Afscheidsperspectief

Wanneer de stilte U begint te prijzen,

de ziel gaat reizen

wacht Uw belofte

dat het lichaam zal verrijzen

op Uw tijd.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Gods aarde juicht!

Feestelijke boekpresentatie in Litouwen.
Op 9 september 2011 werd in het Cultureel Centrum van Mažeikiai, een stad in het Noorden van Litouwen een Internationaal Kunst en Cultuur festival georganiseerd waar met toneel, dans en muziek het boek "Eco del silencio/Echo van de stilte/Tylos aidas" van Torcqué gepresenteerd werd, vergezeld van een tentoonstelling van nieuwe en in het boek geplaatste schilderijen.
Tevens zijn er uit het boek gedichten voorgedragen door acteurs.
Het festival heeft een hele week geduurd met optredens van verschillende Litouwse en Buitenlandse groepen ( Polen, Estland en Letland).

http://www.veidas.lt/naujame-dailininko-torcque-albume-%E2%80%93-neiprasta-dailes-ir-poezijos-sinteze

http://www.15min.lt/naujiena/kultura/renginiai/lietuvoje-kuriancio-dailininko-torcqu-albume-neiprasta-dailes-ir-poezijos-sinteze-29-168359

Eén van de gedichten in dit boek:

Gods aarde juicht!

Gods aarde juicht

in de geplante boomgaard,

zij fluit een lied vol luister naar

het zachte fietsgeluid.

Zij voelt het zaad ontkiemen

in de bloementuinen

en glimlacht naar de

zwerfvuilprikkers in de duinen,

de schoongehouden sloten,

zij bekoren haar

zodat ze zingt uit vreugde,

feestviert in de morgendauw:

Hier houd ik van,

dit is tot stand gekomen

door een goede Geest van trouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Uitgekozen bij een schilderij van Torcqué voor zijn jubileumboek.

Het boek van de Litouwse kunstenaar is uitgekomen in juli 2011.

Hieronder het voorwoord:

Kunst brengt mensen dichter bij elkaar en maakt de wereld kleiner. Dat wordt ook weer bewezen door het oeuvre van de beeldend kunstenaar Arie C. Torcqué Zaanen, die drie landen met zijn schilderijen verbindt. Geboren in 1941 in Rotterdam, studeerde hij in Nederland grafische design en illustratie, om in Spanje zijn weg als schilder te vinden en vervolgens een nieuw werkterrein te vinden in Litouwen.
Dit boek laat zien dat het niet alleen mogelijk is om gedichten te illustreren aan de hand van schilderkunst, maar ook andersom. De schilderijen van Torcqué worden als het ware van commentaar voorzien door Litouwse, Spaanse en Nederlandse dichters, in hun eigen taal. De schilderijen en gedichten vechten daarbij niet om de meeste aandacht, maar vullen elkaar prachtig aan en vormen een mooie uitdrukking van de bindende kracht van kunst.
Torcqué is niet alleen een kunstenaar, maar ook een ambassadeur van de grote wereld van de verbeeldingskracht. Met zijn dichterlijke schilderkunst vervagen grenzen en maken we een sprong in het onbekende. Hij laat daarmee zien dat kunst de wereld niet alleen kleiner maakt, maar ook groter.
Ik wens u veel kijk- en leesplezier met dit boek!

Joep Wijnands
Ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden in de Republiek Litouwen

Het boek telt 168 bladzijden.
Het is getiteld:
Eco del silencio/Echo van de stilte/Tylos aidas
Torcqué
isbn 978-9986-31-318-2

Het gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl

Intrigerend

Wie is die man

met verrekijker,

hij heeft mij op het oog.

Zie ik hem knipogen

of knijpt hij

voor de kijker.

Ik ga hem tegemoet,

hij ziet mij scherper.

Als ‘k overeind kom

zie ik hem van dichtbij.

Nooit eerder viel mijn oog

op zo’n opmerkelijk schilderij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij een schilderij van Torcqué voor zijn jubileumboek dat is uitgekomen in juli 2011.

Het gedicht is te beluisteren op http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/10-levensbeschouwelijk/109-intrigerend

Dit gedicht is met een foto van het kunstwerk gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen".

Zie de preview http://www.bestelmijnboek.nl/vm-cat/nieuw/strijklicht-van-violen-detail  (26 augustus 2013)

De oorzaak van kerst

Toen ten tijde van Jesaja
de wereld in het diepste donker was,
men leek te leven zonder God,
de waarheid struikelde,
recht niet meer triomfeerde
zag God zijn mensen
en Hij was ontzet.

Zoals een vader of een moeder
verdriet heeft om het lijden
van hun diep beminde kind,
niet aanzien kan
dat het van pijn zal sterven

zo is de Vader om zijn kinderen bewogen
en heeft Hij ons gered
door op het kerstfeest
als een weerloos Kind te komen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

N.a.v. een preek over dit thema.

Echte Vrede

Ontevreden ben ik Heer
over het kwade wat ik deed,
geen vrede heb ik meer
met dat wat ik vermeed,
ik zou graag vrede willen
maar alleen lukt mij dat niet,
neem Heer de onvrede van mij,
U, die de echte Vrede biedt,
de Vrede van Uw Engelenlied.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De overgave

Old Bet,
met je dikke
rimpelige huid.

Een mier
bungelt ondersteboven.

Ben jij het, Granny
of is het Old Bet.

Je benen marcheren,
bewogen door
je versteende hart
dat geen krimp geeft.

Kom nou,
je stond voor heter vuren,
Zij die niets
meegemaakt hebben,
díe huilen,
maken
van een mier
een olifant.

Maar jij,
armen omhoog,
strijdlustig
als de mier,
je redt het!

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven bij het gelijknamige boek van
Arthur Japin.

Alles goed met moeder en Kind?

Ergens in een kamer
staat een bed op klossen.
Een vrouw bevalt.
Als pijn niet meer
te houden lijkt
klinkt het verlossend
schreeuwen.

Ergens in Bethlehem
liep een bevallende vrouw.
Een kamer was er niet,
laat staan een bed op klossen.
Haar pijn werd
hardvochtig gemeden.

Haar Kind heeft later
pijnlijk veel geleden
terwijl Hij kwam
om te verlossen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Hemels Licht

Heer, ik kan niet bidden,
dat heb ik nooit geleerd.
Ze zeggen dat het Christuskind
voor mij ook is gekomen.
Ik wil het wel geloven
maar begrijpen doe ‘k het niet.
Nu hebben ze me naar
het kerstfeest meegenomen

en eerlijk Heer,
het voelt zo goed,
er heerst hier echte Vrede.
Ik denk dat ik van nu af aan
ook zondags naar Uw Huis wil gaan
er is vandaag zomaar in mij
een Hemels Licht ontstaan
en wat ook heel bijzonder is,
ik heb zowaar gebeden!

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Vorstelijk bekleed

Kijk toch eens,

neem even tijd,

die boom

in al haar soberheid,

zo ongewoon,

hemelsschoon

is zij berijpt

alsof zij wijst

op Wie haar kleedt

met zoveel zuiverheid.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Op 3 januari 2011 werd aan dit gedicht de gouden veer toegekend door gedichtensite.nl

Winters grapje

Kijk eens naar buiten,

daar groeit een nieuw gewas,

twee hoofden

voor het vensterglas,

zes ogen lonken guitig.

Op stronken van

een afgeknipte struik

pronken voor

die ’t loflied van

Gods schepping fluiten

roodbruine appels met

sneeuwwitte pruiken.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Geloofsvreugde" (2013)

Adventsgeschenk

In de kerstboom hangt een ster,
werkje van de kleuterschool.
Langs het doorschijnende oranje
omlijnt het fijn geprikte zwart
de driehoeken,
zes grote en zes kleine

in gouden letters
staat door juf
in ’t hart geschreven
de meegegeven boodschap
Ere zij God!

In mijn herinnering zie ik
het kleine meisje,
haar oogjes stralen
al van ver,
jaar in jaar uit
schijnt op het zacht oranje
een hemels licht over
de mooi gevormde ster.

Coby Poelman-Duisterwinkel


(Het meisje is in de adventstijd geboren)

Eeuwige Vader, Vredevorst

Brandend van verlangen
kwamen we naar Uw Huis.
Vol eerbied en ontzag
het evangelie horend
voelen we verbondenheid
met Uw geloofsgetuigen
in die heel bijzondere nacht.

Het licht van engelen omringt ons
bij het zingend Eer zij God.
Uw ster straalt ons
van verre tegemoet,
lokt ons in gedachten
naar waar wij in ootmoedigheid
het heilig Kind verwachten.

We leven ons met hen
die ’t Kind aanbaden in,
voegen ons bij de ouders
in groot geloofsvertrouwen
wetend dat ons in Hem
de Redder is geschonken,
gedenken met wie uit
de beker dronken
dat wij door Hem bevrijd
ooit mogen ingaan in
Uw eeuwigheid.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Hoor het koor!

Vreugde zingt de ruimte in
als wij elkaar begroeten
het orgel nodigt,
partituren wachten
op uitgestrekte armen.

We zingen in en stralen uit
wat ons ten diepste vult,
de lofzang houdt ons gaande
vol eerbied leven we ons in,
stemmen vloeien samen.

Psalmen spreken door
aloude woorden,
dragen heden en verleden.

Krachtig klinken onze zangen,
in de weerklank juicht
ons prijzen en verlangen,
zien we uit als
een verheugde bruid
naar Hem
die ons de vreugde schonk
in tal van zegeningen,
het mooiste wat ons bindt:
voor Hem te mogen zingen!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Reiziger

Heer, ik kom bij U,
mijn goud heb ik al afgedaan,
wierook, dank, U toegebracht,
mirre, mijn berouw, U voorgelegd.
Zo kom ik U aanbidden
wanneer ik mij
te slapen leg.

Uw Ster heb ik gevolgd,
Uw kribbe is mijn deken.
U, pasgeboren Kind
kunt nog niet met mij spreken
maar nergens heb ik
zo’n goed luisteroor
en U van zo nabij gehoord.

Heer, laat mij U aanbidden
met mijn handen op Uw kribbe
en licht mij door de wereld voort.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De vrede van God

Vanuit een ver verleden

klinkt nog Gods vrede

in de zegenbede.

Dat heel het volk

dit welbehagen

mag beleven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit de bundel "Het pinkstert!"

Is er nog plaats?

Hij is de Weg,
die leidt langs Bethlehem,
de Waarheid,
is er al plaats voor Hem?
het Leven,
na Zijn plaatsvervangend lijden
gaat Hij de Zijnen
plaats bereiden.

Stel dat je als Jozef
met je hoogzwangere vrouw
verwachtingsvol
op zoek bent
naar een veilig
onderkomen

word je dan
ook graag bij de hand
genomen?

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Knielen op een bed violen

Klaaglied van Margje:

Waarom heb je het voor mij verzwegen,

je diepste gevoel, met jezelf verlegen,

wat je totaal in verwarring bracht,

je bezighield in het holst van de nacht?

Ik had je toch begrepen

als je had verteld wat je zo had aangegrepen.

Als ik je vroeg of hij was geweest,

het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd.

We hadden het toch meteen kunnen delen,

waarom wilde je die momenten stiekem stelen

en borg je alles voor me weg,

kroop je met die zwartjassen achter de heg?

Besef je niet hoe ik werd verscheurd

door onrust, wat was er toch met je gebeurd?

Het leek wel of er een muur tussen ons rees.

De angst om te worden als een wees.

Soms zou ik je wakker willen schudden en vragen:

Zie je me nog, voel je me, hoor je mijn hart klagen?

Juist dat achterbakse valt me zo van je tegen.

Zo was je nooit. Je bent toch zo integer.

Je bent zo bezig met de Weg en de Waarheid,

maar mij heb je al die tijd om de tuin geleid.

Ik wil je niet verliezen aan die mannen met hun wetten.

Samen konden we altijd bergen verzetten.

Als je alles van het begin af met mij had gedeeld

was het anders geweest, was er meer geheeld.

Zoals je daar slaapt, geknield in de kou,

is het een wonder dat ik zoveel van je hou?

In de stilte van de nacht

heb ik God mijn dank gebracht.

Mijn klaaglied is tot een hooglied gegroeid.

Ach kijk, de brandende liefde bloeit.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Gedicht n.a.v. het boek “Knielen op een bed violen” van Jan Siebelink.

Voorgedragen op de leeskringkaravaan te Haren in 2006

Gepubliceerd in "Strijklicht van violen" (2013)

De voordracht is te beluisteren op

 http://www.audiogedichten.nl/audio/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/95-knielen-op-een-bed-violen

Winterwandeling

Twee schimmen
in het schemerduister
betreden wat eens resten
van het klooster zijn geweest.
De verse sneeuw reikt
tot hun kuiten,
hun sporen zeggen mij
dat niemand
voor hen uitgelopen heeft.

Waarover ze zo
ingetogen spreken
laat zich gezien hun houding
goed verstaan
als ze hun passen
doen vertragen
en ik hun blijk
van medeleven gadesla.

Ze kijken waar ik blijf,
ik las de teksten
op monumenten
over ’t komend Rijk,
vervuld door wat
het in me overstemde
loop ik verlicht
naar hen die mij
in liefde bij zich wensen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

te beluisteren op www.audiogedichten.nl zie link.

.... door 't luchtruim zwevend

Fietsend door de sneeuw
hoor ik een meisje zingen.
Moederziel alleen
staat ze op ’t stille plein
te staren naar de vlokken,
haar benen swingen.
Koordjes van haar wollen muts
dansen vrolijk mee.

Haar “in excelsis Deo”
klinkt zacht maar krachtig na
als ik over mijn schouder
haar nog eenmaal gadesla

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Anco Wigboldus.

Kerstboodschap om de hoek

In haar erker staan
de wijzen op het oosten,
een stukje verder
lopen schapen met een herder,
aan de zuidkant
zie je Maria en Jozef gaan,
de stal met os en ezel
wachten op het westen,
de voerbak staat nog op de kop,
het vilten kindje onderop.

Bij het kaarslicht
van de kerstnacht haalt ze
wijzen uit het oosten,
schapen met hun herder,
Maria en Jozef naar de stal,
de voerbak draait ze om,
nu ligt het kindje boven.
Dit is voor haar jaar in jaar uit
een uiting van geloven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verjaardagsgedicht

Marius van Dokkum ©2005 Art Revisited, Tolbert

Het is vandaag

een bijzondere dag

en daarom dit gedicht,

jaren geleden

verscheen je

geboortebericht.

Je kreeg een naam

en een eigen gezicht,

kijk maar eens in de spiegel,

ja kijk maar eens goed,

zie jezelf in het licht

van deze bijzondere dag.

Het is vandaag feest

omdat je er bent!

Weet dat je er zijn mag.

Een hele fijne verjaardag!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit de bundel 'Geloofsvreugde'
http://bestelmijnboek.nl/vm-cat/dichtbundels/geloofsvreugde-detail

Het bovenste kunstwerk is van Marius van Dokkum

Gebed in de kerstnacht

In deze stille nacht
staan we rondom het Kind
dat zoveel voor ons
heeft betekend.
Wij kennen het vervolg,
gelezen in Uw Woord,
verbazen ons niet meer
zoals de herders of de wijzen
toch kwamen we hier
met hetzelfde doel:
Hem hulde te bewijzen.

In onze donkere nacht
bidden wij U om schijnsel.
Verlicht ons met Uw Geest
om hier vannacht
Uw Wonder te aanschouwen.
Ontwindt de touwen
wanneer een nog gebonden mensenkind
zich stil in Hem hervindt!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Engelenzang in de nacht

Hoe zal het zijn als er vannacht
eens engelen zouden zingen.
Zouden we schrikken van het licht,
ontroerd ons bed uitspringen?

Ik denk vaak aan het “Stille nacht”
gezongen door ‘t jongenskoor
als slotlied in de kerstnacht,
dat raakt mij door en door.

Op zo’n moment dan voel ik
en zie met ogen dicht
die engelen van heel dichtbij,
rondom mij engelenlicht.

Is dit moment voorbij
en lopen we door de stad
bedenk ik hoe het zou zijn geweest,
Maria en Jozef op pad.

Zie ik verlichte kroegen,
hoor ik muziek en lach
dan moet ik er niet aan denken
dat Maria daar binnen lag.

Gelukkig kreeg ze een rustiger plek
de Redder van ons te baren.
Hoe zouden die beste herders
dit allemaal hebben ervaren?

Zij kenden nog niet het verhaal,
misschien de geboortepijn.
Als engelen nu zouden komen
hoe zou dat voor óns zijn?

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De aarde spreekt

Gods aarde zucht

onder haar uitgespreide

wintervacht:

Even rust…

zo door de eeuwen heen

heeft men mij niet ontzien,

een laagje sneeuw

geeft heel misschien

wat inzicht

in een mensenleven

opdat men

met het nageslacht

haar erfdeel

vóór de wereldnacht

bewerken mag tot Vrede.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uitgezocht bij een schilderij van Torcqué voor zijn jubileumboek dat is uitgekomen in juli 2011.

Het gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl

De Abdij

De klank van mijn gang
verbreekt de stilte
van de middeleeuwse kerk.
Waar ik ga zitten
gaat het zwijgen verder.
Hier zaten wij
zondag aan zondag.
Rond de antieke tafel
droeg men brood en wijn.
De kansel ademt geest
van pluriformiteit.

Eeuwen lang werd hier
geloof beleden,
leeuwenbank omgeven,
voorover buigend namen
in gedachten opgeschreven;
hervonden zangers van de cantorij
hun evenwicht op de in stenen
uitgehouwen randen
bij ’t repeteren van de Vogelmis,
hun zeer geliefkoosde
geloofsbelijdenis.
Hier kwamen en hier gingen
monniken, muzikanten,
Abdijconcertbezoekers,
kosters en predikanten.

We wreven bijenwas
in het doorleefde eiken.
De zon doorschijnt het stof
in gotisch vormgegeven glas.
Het kraken van mijn jas
vertolkt het amen
van mijn spontaan
ontstane dank aan God.

De zware buitendeur
nog in mijn handen
speur ik op de kale trap
naar de gewiste sporen
van wisselende organisten.
In de Abdijstraat
klinkt later mijn gedempte stap.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl zie link rechts.

De kunstenaar schilderde de Abdij vanuit de pastorietuin, zo ziet u de achterkant van de Abdijkerk te Aduard op dit schilderij.

Engelwolken

Boven Zaltbommel

tekende hij wolken

maar geen gewone

alledaagse,

hij toonde in zijn

kunstwerk

diepere lagen,

vormde er

beleving in.

Boven Zaltbommel

dreven tolken,

zij laten door het leven

van alle dag

het Goddelijke zweven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door de aquarel van

Anco Wigboldus.

Zingen bij het harmonium

Marius van Dokkum ©2005 Art Revisited, Tolbert

Dag in dag uit
zag ze hem zitten
achter het vervuilde raam
onafscheidelijk van zijn laptop.
Wat opviel was de zondag,
dan zag ze hem staan,
die bundel in zijn handen…
een plan kwam in haar op.

Voor het schoongewreven raam
mengt zich een bevend stemgeluid
met een wat krakende sopraan.
Opgeborgen is de laptop.

Wie nu door de straat zou gaan
treft hier een stralend duo.
Vol vrede klinkt hun “Eer zij God!”

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Marius van Dokkum

Huis van het Brood

De woorden van Johannes
zijn opnieuw gaan leven
toen ze de uitleg hoorde
van het woord Bethlehem.

Haar honger naar
het Brood des Levens
werd onnoemelijk groot
en tegelijk gestild bij ‘t horen
dat Christus werd geboren
in “Huis van het Brood.”

Coby Poelman-Duisterwinkel.


Dit gedicht is geplaatst in het tijdschrift "WegWijs" van december 2010, een uitgave van de gereformeerde bijbelstudiebond.

Als kaarsjes

Met kerst mogen we kaarsjes zijn
met geelkartonnen vlammen
de mensen mogen aan ons zien
hoe mooi de lichtjes branden.

Door al die vlammen wordt het warm
en zal de kou verdwijnen,
ook in het donker is het goed
als je een licht ziet schijnen.

Zo mogen we naar binnen,
die vlammen om ons hoofd,
in onze hand een kaarsje
dat na afloop wordt gedoofd

want kerstfeest is vol warmte
en vol van stralend licht,
we vieren de geboorte van
het Kind met blij gezicht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hemels geboortebericht

In de schaduw van het licht
ligt ergens in het stro
een moegestreden moeder
haar ogen opgelicht.
Er is geen bed op klossen,
ze heeft geen wieg, geen kruik
en geen elektrisch licht.

De man kijkt in het rond
en vindt een voerbak
voor het pasgeboren Kind.

Kijk eens door de kier
van het kapotte dak,
het is de ster
waarover men sprak,
die schijnt op het Kindergezicht
dat schittert van licht!

Met een stralend gezicht
vertrekken verwonderde herders.
Volg dan hun spoor van licht,
geef het aan iedereen door,
dit hemels geboortebericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel.


Te beluisteren op audiogedichten (zie link)

Heil en zegen

Van geslacht op geslacht
werd het heil
van God verwacht,
Zijn zegen
doorgegeven.

Moge Hij u
ook nu
vervullen
met Zijn vrede.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De mysterieuze vrouw

Hij slaat haar gade

in de expositiezaal

van achter een omlijsting.

Wat zou hij graag

haar denken

observeren

zoals ze daar

gebiologeerd

zijn schilderstukken

bestudeert

haar ene schouder

lager dan de ander,

het ene been een

tikje buigend,

dat tasje op haar zij.

Vooral haar blik

intrigeert onder dat

rode hoedje,

het mysterieuze

dat er achter schuilt.

Zal hij zijn schuilplaats

stilletjes verlaten,

haar rechtuit vragen,

verlegen als hij is

durft hij het niet

en kan slechts naar

haar hersenspinsels raden.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven bij een schilderij voor het boek van Torcqué dat is uitgekomen in juli 2011.

Het boek telt 168 bladzijden.

Het is getiteld:

Eco del silencio/Echo van de stilte/Tylos aidas

Torcqué

isbn 978-9986-31-318-2

Het gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl

De stilte van de kerstnacht

Maria, het jonge meisje,
pas het Kind gebaard
overdenkt
wat ze destijds
in haar hart
heeft bewaard,
de woorden van de engel
en van Elisabeth,
haar liefde voor Jozef,
zijn trefzekere tred.

Hoor, er komen herders
vol eerbied en ontzag,
vertellen de geliefden
wat hen hier heeft gebracht,
hoe engelen verschenen
in het donker van de nacht.

In de stilte van die nacht
overdenkt moeder Maria,
jubelen herders
op hun terugweg
naar het veld,
lovend, prijzend,
stralend van verre
hebben ze ieder
hun vreugde verteld.

In de stilte
van de kerstnacht
overdenk ook ik en vind
door de woorden van Lucas
‘t verlossende Kind.

Coby Poelman-Duisterwinkel.


te beluisteren op www.audiogedichten.nl

Begenadigd

Zie je Ruth lopen
met op haar rug
een zak vol gelezen aren,
zie je haar ogen
waarin de glans
van wat ze heeft ervaren?

Zie je Maria
die na het bezoek
van de engel begint te zingen,
zie je haar bewogen
hart, overmand door
zegeningen?

Twee begenadigde vrouwen,
vol geloofsvertrouwen
in Ruth een ontluikende liefde
voor haar gevonden losser,
in Maria het groeiende kind,
de komende Verlosser.

Zie ik mezelf
in het licht van de nacht
waarin ik vergeving vroeg?
Mijn Verlosser ziet mij,
Hij heeft het volbracht.
Zijn genade is mij genoeg.

In mijn ogen verschijnt
de glans van Ruth,
met Maria begin ik te zingen,
doordat mijn Verlosser leeft
voel ik mijn hart opspringen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

N.a.v. een preek over dit thema.

Te beluisteren op www.audiogedichten.nl


Op 24 december 2008 werd aan dit gedicht de gouden veer toegekend door www.gedichtensite.nl en dit gedicht is voorgedragen in het eo programma "Een goede zondag."

Orgelspel

Op een doordeweekse dag

kom ik in zondagsstemming

wanneer ik de ontmoetingskerk passeer.

Orgelklanken in de avondstilte

tillen verlangen in mij op,

over mij valt een vacht van vrede,

zacht neurie ik “Hij zij geprezen”

en denk aan vader die

een groot deel van zijn leven

op de orgelbank doorbracht.

Deze psalm, summum

voor elke organist, in hemel

of op aarde, trouwe Vader

nooit blijf ik ongeroerd

als ik de melodie ontwaar,

“Looft God” beroert intens gevoelig

mijn allerdiepste snaar.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Velden vol melodieën" (2016)