Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog. U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam. Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen.
Er is nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. , https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

zaterdag 31 december 2016

Remco Campert op oudjaarsdag



Buiten strijkt men over zwavel,
binnen geurt het naar oudjaar,
Remco sprak in dichterswoorden
op tv, het voelt zo waar,

zoals hij zijn vak beschrijft,
ach, wat kennen wij elkaar,
maar zo dicht, ja dichter nog
raakt hij mijn verdiepte snaar

alsof hij leest hoe in mijn hart
elk nieuw gedicht ontspringt,
hoe herkenning 't hart ontregelt,
letters, woorden, zinnen zingt.

Inspiratie dringt zich binnen,
buiten knalt een strijker af,
oliebollen op het linnen,
niets leidt mij van 't schrijven af,

op de valreep van momenten
komt alweer een nieuw begin,
schrijvend over mijn collega
geeft hij 't nieuwe jaar al zin.

vrijdag 30 december 2016

Nieuwjaarsbede

Moge het nieuw gegeven jaar
ons openvouwen voor elkaar,
moge Zijn licht door werelds nacht
ons brengen waar Hij wordt verwacht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

donderdag 22 december 2016

Aan kinderen geopenbaard

In een wereld vol van vrede
zingt een aardse kinderstem
over hoe het eens geweest is
zonder vrede, zonder Hem

toen de aarde nog verdeeld was,
van het Kind niet was gehoord,
zingend deelt ze ouderen mede:
Vrede vind je in Gods Woord!

In haar wereld vol van vrede
is alleen dit van belang,
vrolijk zingt ze ons verleden
in een hemels kerstgezang.

Aangestoken door haar zingen
licht die hemelvrede op,
welbehagen stroomt van binnen
en verwarmt het huis van God. 

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven voor het thema "Vrede" van gedichtensite.nl

zondag 18 december 2016

Verrassende post



Het was op een bewolkte dag
in ‘t midden van Advent,
ik had gewandeld,
fris gewangd
keek ik de postbak in.

Een grote bruine envelop,
het handschrift was vertrouwd,
verwachtingsvol
ontsloot ik hem,
mijn broeders boek ontvouwend!

De titel sprak van brekend licht,
het blonk
rondom de wolk,
ik las in het gebroken wit
zijn lieve eigen noot.

In mijn moederstaal nog wel
had hij het geschreven,
mijn hart liep vol
ik voelde mij
intens met hem verweven.

We hadden eens in onze tuin
ons schrijven doorgespit,
hij las het mijne,
ik het zijne,
bespraken wat bezielt.

Nu ligt het uitgekomen boek
van hem bij mij te schijnen,
de nieuwe morgen
komt in zicht,
vol uitgelezen wijnen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

dinsdag 13 december 2016

De keerzijde

Zelfs aan de kleurenfoto’s
die hij neemt van mensen
is herhaaldelijk te zien
dat hij hun minder mooie kant belicht.
Zo mist hij keer op keer het mooiste.

Maar kijk
hoe hij vandaag
de negatieven
in de haard verbrandt.
Op zijn gezicht
ontwikkelt zich
een zachte glans van Licht!

Terwijl ik kleur zie ik opeens
zijn allermooiste kant.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht" (2012)

vrijdag 9 december 2016

Fluistering in de kerstnacht

Jozef,
slaap je al?
Nee?
Ik kan ook
de slaap niet vatten.
Ik wil je nog
graag zeggen
dat ik je
geweldig vind
zoals je me
gesteund hebt
met het Kind,
je bent zo’n
goede man
en vader,
kijk eens
hoe Hij daar ligt,
er is een glans
op Zijn gezicht
en Jozef,
wat er ook
gebeuren zal,
God heeft het zo
gewild en
het is goed,
o Jozef,
wat bewonder ik
je moed.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Het pinkstert!" (2012)

maandag 5 december 2016

Mag ik eruit?

Ik heb het Spaans benauwd
in dit cadeaupapier
en die proppen in mijn maag
zitten me tot hier.

Wie kwam er op dat gek idee
mij zo dik in te pakken,
ik wil eruit, ik heb genoeg van
’t schudden in die zakken.

Ik ben zo zacht en mooi,
wie wil me gaan bevrijden
en gunt me het genot
mijn charmes uit te spreiden?

Verwachtingsvol met kloppend hart
roep ik gedempt tot ziens,
als ik het niet meer overleef,
ik was een tas van jeans.

Coby Poelman-Duisterwinkel

vrijdag 2 december 2016

Door het geloof



Het stormt als buurvrouw wordt begraven,
zoals het in de wereld waait,
iemand wordt vluchtig uitgezwaaid,
auto’s vullen zich met de in raven-

zwart geklede nazaten van Naam.
langzaam trekt de stoet langs beukenhagen
om haar naar de plaats van rust te dragen,
meelevend trek ik jas en schoenen aan.

Terwijl ik naar het kerkgebouw toe loop
denk ik aan hoe een jochie stond te kijken,
een dagdeel voor het venster in de hoop

de vader van zijn vriendje te zien stijgen,
zo had de juffrouw hem verteld op school
dat hij die dag de hemel zou bereiken.


Coby Poelman-Duisterwinkel