De microfoon

Als microfoon ben ik heel kwetsbaar, dat weten heel veel mensen niet maar er wordt altijd op mij gescholden. De microfoon deed het weer niet, heb jij er iets van verstaan? Ik krijg het altijd op mijn kop terwijl ik niet anders doe dan aansluiting maken. Er wordt van alles gedaan om mij zo goed mogelijk te bedienen maar weet je wat het is? De mensen die mij gebruiken weten niet hoe ze met mij om moeten gaan. Er zijn maar weinigen die echt vertrouwd met mij zijn.

Er zijn mensen die steeds om mij heen kijken als ze praten. Ze duiken dan weer rechts en dan weer links naast mij op, dan zien ze het publiek wel maar het is de bedoeling dat ze met hun lippen voor mij blijven staan want als ze steeds om mij heen dralen missen ze mij en komt hun geluid niet over.

Je hebt ook van die mensen die bang voor mij zijn, ze nemen zoveel afstand of ze duiken onder mij of buigen over mij heen. En altijd krijg ik de schuld.

Daarom neem ik vandaag maar even het woord. Lieve mensen, als jullie willen dat wat jullie zeggen helder en duidelijk overkomt kom dan met je lippen dicht bij mij. Luister of ik overbreng wat je zegt, het is vaak goed hoorbaar. Blijf dichtbij met je lippen. Denk maar gewoon dat ik een oor ben waar je in moet spreken omdat je in een zaal vol mensen bent. Zolang je maar dicht bij dat oor blijft zal iedereen je horen. Ik zal je eeuwig dankbaar zijn als ik niet altijd de schuld krijg van jouw wegkijken. Doe het voor mij, alsjeblieft…..

Coby Poelman-Duisterwinkel

De piano in het Pand (2)

Vanavond wordt er weer gezongen. Het is maar een klein groepje deze keer, veel afmeldingen.

Er is me zojuist iets duidelijk geworden. Er is een reden dat collega orgel de voorkeur kreeg. Er is iets met mijn lessenaar. Er mist een plankje waar de muziek op gezet kan worden.

Die wordt nu steeds uitgestald op mijn klep maar dat is lastig voor degene die mij bespeelt, vooral wanneer diegene leesvlakjes in de bril heeft. De muziek staat te hoog en doordat de muziek te hoog staat ziet een deel van de koorleden de dirigente niet die mij bespeelt.

Eén van de alten kijkt om zich heen of er iets in de omgeving is dat een tijdelijke oplossing kan bieden. Opeens valt haar oog op een plankje dat tussen mijn achterkant geklemd zit. Ze probeert voorzichtig om mij geen pijn te doen of ze het er tussenuit kan krijgen en ja, dat lukt! Laat dat nou net het plankje van de lessenaar zijn…. Er zitten 6 gaatjes in waar de scharniertjes van mijn klep op passen.

Het punt is alleen nog om er 6 schroefjes op maat bij te zoeken.

Eén van de sopranen heeft thuis bakken vol kleine schroefjes die ooit van een meubelmaker geweest zijn en zij neemt het plankje mee naar huis in de hoop de volgende week mijn lessenaar te repareren. Ze is heel goed met schroevendraaiers. Wat zal ik daar van opknappen! Ik hoorde vanavond dat collega orgel waarschijnlijk niet meer terugkomt. Het Repaircafé heeft hem opgegeven. Er kan nog geprobeerd worden of een echte orgelhersteller hem wel kan repareren maar misschien kost dat wel heel veel geld. Dan zou het toch fantastisch zijn als ik de taak van collega orgel weer helemaal kan overnemen? Ik verheug me!

Coby Poelman-Duisterwinkel

De piano in het Pand

Het was op een gewone doordeweekse avond. De koorleden druppelden binnen en enkelen van hen haalden collega orgel uit de kast en zetten die op de stander zoals elke repetitieavond. Degene die altijd de stekker in het apparaat deed was er nog niet dus anderen probeerden contact te maken. Ik hoorde wat gemorrel en gepraat maar ze kregen collega orgel niet in contact.

Ik zag het allemaal gebeuren en ik heb me al jaren afgevraagd waarom ze mij niet gewoon mijn werk lieten doen maar vanavond werd ik opeens dienstbaar, ze  kwamen naar mij! Er werd aan mij getrokken en voor ik er erg in had stond ik omgekeerd in de zaal. Mijn achterkant werd uit het stof gehaald en daar stond ik in al mijn glorie.

Er werd gebeden, gevraagd om een zegen en daarna werden mijn toetsen beroerd door de dirigente van het koor. Zachte doorleefde vingers lieten mij prachtige klanken voortbrengen. Inzingoefeningen werden ze genoemd. Voor mijn achterkant stond het koor, ik hoorde 4 alten, 3 sopranen, 2 bassen en zelfs 4 tenoren. Ze zongen mooi synchroon met mijn klanken. Er klonk vreugde in door. Tussen de mooie psalmen en liederen hoorde ik iets wat me zo goed deed, ze waren blij met mij. Ze vonden me mooier klinken dan collega orgel, dat ze niet eerder naar mij omgezien hadden vroegen ze zich nu af….

Ik glansde van achterkant tot toetsen, wat voelde ik me gestreeld. Al die jaren dat ik daar sta ben ik nooit in tel geweest. Altijd mocht collega orgel het koor begeleiden. Ik was daar best vaak verdrietig van maar ja, gewoontes zijn vaak zo moeilijk te doorbreken. Soms moet er eerst iets gebeuren om mensen op andere ideeën te brengen. Hoe noemen mensen dat ook al weer, iets van dood en brood.

Maar lieve mensen, mijn avond kon niet meer stuk, dat begrijpt u wel, wat heb ik genoten! En wat het mooiste is, het bleef niet bij die ene avond, ik heb mijn dienstbaarheid nu al enkele weken betoond en voel me nu al heel sterk verbonden met dit koor. Collega orgel is nu in het gebouw naast het Pand, bij een Repaircafé. Ik ben zo benieuwd wat er gebeurt als hij terugkomt… Voorlopig geniet ik van mijn nieuwe rol en doe mijn best. Nog even en dan is het weer repetitieavond. Ik verheug me!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Stralend Licht over het zoutend zout

De opdracht van het zoutend zout

waarvan Mattheus sprak

gaat niet vanzelf, hoe breng je smaak,

‘t gaat niet van lei of dak,

de opdracht van een lichtend licht

geeft meer verbeeldingskracht,

lichtdrager zijn van Vader

waarop de wereld wacht.

Schijn door mij heen Heer,

wees mijn licht bij alles wat ik doe,

geef mij een snufje van Uw smaak,

voeg dagelijks aan mij toe

zodat U wordt geprezen

door ieder die het proeft,

dat ik Uw gloed uitstralen mag,

de toegang tot Uw roep.

Bedoelt U met dat zoutend zout

de tranen die ik pleng,

dan geeft mij dat opeens veel troost,

beleef ik U erin.

Dan zal ik geenszins flauw zijn,

niet lauw maar vol van vuur

als U mij bijschijnt met Uw licht,

ook in het donkerst uur.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gedachten bij Mattheus 5 : 13 – 16