Het rode fietsje

Op de zolder van de werkplaats
zou een mooi rood fietsje zijn,
maar in die wiebelige ladder
er naar toe zat een venijn,
poeder stroomde uit de gaatjes
als ‘k een poging ondernam
om toch stiekem te gaan kijken,
krakend hout waar ik ook kwam.

Pa had het me ook verboden
om die ladder op te gaan
maar dat mooie rode fietsje
moedigde me toch wel aan.
Ik had alle moed verzameld,
heel voorzichtig keek ik rond
of ik soms vanaf de treden
ergens een rood fietsje vond.

Eén keer kroop ik op mijn knieën
langs de planken door het gruis
maar het kraakte onheilspellend
en er viel een stenen buis.
Snel zocht ik de enge ladder,
voelde al de eerste tree,
keek of pa mij al gezocht had
maar dat viel gelukkig mee.

Ik wil toch eens aan ze vragen
of dat fietsje echt bestond,
bij ontruiming van de werkplaats,
niemand die een fietsje vond….

Coby Poelman - Duisterwinkel

De hoed en de rand

Een hoedenhersteller uit Kampen
hervormde oud vilt boven dampen,
verving elke band,
betrok ook de rand,
vernieuwd overkappen ze lampen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het orgel speelt

“Het orgel speelt”

stond op de liturgie.

De organist dacht:

zal ik dan maar

in de kerk gaan zitten

en af gaan wachten

wat er komt?

Hij keek de kerk

eens rond.

Opeens werd hij gegrepen

door een beroerde

toets van zijn geweten

en terstond

speelde de organist

vol gratie

zijn meest ontroerende

improvisatie.

Dit is nog eens

een gave van de Geest

wist hij die nu begreep

hoe je die regel leest.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in "Geloofsvreugde"


De voordracht is te beluisteren op https://www.luistergedichten.nl/index.php/religieuze-audio/25-muziek/131-het-orgel-speelt

Abdijlogés

Een gierzwaluw boven Aduard
nam zijn vliegmaatje even apart.
Heb je dat gehoord
vanmorgen in 't Woord,
onze jongen gaan Hem aan het hart.

Coby Poelman - Duisterwinkel

De jas

Er hangt een jas

over een steen,

een hele zware jas,

vol afgunst, slechtheid,

huichelarij,

bedrog en kwaadsprekerij.

Iemand las

de Petrus-brief

en dacht daarbij:

die afgekeurde steen,

’t was Jezus toch

die zei:

Geef maar aan mij,

zonder die jas

ben je beter af,

kom, warm je maar bij mij”.

Nu hangt die jas

over een steen

in de verlaten hof

en ergens bouwt

iemand zonder jas

heel opgelucht,

vol lof.

(Vrij naar 1 Petrus 2 : 1 t/m 10)

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "Verstillend Licht"

Trouwe bidders

Als dan de laatste
uitgedragen is,
’t ouderlijk huis verlaten,
besef je eens te meer
dat je niet enkel ouders mist
maar ook je trouwe bidders

en tegelijk

gaat in een kring
een koor van bidders staan
die doorgaan waar zij bleven,
jou noemen in Zijn naam.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit de bundel 'Verrassend uitzicht'

Kunstwerk van Sjoke Wassenaar

Korte koorrepetitie

We repeteren ongeveer ons vierde lied als achter mij de bas laat weten dat hij zich niet zo lekker voelt. Hij wil eigenlijk wel naar huis. Hij is nu nog in staat naar de auto te lopen, als hij veel langer wacht is dat nog maar de vraag. Of iemand hem even naar huis wil brengen.

De dirigente, tevens pianiste is ook nog eens zijn echtgenote. Er wordt even overlegd en al snel besluiten we dat we de repetitie afblazen zodat de dirigente met haar man mee naar huis kan.

Snel ruimen we alles op en ondertussen komt onze Bulgaarse alt met een voorstel dat ze meteen in praktijk brengt. Ze roept ieder die niet een taak in het opruimen heeft op om mee te doen.

De bas is op een tafel gaan zitten, ik ben naast hem gaan zitten om erop te letten dat hij niet onderuit gaat en de Bulgaarse alt pakt zijn handen en geeft aan dat we met zijn allen voor hem moeten bidden. In haar eigen taal spreekt ze ondertussen een gebed uit. Het enige dat ik kan verstaan is de naam van de bas. Dan is ze klaar en maakt de bas duidelijk dat ze door de Heilige Geest geleid voor hem heeft gebeden en dat hij in Gods hand is. De Armeense sopraan wil ook haar hulp bieden en wil zijn voeten wassen maar alles is inmiddels opgeruimd, de lichten gaan uit, we moeten afsluiten en begeleiden de bas naar de auto.
De dag erop krijgen we een mail van onze bas. Het gaat weer helemaal goed met hem. Al vrij snel was hij zich beter gaan voelen. Hij was ontroerd en getroffen door alle zorg en vooral door het gebed dat zo spontaan was uitgesproken door de Bulgaarse alt.

We zitten in de auto als ik zijn mailtje voorlees aan mijn man die ook op de repetitie aanwezig was.

We worden even stil en laten onze gedachten de vrije loop. Wat zijn we rijk gezegend met onze koorleden, wat kan er in een paar minuten tijd een bijzondere band met elkaar ontstaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Onzichtbare verbondenheid

Wat is het toch moeder

dat ons zo bindt,

u, mij en ons pasgeboren kind,

dat u mijn weeën hebt vernomen

op het moment dat

uw kleinkind zou komen,

u, toen de dokter zijn jas uittrok

zo onrustig wakker schrok

en vanuit uw eigen bed

bij mij was in uw gebed?

Zou het zo zijn

bij moeder en kind

dat de band met

de Vader ons verbindt?

Moeder, wat het ook mag zijn,

wij deelden onze geboortepijn.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "Geloofsvreugde" 

Voor de passpiegel

Zijn spel onderbrekend

komt het kind voor me staan,

bewondering vult zijn blik,

ik prijs me gelukkig

dat ik Fries kan verstaan,
wat hij zegt brengt me

zo in mijn schik,

terug in het pashok

na mijn zacht dankjewel

hoor ‘k hem weer opgaan

in ‘t vrolijke spel,

ik denk vol vermaak

aan die ene minuut,

zijn spontane kreet:

wat sjochstó der leuk út!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "De voordracht"

Bewustwording

Puberhanden vormden hem,

de tijd heeft hem

vervolgens aangetast,

toch is zijn charme

al die tijd gebleven,

ontstoken in zijn gulle

brede lach.

De paarse poten

zijn wat verf verloren

het groen zit meer

in de vernis,

de zwarte ogen

op zijn kop verankerd

tonen een blik van

olijkheid en list.

Het kikkerbeest weerkaatst

iets van zijn maker

al staan de dikke

poten in contrast,

het is vooral de uitstraling

die bij haar past

en me dit schrijvende

opeens het meest verrast.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Een positief geluid

Na tegenwindse tijden

ben je iets nieuws begonnen,

ik zie weer vreugde tintelen

in je gezicht,

je hebt een toekomstbeeld

ontgonnen,

je blik voorbij de

winterreis gericht.

De lente sprankelt

in je ogen,

wilskrachtig deelt

je lichaam in die tred,

ik juich van binnen

om Zijn overwinning

en vouw mijn handen

voor een dankgebed.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Beleef de dag" (2015)

Te beluisteren op:
https://www.luistergedichten.nl/index.php/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/33-een-positief-geluid