Omagevoel

Toe maar, speel maar,

lieve kleine,

Brrrrnnnn maar

met je autootjes,

ik leg het met

mijn i-phone vast

en speel het

op mijn laptop af

wanneer ik

kilometers verder

magneetjes voel

met knuffelkracht.

Jouw brrrnnnn-geluid,

je brede lach

start oma’s motor,

kleurt haar dag.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Blij met jou

Je bent nog maar een vormpje
in golvend grijzig zwart,
een klein wit stipje
toont ons je kloppend hart,

‘k bespeur in wie ik in mij droeg
en die jouw moeder wordt
een vleugelspreidend oergevoel
voor wie zich in haar vormt.

Er welt in ons een vreugdegolf,
een omahart in bloei,
door Zijn genadig Vaderhart
beleven wij jouw groei.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Stralend welkom

Fietsend door de stad
zien we een vrouw parkeren.
Twee kleine meisjes
rennen over het pad
met stralende gezichtjes,
zwaaiende handjes
en dansende staartjes
op de auto af.
Bij de parkeerplaats
blijven ze staan,
juichen klappend:
“Oma komt er aan!”

Verder fietsend,
nog nagenietend
lees ik in pretogen
op een terras:
Ik wou dat ík
die oma was…

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het schilderij is van Martin Sijbesma