Haar lievelingslied

Zingen lukt haar niet
maar lichaamstaal
klinkt des te meer
bij ‘t horen van:
nu zingen wij…

Mijn zingen
lukt niet meer,
terwijl ik naar haar
vreugde-uiting luister
dwars door haar lijden
drink ik mijn tranen in
en hoor van alle zijden
in glorieus getuigenis
welk een Vriend
ons Jezus is.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Opwindende dirigent

Vol aandacht kijkt hij naar de dirigent,

in zilverfolie vormgegeven,

het ragfijn webwerk

geweven om zijn handen

houdt zijn blik gevangen.

Dan spreekt hij uit

wat in hem opgeroepen wordt.

Zo stond hij vroeger,

de armen als die dirigent,

ertussen strengen wol

die zij tot kluwens wond,

zijn armen zwenkten

op haar swingbeweging.

Nog voelt hij hoe de strengen

zijn handen met een streling

in de ruimte deden zweven,

daar waar het zachte rood

haar handen oversteeg,

het binnenin hem zingen bleef.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Koninkrijk

Je kijkt er naar uit,

komt verlangend dichterbij,

Hij ziet jou en wenkt!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Fluisterende stemmen

Twee stemmen
fluisteren in mijn oor,
een goede en een kwade,
waar ik door 't kwaad
mij overstemmen laat
verlaat mij niet de goede,
wel zoekt die
mijn beschaamd gelaat
maar niet vervuld met woede,
hij overstijgt met zachte kracht
de stemming van de kwade,
hierin herken ik Christus' macht,
ervaar ik Zijn genade!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in : "Verrassend uitzicht" (2013) 

Aan dit gedicht werd op 1 november 2011 de zilveren veer toegekend door www.gedichtensite.nl

Dit gedicht is te beluisteren op https://www.luistergedichten.nl/index.php/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/20-fluisterende-stemmen

Herfstkind

Geboren

in de herfst,

in liefde ontvangen,

opgevoed

bij zang

van psalmen

en gezangen.

Een herfsttype

noemen ze haar

als ze kijken

naar haar ogen

en de kleur

van het haar.

De kleuren

van de herfst,

Gods prachtige

natuur,

lichten in haar

het vlammen

van vuur

als ze spreekt

over de Vader.

Zo komt,

dat is haar hoop,

een broeder

of een zuster

Hem

die zij liefheeft

nader.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kamer

Ik zit onder Kleed

en denk aan Kast.

Kleed ruikt naar Kamer,

naar nepdood en geboren.

ik ben niet Bapper zoals

met grote ontsnapping.

Buiten is raar.

In Kamer was het Mam en ik.

Ik redde Mam maar

nu wil ze naar Hemel

De Opa-man wilde mij niet

dan hoefde Mam geen Mam zijn.

In Kamer was parcours,

Buiten word je moe

van lopen op zware schoenen,

Ik sabbel op rotte Kies

die niet meer smaakt naar Mam.

Oma is lief maar anders

Stopa is sterk als Spiderman,

hij wil wel dat ik geboren ben.

Ik wil graag wat

maar Mam is Weg,

nog verder dan in Kamer

misschien bij Gods gezicht

die geel in Dakraam was

en ook in Wereld.

Kun je ook Mam voor

Dagtraktatie vragen?

Ik doe Schreeuw

in mijn eentje,

maar nu blij;

Mam, je bent aan!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bapper = Woordbroodje van bang en dapper

Stopa = Stiefopa

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Emma Donoghue

Gepubliceerd in "Strijklicht van violen", poëzie bij kunst en literatuur (2013)

Dit gedicht is te beluisteren via http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/10-levensbeschouwelijk/42-kamer