zomaar, met stil weer.
Voorzichtig raapte ik het op
kwam er misschien nog meer?
De engel boven op de klok
bleef de trompet bespelen
alsof er niets gebeuren kon;
zou Hij iets willen delen?
Een stoel bracht me hoog in de lucht,
terwijl ik daar zo stond
plaatste ik de vleugel terug,
een armbreed van de grond.
Ik zag de engel weer volmaakt
boven de wijzers zweven
maar diep in míj is iets geraakt,
door vleugels voel ik mij omgeven!
Coby Poelman-Duisterwinkel
maar lichaamstaal
klinkt des te meer
bij 't horen van: nu zingen wij.....
Mijn zingen lukt niet meer,
terwijl ik naar haar
vreugde-uiting luister
dwars door haar lijden
drink ik mijn tranen in
en hoor van alle zijden
in glorieus getuigenis
welk een vriend ons Jezus is.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Een gebeurtenis van jaren geleden, in het Zonnehuis te Zuidhorn, tijdens de zangbijeenkomst, nog in het oude Zonnehuis.
Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "Verstillend Licht"
De bloemen die we kregen
doen liefde overwegen,
naast het paars van boetedoening
vraagt de zonnebloem verzoening.
Woorden op het kaartje
van oprechte smart,
de Gever opent vaardig
een zon van warmte in ons hart.
Coby Poelman-Duisterwinkel
