hij zong een lied over iets moois van God.
Zoals hij speelde, zo intens gevoelig,
hij zong Zijn Woord, bewogen met Zijn lot.
Ik zag de zanger opgaan van de aarde,
hoorde het breken van zijn stem,
maar juist dat breken gaf de tekst meerwaarde
en ik begreep de kracht in zwakheid nu van Hem.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Bij 2 Korintiërs 12 : 9
De rest had een reden om er niet te zijn.
De dirigente had ons nog gebeld met de vraag om de repetitie dan maar over te laten gaan maar wij hadden een van de bassen beloofd om zijn baspartij voor hem op te nemen en vonden bovendien afspraak is afspraak en beloofd is beloofd dus wij gingen.
Wat een geluk dat we toch gegaan zijn.
Want er gebeurde iets moois!
We hadden het orgel nog niet eens uit de kast toen er een man verscheen.
Hij vertelde dat hij pas in de stad woonde en zich aan het oriënteren was.
Hij hield van zingen en toneel en hij zocht een kerkelijke gemeente en had zondagavond een dienst in onze kerk meegemaakt en dat was hem heel goed bekomen. Hij was gaan kijken op de website en zag dat er een koor was dat woensdags repeteerde in het gebouw vlak achter zijn huis.
Hij besloot er eens te gaan kijken...
Hij zingt tenor! Hoera dacht mijn man die ook tenor is.
Hoe bijzonder dat we toch de drang gevoeld hadden om te gaan! Hij kwam als geroepen!
Dat hebben we hem ook laten weten dat hij zeer welkom was en hij voelde zich helemaal thuis bij ons en heeft ook nog eens een prachtige bescheiden tenorstem die heel mooi kleurt bij de stem van mijn man. Hij zong na enige oefening de stukken van die avond zo mee.
We hebben een heerlijke zangavond gehad met deze nieuwe aanwinst.
Hij hoopte er de volgende keren ook weer te zijn.
Wat hadden we gemist als we niet waren gegaan....
Voor ons was dit een ervaring van een engel in het gebouw!
Inmiddels zingt hij al weer twee en een half jaar mee en zo nu en dan hebben we het er nog wel eens over hoe hij bij ons binnenkwam. Reden te meer om de koorrepetities waar dan ook vooral door te laten gaan.
Coby Poelman-Duisterwinkel
de boord van ‘t babyjasje van katoen,
zes ribbels van het truitje met de trekker,
een muizentandpatroon uit smaragdgroen,
het okergeel komt van de poppenspreien
met een bijzonder pauwenveermotief,
zou ze dat nu nog kunnen breien
in paars van ‘t kinderjurkje, ach zo lief.
Al breiend aan de jas vol kleuren
trekt een heel leven in haar hoofd voorbij,
ze ziet de tijd, geniet van elk gebeuren,
en ondertussen siert een pauwenveer de rij.
De uitgerolde kluwens vol gedachten
bezorgen haar een vreugdevolle glans,
de pennen lagen al heel lang te wachten,
voor resten is er nieuwe opleefkans.
Coby Poelman-Duisterwinkel
een ster komt aan haar firmament,
de kerstgroep in de erker,
zo opent zij haar kerstgevoel.
Ze leeft zich met de wijzen in
en legt haar oor te luister,
wat heeft het haar te zeggen
in de tijd waarin zij leeft,
zij gaat met hen in 't sterlicht,
dat stralend voortbeweegt.
Ze ziet een eindje verderop
het licht boven de herders
in wie ze zich verdiept,
vertrouwend op het hemellied.
Dan sluit ze zich bij Jozef aan
kijkt zorgelijk naar Maria,
bedenkt wat zij nog moet doorstaan,
haar woorden; mij geschiede.
Zo zijn ze op kerstmorgen
getuigen van het wonder
dat al het aards gebeuren
hier hemels overstijgt,
de tijden lijken stil te staan
zo oog in oog met Hem tesaam.
Het kerstfeest is begonnen
in dit geboren Koningskind
dat ruimte in haar leven vindt,
Hij is haar alles, zij bemint,
haar hart loopt over met advent,
het is niet slechts een maandmoment,
verlangend wacht zij elke dag
op wie ze ooit ontmoeten mag,
zij die haar dagen steeds begint
met Heer, neem toch Uw ruimte in.
Coby Poelman-Duisterwinkel
