Aduard slaapt

Stilte wandelt ons tegemoet,

we knerpen schelpen wakker,

geknotte wilgen zijn weer uitgebot

waar “de Lindt” ons buigend groet.

Zo rond het middaguur

beschijnt de zon september,

op de met herfst getooide bermen

onze schaduwen in drassig groen,

weilanden dromen achter bomenrijen,

volkstuinen gapen door een bladerkraag.

We naderen de kerkhofsgracht,

lopen langs de graven,

spreken over abten en verleden

in de Wibrandusstraat en die van Baron Lewe,

De kloostermoppen worden hergebruikt

in ‘t Rechthuis na een raadsbesluit.

Je luistert stil als ik vertel,

je kent het kloosterleven,

hebt de Abdij al eens bezocht

en zag ook het museum.

Eens in het jaar rond mijn geboortedag

bezoek je ons in “mensenpak”

en ik weet nu dat Aduard

met ons een plek vond in jouw hart.

Coby Poelman-Duisterwinkel