Een engel in het gebouw

Op een lenteavond in 2022 waren de dirigente van ons koor, mijn man en ik maar met ons drieën op de koorrepetitie.

De rest had een reden om er niet te zijn.

De dirigente had ons nog gebeld met de vraag om de repetitie dan maar over te laten gaan maar wij hadden een van de bassen beloofd om zijn baspartij voor hem op te nemen en vonden bovendien afspraak is afspraak en beloofd is beloofd dus wij gingen.

Wat een geluk dat we toch gegaan zijn.

Want er gebeurde iets moois!

We hadden het orgel nog niet eens uit de kast toen er een man verscheen.

Hij vertelde dat hij pas in de stad woonde en zich aan het oriënteren was.

Hij hield van zingen en toneel en hij zocht een kerkelijke gemeente en had zondagavond een dienst in onze kerk meegemaakt en dat was hem heel goed bekomen. Hij was gaan kijken op de website en zag dat er een koor was dat woensdags repeteerde in het gebouw vlak achter zijn huis.

Hij besloot er eens te gaan kijken...

Hij zingt tenor! Hoera dacht mijn man die ook tenor is.

Hoe bijzonder dat we toch de drang gevoeld hadden om te gaan! Hij kwam als geroepen!

Dat hebben we hem ook laten weten dat hij zeer welkom was en hij voelde zich helemaal thuis bij ons en heeft ook nog eens een prachtige bescheiden tenorstem die heel mooi kleurt bij de stem van mijn man. Hij zong na enige oefening de stukken van die avond zo mee.

We hebben een heerlijke zangavond gehad met deze nieuwe aanwinst.

Hij hoopte er de volgende keren ook weer te zijn.

Wat hadden we gemist als we niet waren gegaan....

Voor ons was dit een ervaring van een engel in het gebouw!

Inmiddels zingt hij al weer twee en een half jaar mee en zo nu en dan hebben we het er nog wel eens over hoe hij bij ons binnenkwam. Reden te meer om de koorrepetities waar dan ook vooral door te laten gaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel