Voorjaarsboden in januari

Krokussen staan al in knop,

ze horen nieuwjaarswensen,

ook sneeuwklokbosjes koppen op,

’t seizoen verlegt de grenzen.

Terwijl ik wandel in bewolkt

bekruipt me het gevoel

dat dit ontluiken iets vertolkt,

het openbaart een doel.

De krokus in het okergeel

spreekt levensvreugde uit,

in ’t frisse bosje sneeuwklok

zie je hoe die ontspruit.

Al is de lucht nog grijzig,

mijn hart ontvangt de zon,

ontvouwt zich als de krokus

die winters overwon.

Het dorp gehuld in stilheid

rondom de middagrust

ontvangt een sprankje lentetijd

die wakker is gekust.

Niemand kent mijn gedachten,

merkt iemand het wel op

wanneer ik in mijn wandeling

een knipoog krijg van God?

Coby Poelman - Duisterwinkel