Het geheim van oud en nieuw

Wat het rolletje verhult

op nieuwjaarsdag

onthult het knijpertje

ten overstaan van oliebollen,

een laag van sneeuwwit poeder

bedekt wat is geweest,

vannacht begint

het Nieuwe Levensfeest!

Coby Poelman - Duisterwinkel

De tweedehands hoed

Vandaag heb ik een hoed gekocht
bij de kringloop in de stad.
Manlief heeft hem uitgezocht,
we lopen naar het zebrapad.

De auto’s blijven netjes wachten,

we worden hier en daar gegroet.
’t Is of ze ons heel hoog achten,
komt dat nu allemaal door die hoed?

We worden vorstelijk benaderd,
“mevrouw, meneer, wat kan ik voor u doen?”
Een keurige man knikt en buigt waardig,
ik waan me in de tijd van toen.

‘k word geholpen in mijn jas,
deuren gaan voor me open,
men draagt voor mij de grote tas,
vraagt; “zal ik met u meelopen?”

Ik heb de hele dag genoten
van de aankoop van die hoed.
Dat die maar 50 eurocent kostte
vervult me met een opgelicht gemoed.


Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Kunstwerk boven van Wojciech Weiss

Leve de kringloop

Met een twinkeling in onze ogen

zijn we naar de kringloop getogen.

Mijn man en ik, soms een beetje gek

zijn in onze nopjes op deze plek.

Ik ga gelijk door naar de kledingrekken

en zie hem naar de boeken strekken.

Met twee broeken en een rok

verdwijn ik in het bekende hok

om even later voor de spiegel te kijken

hoe me deze creatie zal lijken.

Oeps, toch iets doen aan mijn gewicht,

de bovenste knoop wil niet meer dicht.

Met broek nummer twee
heb ik meer succes,

‘k kan zo bij de Oranjes
 op het bordes

en dat voor maar drie euro vijftig zeg,

het is nog als nieuw met velours beleg.

Mijn dag kan al niet meer stuk,

heeft manlief ook zoveel geluk?

Hij staat te kletsen
met een kenner van kunst,

een landschapje valt
bij hem in de gunst.

Hij luistert aandachtig
en wijst naar de muur,

scheef ingelijst zie ik
en hij is zo secuur.

Daar staat een piano,
die lijkt me niet slecht,

het fineer is kapot
en dat zie je toch echt.

Maar kijk toch eens daar,
een prachtige bank,

de bekleding nog gaaf,
de pootjes rank,

dat is iets voor Fleur,
die is dol op die kleur.

Ik bel haar gelijk even
buiten de deur.

Als we het aardewerk
hebben bekeken

en de sjaaltjes zijn ontweken

valt mijn oog op een kandelaar,

hij is wel wat groot
en een beetje zwaar.

Met het gevaarte op de fiets

verkneuteren we ons,
we hebben weer iets.

Glunderend kijken we elkaar aan,

wat heerlijk dat deze winkels bestaan!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in het boek "Granaatjes met een gouden slot"

Vergissing?

Ik schonk twee kopjes koffie in
maar ik was alleen,
toen kondigde Ik ben zich aan
en zijn we in gesprek gegaan.
Hij schenkt mij dagelijks levenszin,
nooit schonk ik koffie voor Hem in.

Toen dacht ik aan Maria,
aan wat Hij tegen Martha zei,
zo dicht was Hij vandaag bij mij.
Voelde Hij mijn verlangen?
Hoorde Hij Zijn gezangen?
Zag Hij hoe ik Hem verwacht?
Wat was het dat Hem bracht?

Als ik mij niet zo had vergist
had ik dan Zijn komst gemist?
In alle drukte van Advent
heeft Hij zich zelf tot mij gewend.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Decemberpost

Tussen de regels
van de decemberzegels
verspreidt de wereld
tekenen van vredig licht
bovenop een warm bericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Tweede persoon enkelvoud

De zwarte feestjurk

leek een rouwgewaad

toen ze verscheen.

Wie ben je eigenlijk,

wat ken ik je.

Waarom ben ik

verstrikt geraakt in leugens

en ben ik

wie ik niet wil zijn

Hoe ben jij

die me zo eigen is

zover van mij vervreemd.

Wat kun je opgaan

in de waan

dat je haar rug

erin denkt te herkennen

of is die foto

van de echte Jonatan?

Coby Poelman-Duisterwinkel

　

Geïspireerd door het boek Tweede persoon enkelvoud van Sayed Kashua

De oorzaak van kerst

Toen ten tijde van Jesaja

de wereld in het diepste donker was,

men leek te leven zonder God,

de waarheid struikelde,

recht niet meer triomfeerde

zag God zijn mensen

en Hij was ontzet.

Zoals een vader of een moeder

verdriet heeft om het lijden

van hun diep beminde kind,

niet aanzien kan

dat het van pijn zal sterven

zo is de Vader om zijn kinderen bewogen

en heeft Hij ons gered

door op het kerstfeest

als een weerloos Kind te komen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Lofzang van Elisabeth

Loof de Heer, zo wil ik zingen
Om de vreugde die Hij gaf,
Fluisterende zegeningen
Zweven door herinneringen
Aan het kindje in mijn schoot,
Niets dat weerstand aan hem bood,
Golvend sprong het op de dag

Van Maria’s arriveren,
Al van ver trok hem de Here.
Niemand wist hoe hij getuigde,

Er was in Maria’s schoot
Leven dat nu echt ontsproot.
In dit teken was een band,
Stil deed hier Gods Geest gebaren
Aan de moeder van de Heer,
Blijdschap mag je nu ervaren,
Echt, wat Hij belooft komt uit,
Trouw zal Hij zijn Woord bewaren.
Hef dan aan dit lof-geluid.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Warm onthaal

Vanmorgen was het even

of daar mijn moeder was

zoals mijn dorpsgenoot

zich zorgend naar mij boog,

och kind een hele trap he

tegen die harde wind,

ze gaf me zelfs een knuffel,

ik voelde me weer kind.

Bent u ook op de fiets vroeg ik

joa wicht, een hele trap

en kwam jij ook de hoofdweg langs

die opgebroken was?

Ik knikte en had diep respect

voor deze flinke vrouw

die evengoed geklommen had

langs stenen in het nauw.

We bliezen samen even uit,

de wachtkamer gaf rust,

de tandartsstoel lag lekker,

de wind blies ons weer terug.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Foto:  Angeniet Schuddebeurs, haar blog: https://altijdmooiweer.wordpress.com/

Repetitieruimte

Het koor is niet compleet,
de alt zingt weer alleen
en ook de bassen
kunnen steun gebruiken.
De dirigente hoopt en bidt
dat niemand ziek zal zijn
op zondag in de eredienst,
het groepje is zo klein.

Hoe zou de Grote Dirigent
vanuit de hemel bidden,
Hij heeft ons allen
nodig in Zijn Koor.
We kunnen hier op aarde
toch vast gaan repeteren,
verschillend als we zijn
geven we samen goed gehoor.

Al zullen hier en daar
wat valse tonen klinken,
als we met vreugde werken
aan de harmonie
zullen we op een dag
de mooiste psalmen zingen,
vormen de stemmen
een gouden melodie!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "Verrassend uitzicht" (2013)

Ruitenheer

Op een dag waren mijn man en ik onderweg naar Amsterdam toen ons op de snelweg een bedrijfsauto voorbijging met de naam “Ruitenheer.”

Ik pakte mijn mobieltje en begon in het menu “notities” te dichten.

Toen het gedichtje klaar was en ik het ’s avonds in Word had uitgewerkt keek ik op google wat voor bedrijf het was. Ik vond tevens een mailadres en stuurde het gedicht naar het bedrijf. Ik kreeg een heel aardig mailtje terug met de vraag of ik mijn huisadres wilde doorgeven, men wilde mij een presentje sturen. Ik keek elke dag verwachtingsvol of er iets in de postbak zat maar er ging een week voorbij en de post had niets gebracht.

Op een dag stopte er rond etenstijd een glanzende zwarte auto voor het huis. De kofferruimte ging open en een heer kwam de oprit op met in zijn hand een schitterend boeket.

Hij overhandigde het mij met de woorden: Alstublieft mevrouw, op het kaartje kunt u lezen van wie u dit boeket ontvangt. Op het kaartje stond:

“Bedankt voor het mooie gedicht. Wij waarderen het zeer! Namens Ruitenheer.”

Ruitenheer

Ruitenheer sprak tot de klaverboer
mag ik van jou de hartenvrouw?
Het hart brak van de klaverboer
nooit geef ik jou mijn hartenvrouw,
ik blijf haar eeuwig trouw.

De ruitenheer was zeer bedroefd,
dat zag de schoppenvrouw
zij ging een kaartje overslaan
en sprak voor ieder te verstaan
ik geef mijn hart aan jou.

De ruitenheer kwam in het nauw
hij viel niet op de schoppenvrouw
maar door haar resoluut besluit
ging toch een venster naar haar uit,
nu heet zij mevrouw Ruit.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "De voordracht!" (2013)

De voordracht is te beluisteren op  https://www.luistergedichten.nl/index.php/categorieen-algemeen/15-liefde-erotiek/125-ruitenheer

Hemels licht

Heer, ik kan niet bidden,
dat heb ik nooit geleerd.
Ze zeggen dat het Christuskind
voor mij ook is gekomen.
Ik wil het wel geloven
maar begrijpen doe ‘k het niet.
Nu hebben ze me naar
het kerstfeest meegenomen

en eerlijk Heer,
het voelt zo goed,
er heerst hier echte Vrede.
Ik denk dat ik van nu af aan
ook zondags naar Uw Huis wil gaan
er is vandaag zomaar in mij
een Hemels Licht ontstaan
en wat ook heel bijzonder is,
ik heb zowaar gebeden!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Wie speelt voor Piet?

Zeg Sint, heb ik het goed verstaan

of is me nu de clou ontgaan,

mag onze Piet niet zwart meer zijn?

Is dit een issue, is het gein?

Als clown ga ik steeds wit geschminkt,

geen kind dat me een kleur toezingt.

Misschien moet ík de kade op

als nepknecht van de nepbisschop.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot"

Sinterklaasgevoel

Als kind geloofde je

in Sinterklaas,

nu gelooft Sinterklaas

in het kind.

Vroeger waren

Pieten de baas,

nu spelen de bazen

voor Piet.

Vroeger kreeg je

cadeaus van Sinterklaas,

nu koop je

Sinterklaascadeaus.

Vroeger mijmerde je

op de kade….

nu mijmer je

over vroeger.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk van Anco Wigboldus