunstwerk is van Philip Zilcken.


Zo nu en dan krijg ik een gedicht onder ogen van Frank. Wij delen de liefde voor de kunst en mijn man en ik komen af en toe bij hem buurten in Ede om ons te vergapen aan zijn keur van schilderijen.
Graag laat ik jullie meegenieten van één van zijn kunstwerken die hem heeft geïnspireerd tot het schrijven van dit treffend gedicht.

Meer info over het schilderij en de kunstenaar: https://www.simonis-buunk.nl/kunstwerk/zilcken-c-l-p/22835/

Jo van Wiggen

‘k ben van je schilderij

gaan houden,

‘t was al te koop

maar ‘k wil het niet meer kwijt,

die uitgestrekte armen

in het donkergroene,

de wachter naast het bed

die bij haar schreit,

het Licht door

't wit gordijn dat nodigt:

daar ginder zal het

altijd zomer zijn.

Jouw schilderij,

een groot mysterie,

het maakt iets binnenin mij

onweerstaanbaar klein.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Abstracte kunst van Jo van Wiggen (geboren in Culemborg, overleden te Appelscha)

In het tijdschrift "Kunst en wetenschap" 20 ste jaargang nr. 1, voorjaar 2011 staat een artikel over Jo van Wiggen, 1922 - 2008, geboren te Culemborg.

De compositie, de penseelstreek en de kleuren van zijn schilderijen zijn sterk.

De voorstellingen emotioneel geladen. In dit tijdschrift worden zes kunstwerken van zijn hand getoond.

Jacobskruiskruid

Bermen langs de snelweg

kleuren groen en geel,

boeren kleuren als de bermen.

Waar geel het land kleurt

rond een overall

wacht de veestapel op stal.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Opwindende dirigent

Vol aandacht kijkt hij naar de dirigent,

in zilverfolie vormgegeven,

het ragfijn webwerk

geweven om zijn handen

houdt zijn blik gevangen.

Dan spreekt hij uit

wat in hem opgeroepen wordt.

Zo stond hij vroeger,

de armen als die dirigent,

ertussen strengen wol

die zij tot kluwens wond,

zijn armen zwenkten

op haar swingbeweging.

Nog voelt hij hoe de strengen

zijn handen met een streling

in de ruimte deden zweven,

daar waar het zachte rood

haar handen oversteeg,

het binnenin hem zingen bleef.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Dag meneer

Hoe wit is uw gewaad
afstekend tegen
't donker van uw handen,
integer uw gelaat,
uw houding ingetogen.

Alleen al uw aanwezigheid
geeft zoveel rust en stilte,
de schilder die u portretteerde
wist van 't kleurrijk wit
een stralend licht
in plooien te creëren,

toch is 't uw houding
die mij nog het meeste raakt.

Coby Poelman - Duisterwinkel.

Het schilderij is van Martinus van Andringa.

Zing de Heer naar je toe

Al is het nog zo donker,
al is het middernacht,
denk in de stille leegte
aan Paulus en Silas,
ze zongen Jezus binnen
en Hij doorbrak hun nacht.

 Zing maar, juist in het duister
de lofzang van Gods kracht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

De stilte spreekt

Zwijgend licht de sterrenhemel,

luister van Gods Majesteit

wanneer de mens zich

op de nacht heeft voorbereid.

Zwijgend stijgen overal gebeden,

soms lispelend over wat wordt geleden

maar in de stilte wordt het opgenomen,

geen woord zal Hem ontkomen

die onze harten met erbarmen leest.

Over de sterrenhemel spreekt

door Vader, Zoon en Geest

in nachtelijk stilzwijgen

de Goddelijke kracht

die onze duisternis doorbreekt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De trein mindert vaart

Een oude man op het perron
met een al even oude hond
zeult een tas op wielen voort.
Dan staat hij stil,
hijst zijn geriemde broek.
Het hondje wacht
met één oog dicht geduldig.

Deuren schuiven open,
eerst duwt de man
zijn tas het trapje op,
beklimt dan zelf de treden,
het hondje klauterglijdt
met moeite mee.

In de coupé weerklinkt in koor
het langgerekte aaach.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kunstwerk van Sip Hofstede

Het Bildt

Stoeiende kleuren bewolken de hemel

boven het Bildtse opgeslibd land.

Vlakbij de zeedijk onder Sint Anne

nam iemand ooit de penselen ter hand

om hier in krachtige streken te tonen

hoe vrolijk dit Fries stukje polder kan zijn,

kijkend naar ’t spel van de boeiende vormen

maak je zo deel uit van dit domein.

Coby Poelman – Duisterwinkel

Kunstwerk van Clara Schaap - Noordenbos