De punchmachine

Coby, ik heb een nieuwe kringloop gevonden in de stad. Zullen we daar even kijken?

“Buurtkringloop” lees ik op een pand. 

We zetten de fietsen op slot en gaan naar binnen.

Meteen bij binnenkomst zie ik hem staan. Er hangt een briefje aan: Naaien zonder draad.

Dat maakt mijn nieuwsgierigheid nog groter. 

Mijn hekel aan naaimachines hangt samen met de gevoelige draadspanning en het knappen van en steken van draden door naalden.

Wow, dat is toch te gek, dit is net wat ik zoek. Naaien zonder draad.

Ik lees het briefje aandachtig door en de winkelbedienden zijn zeer geschikt. 

Eén van hen heeft al een you tube filmpje voor me opgezocht om de machine te demonstreren. 

De mooiste creaties komen onder de naaivoet vandaan. 

Het geheim is dat de materialen die je gebruikt door de naalden met weerhaakjes de delen op elkaar naaien, wat aan vilten doet denken.

Het is wel zaak om materialen te gebruiken die iets wolligs over zich hebben, anders hecht het niet op elkaar. 

Mocht de machine niet doen wat hij moet doen mag ik hem terugbrengen en krijg ik het geld retour. Wat een service! 

Omdat we op de fiets zijn en nog even uit eten willen in de stad mogen we hem later in de week ophalen.

In opgewekte stemming om mijn mooie aankopen, er lagen ook nog mooie kralen, fietsen we verder. 

Onderweg maak ik al plannen wat ik er allemaal mee wil gaan doen.

Daar is hij dan. Mooi lichtgewicht ding. 

Ik til hem zo op mijn bureau. 

Stekkertjes erin, voetpedaal op de grond, proeflapje en wollen draadjes, proberen maar. 

Wow wat superleuk is dit. 

Aan de voorkant zie je gewoon de draadjes die ik gebruikt heb en aan de achterkant hebben zich mooie viltrandjes gevormd. Hij doet het! Hij hoeft niet terug.

De volgende dag weer op kringlooptocht, nu op zoek naar pluizige wol want op internet heb ik gezien hoe met die machine gewerkt wordt. Men trekt een wollige draad wat uit elkaar en legt het los op de te versieren stof. Met de naalden er overheen en ziedaar, een mooi vlak ingekleurd.

Bij twee kringloopwinkels zijn heel veel bollen wol met prachtige kleurtjes. 

Met een tas vol knotjes en bolletjes en een effen fleece sjaal rijden we huiswaarts. 

Het feest kan beginnen!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Voor de passpiegel

Zijn spel onderbrekend

komt het kind voor me staan,

bewondering vult zijn blik,

ik prijs me gelukkig

dat ik Fries kan verstaan,
wat hij zegt brengt me

zo in mijn schik,

terug in het pashok

na mijn zacht dankjewel

hoor ‘k hem weer opgaan

in ‘t vrolijke spel,

ik denk vol vermaak

aan die ene minuut,

zijn spontane kreet:

wat sjochstó der leuk út!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "De voordracht"

Maatje groter

Soms word je in het leven geconfronteerd met kleine veranderingen. Eén daarvan is dat je een maatje meer krijgt met alle gevolgen van dien.

Kom je in de winkel, dan zijn er rekken vol leuke charmante kledingstukken maar die gaan meestal maar tot maat D. Heb je een grotere maat nodig dan moet je eigenlijk een speciaalzaak bezoeken maar als je gewend bent altijd bij de kringloop te kopen dan schrik je je wezenloos als je voor een kledingstuk dat bijna niemand ziet 90 euro moet neertellen.

Dan wordt je creativiteit geprikkeld. Het wordt een sport om te zoeken naar creatieve oplossingen.

Je krijgt opeens oog voor maattabellen en aan de hand van de instructies leer je hoe de maat te meten. Dan begint de kringlooptocht. Je let opeens op andere dingen dan op jurkjes, bloesjes, rokjes, broeken. In je hoofd heb je de merknamen onthouden van de speciale aanbevelingen voor goed zittende kleding op dit gebied. 

Dan opeens na ongeveer 8 kringloopzaken te hebben bezocht zie je bij de 9^e wat je zoekt. Opgewekt reken je af. 1,50 voor een topmerk in nieuwstaat. Op naar de volgende kringloop.

Inmiddels is het gelukt om 7 prachtige exemplaren te bemachtigen voor totaal 11 euro.

De een zit wel beter dan de ander maar met wat naaiwerk zijn ze inmiddels allemaal prettig te dragen. Die met de afzakbandjes hebben 10 cm. boven de sluiting een elastiek van linker naar rechter schouderbandje gekregen in bijpassende kleur. Die iets te strak zat is voorzien van een verlengstukje aan de sluiting, die omhoog kroop heeft de verstelbandjes op maximaal en steekt toch weer die metaalallergie de kop op dan is een half inlegkruisje zo bereidwillig om zich er tegenaan te laten vlijen.

Ik mag tegenwoordig voor meer personen uitkijken naar een maatje meer. 

Coby Poelman - Duisterwinkel

De tweedehands hoed

Vandaag heb ik een hoed gekocht
bij de kringloop in de stad.
Manlief heeft hem uitgezocht,
we lopen naar het zebrapad.

De auto’s blijven netjes wachten,

we worden hier en daar gegroet.
’t Is of ze ons heel hoog achten,
komt dat nu allemaal door die hoed?

We worden vorstelijk benaderd,
“mevrouw, meneer, wat kan ik voor u doen?”
Een keurige man knikt en buigt waardig,
ik waan me in de tijd van toen.

‘k word geholpen in mijn jas,
deuren gaan voor me open,
men draagt voor mij de grote tas,
vraagt; “zal ik met u meelopen?”

Ik heb de hele dag genoten
van de aankoop van die hoed.
Dat die maar 50 eurocent kostte
vervult me met een opgelicht gemoed.


Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Kunstwerk boven van Wojciech Weiss

Leve de kringloop

Met een twinkeling in onze ogen

zijn we naar de kringloop getogen.

Mijn man en ik, soms een beetje gek

zijn in onze nopjes op deze plek.

Ik ga gelijk door naar de kledingrekken

en zie hem naar de boeken strekken.

Met twee broeken en een rok

verdwijn ik in het bekende hok

om even later voor de spiegel te kijken

hoe me deze creatie zal lijken.

Oeps, toch iets doen aan mijn gewicht,

de bovenste knoop wil niet meer dicht.

Met broek nummer twee
heb ik meer succes,

‘k kan zo bij de Oranjes
 op het bordes

en dat voor maar drie euro vijftig zeg,

het is nog als nieuw met velours beleg.

Mijn dag kan al niet meer stuk,

heeft manlief ook zoveel geluk?

Hij staat te kletsen
met een kenner van kunst,

een landschapje valt
bij hem in de gunst.

Hij luistert aandachtig
en wijst naar de muur,

scheef ingelijst zie ik
en hij is zo secuur.

Daar staat een piano,
die lijkt me niet slecht,

het fineer is kapot
en dat zie je toch echt.

Maar kijk toch eens daar,
een prachtige bank,

de bekleding nog gaaf,
de pootjes rank,

dat is iets voor Fleur,
die is dol op die kleur.

Ik bel haar gelijk even
buiten de deur.

Als we het aardewerk
hebben bekeken

en de sjaaltjes zijn ontweken

valt mijn oog op een kandelaar,

hij is wel wat groot
en een beetje zwaar.

Met het gevaarte op de fiets

verkneuteren we ons,
we hebben weer iets.

Glunderend kijken we elkaar aan,

wat heerlijk dat deze winkels bestaan!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in het boek "Granaatjes met een gouden slot"