Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog. U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam. Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen.
Er is nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. , https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017
Posts tonen met het label Geloofservaring. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Geloofservaring. Alle posts tonen

vrijdag 7 juli 2023

Uw stappen in mijn wandelpas


Uw stappen in mijn wandelpas

beroeren mijn gemoed,

ik pas mijn snelheid zachtjes aan,

dit samenzijn voelt goed,


We lopen zwijgend op het pad,

U kent mijn wel en wee,

niets hoef ik U te zeggen

want U beleeft het mee.


Ik leef me in Uw menstijd in,

wat had U het soms zwaar,

was Vader in die tijd bij U

zoals ik U ervaar?


Er was in ‘t donkerste moment

Uw hartverscheurend woord

of Hij U toen verlaten had,

heeft Hij Uw roep gehoord?


Uw stappen in mijn wandelpas,

ze zijn mijn grootste schat,

nooit hoeft een mens alleen te zijn,

U kruist ons levenspad!


Coby Poelman-Duisterwinkel



Door Ko de Vrieze in een foto gezet

woensdag 15 september 2021

Haar lievelingslied

 

Zingen lukt haar niet

maar lichaamstaal

klinkt des te meer

bij 't horen van: nu zingen wij.....


Mijn zingen lukt niet meer,

terwijl ik naar haar 

vreugde-uiting luister

dwars door haar lijden

drink ik mijn tranen in

en hoor van alle zijden

in glorieus getuigenis

welk een vriend ons Jezus is.


Coby Poelman-Duisterwinkel


Een gebeurtenis van jaren geleden, in het Zonnehuis te Zuidhorn, tijdens de zangbijeenkomst, nog in het oude Zonnehuis.


Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "Verstillend Licht"

woensdag 4 augustus 2021

Storm van liefde

 


Het overkwam mij

in de Psalmendienst,

Gods Geest was zo aanwezig,

het stormde in en rond mijn hart,

ik gaf me er aan over,

de woorden van de predikant,

ze raakten, zweefden,

landden, stegen,

waaiden in het rond,

Psalm 118 leefde!


Kwam het omdat we hoorden

dat Híj dit voor Zijn sterven zong,

was het de bede “Heer!”

was het de ruimte

in Zijn woord,

wat raakte me zozeer?


De hele avond droeg Hij mij,

Zijn liefde was zo puur,

o, Geest van God,

storm in mij door,

onstuimig en ontroerend,

tot ik met U

de woorden zing,

verstillend in Uw koor.


Coby Poelman-Duisterwinkel

zondag 13 juni 2021

Omstraal ons door de tijd

 


Te weten dat U bij ons bent,

de dagen van ons leven

geeft zoveel kracht,

biedt uitzicht, geeft ons moed,

wat wij op aarde ook beleven,

het raakt ook U,

U volgt ons op de voet.


Omstraal ons Heer,

Uw heerlijkheid bevrijdt,

met U aan onze zijde

beleven we Uw tijd.


Te weten dat U bij ons bent,

de dagen van ons leven,

of dat nu hier of in Uw hemel is,

te weten dat U ons

voor eeuwig blijft omgeven,

een zekerheid in onze tijd

door Uw geheimenis.


Omstraal ons Heer,

Uw heerlijkheid bevrijdt,

met U aan onze zijde

beleven we Uw tijd.


Coby Poelman - Duisterwinkel

zondag 1 december 2019

De ervaring van zingen



Als u zingt in de dienst, denkt u dan ook na bij wat u zingt?
Beleeft u de woorden die u zingt ook met hart en ziel?
Bij mij is dat de ene keer heel sterk en een andere keer wat minder.
Toch doet het iets met je als je de woorden die je samen zingt in de kerk heel intens beleeft.
Dan zing je je als het ware naar de Heer toe. Dan word je zo blij van binnen dat je bijna niet stil kunt blijven zitten.
Als ik geraakt wordt door de prachtige woorden die we zingen, dan kijk ik om me heen of mijn broeders en zusters dat ook zo beleven.
Heel soms ontmoet ik dan een paar ogen waarin ik herken dat die broeder of zuster het ook zo beleeft en dan ervaar ik een gezamenlijke vreugde in het geloof.
Een familiemoment met Vader.

Als kind zong ik met mijn broer en zussen psalmen bij het orgel in onze huiskamer en vader speelde.
Een paar jaar geleden klampte een vrouw me aan in de supermarkt.
“Zal ik die es wat vertellen? Joe zongen vroeger bie joe ien koamer bie t örgel en den bleef ik wel es stoan te luusteren want dat von ik zo mooi!”
Het zingen in onze erediensten zou zomaar een soortgelijke reactie kunnen uitwerken.
Wie weet staan hier buiten ook wel eens mensen stil om te luisteren en zo zou er wel eens een stille wisselzang kunnen ontstaan.

In het Martinikerkkoor hebben we Psalm 121 eens in een wisselzang naar elkaar toe gezongen.
De vrouwen draaiden zich om richting mannen. De rillingen gaan je over de rug als je elkaar toezingt: De zon zal u niet schaden, de maan doet niets ten kwade.
Op zo’n moment beleef je wat je zingt. Dan gaat de hemel open.
In deze kerk hebben we elkaar ook eens toegezongen. Het was een zegenbede.
Bij het uitgaan van de kerk. We stonden en konden ons gemakkelijk naar elkaar toe draaien.
Dan ervaar je dat tekstbelevend zingen op zijn best en verlaat je zingend de kerk, de wereld in.

En wat was nu mijn nieuwste focus-ervaring? Ik sprak hierover met onze buurman die op bezoek was en las hem voor wat ik hier vandaag in de kerk ging vertellen. Het was een mooie opening voor een goed geloofsgesprek.

Coby Poelman-Duisterwinkel