De kerstcactus bloeit

Heer, hoe bijzonder 

bloeit Uw bloem,

zo wonderlijk van kleur,

de leden zijn half rood, half groen,

de bloei is in majeur

en dan het witte verendons

rondom dat tere klokje,

ik denk wat zegt dit plantje ons.

Het stond in de vergetelheid

in droge wortelgrond

al jaren te verstoffen,

geen bloemknopje ontstond

en nu na al die jaren

ontvouwt het zich voor ons

als een verkondiging, een ster,

op zoek naar wie Hem vond?

Als leden van Uw levenswerk

kleuren we door Uw licht,

U haalt ons uit vergankelijkheid,

zet ons in bloei, in zicht,

ook als wij jaren sliepen

wekt U ons tot U op,

kom je mag Mij aanbidden,

zing blij je lied, je lof!

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Een nieuw begin (kaarsengedichtje voor Advent 2023)

 

Eén kaars is aangestoken,

een nieuw begin breekt aan,

bij Zacharias en zijn vrouw

zal toch een kind ontstaan.

Twee kaarsen staan te branden,

een nieuw begin, alweer!

Maria wordt ook zwanger

en zij verwacht de Heer!

Wat zegt het derde kaarsje,

Maria gaat op reis,

zij zingt bij nicht Elisabet,

begint een nieuwe wijs.

En kaarsje vier laat horen

hoe Zacharias zingt,

Johannes is geboren,

hoor, een nieuw loflied klinkt.

Vandaag vieren we kerstfeest,

God geeft Zijn nieuw begin

want Jezus is geboren,

Hij geeft ons leven zin!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het Adventsproject 2023 van Bijbel basics

Mist

Alles dicht, 

voor, achter, opzij, 

velen vliegen ons voorbij, 

in een zucht weer uit het zicht, 

er valt ons toch iets op; 

de E-cars rijden zonder licht. 

 Coby Poelman-Duisterwinkel

De microfoon

Als microfoon ben ik heel kwetsbaar, dat weten heel veel mensen niet maar er wordt altijd op mij gescholden. De microfoon deed het weer niet, heb jij er iets van verstaan? Ik krijg het altijd op mijn kop terwijl ik niet anders doe dan aansluiting maken. Er wordt van alles gedaan om mij zo goed mogelijk te bedienen maar weet je wat het is? De mensen die mij gebruiken weten niet hoe ze met mij om moeten gaan. Er zijn maar weinigen die echt vertrouwd met mij zijn.

Er zijn mensen die steeds om mij heen kijken als ze praten. Ze duiken dan weer rechts en dan weer links naast mij op, dan zien ze het publiek wel maar het is de bedoeling dat ze met hun lippen voor mij blijven staan want als ze steeds om mij heen dralen missen ze mij en komt hun geluid niet over.

Je hebt ook van die mensen die bang voor mij zijn, ze nemen zoveel afstand of ze duiken onder mij of buigen over mij heen. En altijd krijg ik de schuld.

Daarom neem ik vandaag maar even het woord. Lieve mensen, als jullie willen dat wat jullie zeggen helder en duidelijk overkomt kom dan met je lippen dicht bij mij. Luister of ik overbreng wat je zegt, het is vaak goed hoorbaar. Blijf dichtbij met je lippen. Denk maar gewoon dat ik een oor ben waar je in moet spreken omdat je in een zaal vol mensen bent. Zolang je maar dicht bij dat oor blijft zal iedereen je horen. Ik zal je eeuwig dankbaar zijn als ik niet altijd de schuld krijg van jouw wegkijken. Doe het voor mij, alsjeblieft…..

Coby Poelman-Duisterwinkel

De piano in het Pand (2)

Vanavond wordt er weer gezongen. Het is maar een klein groepje deze keer, veel afmeldingen.

Er is me zojuist iets duidelijk geworden. Er is een reden dat collega orgel de voorkeur kreeg. Er is iets met mijn lessenaar. Er mist een plankje waar de muziek op gezet kan worden.

Die wordt nu steeds uitgestald op mijn klep maar dat is lastig voor degene die mij bespeelt, vooral wanneer diegene leesvlakjes in de bril heeft. De muziek staat te hoog en doordat de muziek te hoog staat ziet een deel van de koorleden de dirigente niet die mij bespeelt.

Eén van de alten kijkt om zich heen of er iets in de omgeving is dat een tijdelijke oplossing kan bieden. Opeens valt haar oog op een plankje dat tussen mijn achterkant geklemd zit. Ze probeert voorzichtig om mij geen pijn te doen of ze het er tussenuit kan krijgen en ja, dat lukt! Laat dat nou net het plankje van de lessenaar zijn…. Er zitten 6 gaatjes in waar de scharniertjes van mijn klep op passen.

Het punt is alleen nog om er 6 schroefjes op maat bij te zoeken.

Eén van de sopranen heeft thuis bakken vol kleine schroefjes die ooit van een meubelmaker geweest zijn en zij neemt het plankje mee naar huis in de hoop de volgende week mijn lessenaar te repareren. Ze is heel goed met schroevendraaiers. Wat zal ik daar van opknappen! Ik hoorde vanavond dat collega orgel waarschijnlijk niet meer terugkomt. Het Repaircafé heeft hem opgegeven. Er kan nog geprobeerd worden of een echte orgelhersteller hem wel kan repareren maar misschien kost dat wel heel veel geld. Dan zou het toch fantastisch zijn als ik de taak van collega orgel weer helemaal kan overnemen? Ik verheug me!

Coby Poelman-Duisterwinkel

De piano in het Pand

Het was op een gewone doordeweekse avond. De koorleden druppelden binnen en enkelen van hen haalden collega orgel uit de kast en zetten die op de stander zoals elke repetitieavond. Degene die altijd de stekker in het apparaat deed was er nog niet dus anderen probeerden contact te maken. Ik hoorde wat gemorrel en gepraat maar ze kregen collega orgel niet in contact.

Ik zag het allemaal gebeuren en ik heb me al jaren afgevraagd waarom ze mij niet gewoon mijn werk lieten doen maar vanavond werd ik opeens dienstbaar, ze  kwamen naar mij! Er werd aan mij getrokken en voor ik er erg in had stond ik omgekeerd in de zaal. Mijn achterkant werd uit het stof gehaald en daar stond ik in al mijn glorie.

Er werd gebeden, gevraagd om een zegen en daarna werden mijn toetsen beroerd door de dirigente van het koor. Zachte doorleefde vingers lieten mij prachtige klanken voortbrengen. Inzingoefeningen werden ze genoemd. Voor mijn achterkant stond het koor, ik hoorde 4 alten, 3 sopranen, 2 bassen en zelfs 4 tenoren. Ze zongen mooi synchroon met mijn klanken. Er klonk vreugde in door. Tussen de mooie psalmen en liederen hoorde ik iets wat me zo goed deed, ze waren blij met mij. Ze vonden me mooier klinken dan collega orgel, dat ze niet eerder naar mij omgezien hadden vroegen ze zich nu af….

Ik glansde van achterkant tot toetsen, wat voelde ik me gestreeld. Al die jaren dat ik daar sta ben ik nooit in tel geweest. Altijd mocht collega orgel het koor begeleiden. Ik was daar best vaak verdrietig van maar ja, gewoontes zijn vaak zo moeilijk te doorbreken. Soms moet er eerst iets gebeuren om mensen op andere ideeën te brengen. Hoe noemen mensen dat ook al weer, iets van dood en brood.

Maar lieve mensen, mijn avond kon niet meer stuk, dat begrijpt u wel, wat heb ik genoten! En wat het mooiste is, het bleef niet bij die ene avond, ik heb mijn dienstbaarheid nu al enkele weken betoond en voel me nu al heel sterk verbonden met dit koor. Collega orgel is nu in het gebouw naast het Pand, bij een Repaircafé. Ik ben zo benieuwd wat er gebeurt als hij terugkomt… Voorlopig geniet ik van mijn nieuwe rol en doe mijn best. Nog even en dan is het weer repetitieavond. Ik verheug me!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Stralend Licht over het zoutend zout

De opdracht van het zoutend zout

waarvan Mattheus sprak

gaat niet vanzelf, hoe breng je smaak,

‘t gaat niet van lei of dak,

de opdracht van een lichtend licht

geeft meer verbeeldingskracht,

lichtdrager zijn van Vader

waarop de wereld wacht.

Schijn door mij heen Heer,

wees mijn licht bij alles wat ik doe,

geef mij een snufje van Uw smaak,

voeg dagelijks aan mij toe

zodat U wordt geprezen

door ieder die het proeft,

dat ik Uw gloed uitstralen mag,

de toegang tot Uw roep.

Bedoelt U met dat zoutend zout

de tranen die ik pleng,

dan geeft mij dat opeens veel troost,

beleef ik U erin.

Dan zal ik geenszins flauw zijn,

niet lauw maar vol van vuur

als U mij bijschijnt met Uw licht,

ook in het donkerst uur.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gedachten bij Mattheus 5 : 13 – 16

De mooiste taal

Op de facebookpagina van boekenfans zag ik zo'n leuke foto, daar moest ik gewoon even een gedichtje bij schrijven.

Het gedichtje is geschreven vanuit het perspectief van het boek, en de schuingedrukte stukken zijn geschreven vanuit het perspectief van de kat. 

De mooiste taal

Wie bladert daar in mij,

wat voel ik toch,

iets scherps rondom iets zachts,

Wat lees ik nou,

hier, dit gaat over mij...

Ik voel iets harigs,

iets wat prikt,

een zachte ademstroom,

O, dit moet ik onthouden,

dit is een kattendroom...

Ach lezer, blijf nog even,

dit voelt zo speciaal,

zo ben ik nog nooit aangeraakt,

zie je niet hoe ik straal?

Het gaat over de liefde,

hoe je die uiten kan...

O lieve lezer, dankjewel,

wat heerlijk dat je kwam!

Ik ga op zoek, ik deel het uit

van hier tot elke stam!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Zo bijzonder

 

Vaak schrijf ik een gedicht over een boek dat ik gelezen heb. Deze keer was het andersom. Van de uitgever van dit boek kreeg ik een mailtje dat een auteur een gedicht van mij gebruikt had in een boek. Het gedicht Afscheidsbede. Zelfs de titel van het boek is er aan ontleend. Als dank voor het gebruiken van mijn gedicht kreeg ik het boek cadeau.

Inmiddels heb ik het boek gelezen en ik ben diep onder de indruk van de inhoud. Alles wat in een jong gezin beleefd wordt in het omgaan met een ernstige ziekte wordt in dit boek belicht. Elke emotie komt over. Ik heb menigmaal mijn tranen de vrije loop gegeven. Je kon je helemaal verplaatsen in de personen.

Vanuit een christelijk perspectief beschreven vertelt het de lezer wat er allemaal komt kijken wanneer je te horen krijgt dat je met leukemie te maken hebt. De diepgaande gesprekken, de voelbare emoties, onbegrip, meeleven, kwetsende opmerkingen, niets wordt geschuwd.

Het is een heel realistisch boek dat alle facetten aan het licht brengt zonder belerend of normerend te zijn. Mensen die te maken hebben of krijgen met ziekte kunnen uit dit boek enorm veel troost en steun putten. Ook de mensen om de zieke heen komen hier helemaal tot hun recht. Hoe belangrijk zijn zij in tijden van verdriet en vreugde want ook vreugde wordt zeker gedeeld in dit boek. Veel omstanders rond de zieke hebben hun eigen rugzak die hier ook op een heel realistische en natuurgetrouwe manier beschreven worden.

Ik ben heel blij dat mijn gedicht door het hele boek heen een troostgedachte heeft mogen zijn en dat het de auteur zo heeft geïnspireerd.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Prinsjesdag of Troonrededag

 

Beste prinsen en prinsessen
van het aardse Koningshuis,
wat zal deze dag ons brengen
uit de rede van de troon,
is de dag alleen voor prinsen
of geeft het de burger loon?

Beste prinsen en prinsessen
van het hemels Koningshuis,
wat de toekomst ons mag brengen
uit de rede van de Troon
is voor elk die Hem wil dienen,
kinderen door de Koningszoon.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Hooien met velen

We hebben handen nodig,

vanavond op het veld,

leden van het kerkje

komen al toegesneld.

Ze maken het gezellig,

eerst al het werk gedaan,

dan samen aan de koffie

en neem een biertje aan.

Het is met al die mensen

een aangenaam karwei,

zo ben je door de week

elkaar ook weer nabij.

Er klinken ondertussen

nog liedjes over God

door kinderen die zingen

zit je deur nog op slot.

Hier is de deur al open,

er wordt op elk gewacht,

kom binnen lieve mensen,

veel dank voor jullie kracht!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Wachten

Laten we op tijd gaan,

het onbekende tegemoet.

Natuurlijk zijn ze veel te vroeg.

Ze zien veel mensen komen

en zien ze ook weer gaan.

Ook zij mogen er achteraan

van wachthal 6 naar wachthal 8

en worden nog bij 12 verwacht

maar die is al gesloten.

Wel is een nieuwe afspraak klaar

nóg maar een dagje wachten.

Het is de opmars naar de dag

dat er een operatie wacht.

Het ging jaren aan hen voorbij,

ze voelen zich gezegend,

het brengt hen dichter bij de mens

die al veel heeft geleden.

Zij weten van het wachten,

van slapeloze nachten,

vertellen hen meteen paraat

wat er nog te wachten staat.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Sientje Mesdag-van Houten

Je zit daar zo chique gekleed

maar je kijkt wat droevig,

je zoon die al jong overleed,

hoe was het voor jou vroeger.

Je draagt een mooie omslagdoek,

kleurrijk, goed weergegeven,

was je gesloten of een open boek,

zacht, rustig of gedreven.

Ik zou graag willen weten

wie je hier heeft vereeuwigd,

was het je man die Mesdag heette

of Jozef Israëls, van Leeuwen?

Het werk is helaas niet voorzien

van enig schrift of teken

of het is vervaagd misschien,

de tijd geeft ook gebreken.

Dat je Sientje bent is zeker,

inmiddels is dat vastgesteld.

Zolang de maker zal ontbreken

blijft er mysterie dat soms kwelt.

Daarom maak ik van jouw portret

een hedendaags gedicht, 

ik hoop dat iemand er op let

en ons met nieuws bericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Hij heeft jou op het oog

Hij kijkt naar onze vijgenboom

die voor het eerst nu vrucht draagt, 

hij voelt hoe sterk de takken zijn,

ik hoor hoe hij zich afvraagt;

hoe kan het dat Zacheüs in

zo’n buigzaam boompje zat,

hij kon zich goed verschuilen,

de boom is vol van blad.

Wellicht was die boom ouder,

hij klein en tenger ook misschien 

kon mooi vanuit het lover

boven de mensen Jezus zien

maar het mooiste is toch dat

Jezus hem voor ogen had.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Meisje van zestien

Mijmerend over liefde

in een hip tuniek,

een sjaaltje om je haren,

nog jong en zo uniek.

Wil je een foto maken

vroeg je aan je vriendin

die daar graag op inging,

zij kende het begin.

Die blik al zo veelzeggend,

je kende hem nog kort

maar dacht al zelfverzekerd;

ik weet dat dit hem wordt.

Het is ook uitgekomen,

de liefdesdroom werd waar,

het sjaaltje werd een frutsel,

altijd iets in je haar.

Je vond in hem een maatje,

een levenskunstenaar.

Hij maakte je gelukkig,

al meer dan 50 jaar.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Wachters op het kerkhof

Wanneer de zerken met elkander spreken

over de mooie teksten die zijn uitgezocht

beseffen ze dat velen hier zijn vrijgekocht,

afwachtende de dag dat graven breken.

Zie je de wachters in de stille nacht,

ze hebben hoop en troost overgebracht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hij wandelt met wie wil

 

Die wandeling van Henoch,

hoe vaak zie ik hen gaan,

probeer ik in gedachten

hun woorden te verstaan

en elke keer kom ik bij Hem,

spreekt Hij mij stralend aan,

brengt levend in herinnering,

ook jij mag met Mij gaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De kracht van muziek

Vanuit de avondstilte

klinkt uit een open raam

een melodie

die lokt en vindt,

die zwart en wit

in harmonie verbindt,

verleden stilt

en heden overwint.

Zolang muziek de ruimte vult

vervalt de tijd,

zinspeelt de eindigheid.

Speel door, speel door

mijn beste vrind,

laat duren dit moment.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Naar de haaien

Na het lezen van dit nieuwsbericht ontstond onderstaand dierdicht.

Onderzoekers: 'cocaïnehaaien' snoepen van gedumpte drugs voor kust Florida | RTL Nieuws

Een hamerhaai in Florida

zit een pakketje achterna,

hij snuift en hamert erop los

maar wordt van wat hij snoept de klos.

Opeens is hij van hamerhaai

getransformeerd tot gigahigh,

valt jachtig in de oceaan

duikers en schepenvinnen aan.

Nu werkt hij daar in Florida

als speurhaai naar narcotica.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Rode koontjes

Een wormpje in de appelboom

had op een dag een vreemde droom,

de appels wiegden aan hun tak,

hij hoorde hoe de kleinste sprak;

‘die worm belet mij in mijn groei,

ik hou niet van dat gebemoei,

zo word ik nooit wie ik wil zijn

en dat geboor doet ook nog pijn.’

Zo had de worm het niet bedoeld,

hij had zich nooit zo ingevoeld,

voor hem was het een voedingsbron,

zijn medelevensstrijd begon.

Het schaamrood in de appelboom

getuigt nog van die wormendroom.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ezel Schaapbeschermer

Een wijze herder wist het wel,

zet ezels in het schapenveld,

wanneer een wolf dan toe wil slaan

komt er een ezel in zijn baan,

die grijpt hem in zijn ruggengraat

zodat de wolf zijn prooi loslaat.

Hier wint de ezel van een paard

omdat een paard de vlucht op slaat,

een ezel is iets minder snel,

hij vecht op een gevaarbevel.

Zo leert ons een Hongaarse man

hoe men hier wolven weren kan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kritisch kijken

 

De man in mijn stoel kijkt even met mij mee,

de kamer debatteert, hij schudt afkeurend nee.

Mobieltjes in de klas, het moet verboden zijn

maar kijk die kamer nu, 

het lijkt wel een schoolplein!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uw stappen in mijn wandelpas

Uw stappen in mijn wandelpas

beroeren mijn gemoed,

ik pas mijn snelheid zachtjes aan,

dit samenzijn voelt goed,

We lopen zwijgend op het pad,

U kent mijn wel en wee,

niets hoef ik U te zeggen

want U beleeft het mee.

Ik leef me in Uw menstijd in,

wat had U het soms zwaar,

was Vader in die tijd bij U

zoals ik U ervaar?

Er was in ‘t donkerste moment

Uw hartverscheurend woord

of Hij U toen verlaten had,

heeft Hij Uw roep gehoord?

Uw stappen in mijn wandelpas,

ze zijn mijn grootste schat,

nooit hoeft een mens alleen te zijn,

U kruist ons levenspad!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Door Ko de Vrieze in een foto gezet

Tandartsrekening

Ik zit er een beetje mee. Half juni haakte mijn tong aan de binnenkant van mijn voortand.

Foute boel dacht ik. Vast een stukje van de vulling afgebroken. Er zit een scherper kantje dan normaal. Het is wel mijn voortand, daar ben ik zuinig op, maar even bellen.

Als ik geen pijn heb kan ik ingepland worden over 14 dagen. Mocht ik pijn krijgen kan ik bellen.

Ik krijg geen pijn en 14 dagen later zit ik in de tandartsstoel. Er blijkt inderdaad een klein stukje van de vulling afgeknapt te zijn. In een mum van tijd is de klus geklaard en het stukje bijgevuld.

Twee dagen later komt de rekening.

V92 el.nr. 21 Tweevlaksvulling composiet. Vlakken: DP zie ik staan.

Als ik op internet zoek wat een tweevlaksvulling is lees ik; Bij een tweevlaksvulling zit de vulling in twee vlakken van de tand of kies. 

In mijn geval is alleen een stukje vulling vervangen aan de achterkant van mijn tand. In mijn beleving is dat één vlak.

Wat te doen? Als ik er een punt van maak raak ik misschien mijn prettige tandarts kwijt die haar werk super goed doet. Dat wil ik niet. Maar gewoon mijn deel betalen? Zoveel is het niet, de verzekering betaalt het leeuwenaandeel en uiteindelijk kan ik het ook mis hebben.

Ik heb een keer eerder een rekening gehad waar een verdoving berekend was die ik niet heb gehad, ik wil liever niet verdoofd worden als dat niet perse hoeft. Ik heb er toen geen punt van gemaakt en gewoon betaald. Ik wil er nu ook geen punt van maken. Ik betaal wel gewoon mijn aandeel.

Maar ik besluit er wel een column over te schrijven want ik ben wel benieuwd of ik de enige ben bij wie dit gebeurt. 

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verliefd

Zijn hand op mijn been,

zijn arm om me heen,

zijn warmte, zijn geur,

het geeft me een kleur,

de rust in zijn stem,

ik ben graag bij hem,

het voelt zo vertrouwd

dat hij van mij houdt.

Zijn meisje, zijn lief,

ook hij is verliefd,

ik voel hem dichtbij,

hij is graag bij mij,

laat duren de tijd,

ik wil je niet kwijt,

leg vast dit moment,

‘t geluk ongekend.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Navelbank

Peuterend in het velours

van de antieke canapé

laat ze zich nestelend ontvallen

zo'n navelbank, oma

luistert gezellig met je mee!

Coby Poelman-Duisterwinkel

In gesprek met Vader

Praten met Vader

die mijn leven doorademt,
al voor ik er was
van me hield,
praten met Vader
hoeft niet geknield.

Hij is als vruchtwater
rondom een foetus,
luistert zodra ik me
tot Hem wend,
één en al oor
mijn stem al herkent.

Praten met Vader
is mijn levenskader,
of ik fiets, loop of strijk,
Hij luistert gelijk,
gewoon door er altijd te zijn,
praten met Vader
verlicht ook de pijn.

Soms is het heerlijk
om stil te zwijgen,
luisterend naar
wat Híj zegt,
die Zijn stem
in mijn binnenste legt.

Dan voel ik de
levenslijn die ons verbindt,
mag ik even weer zijn
als een kind.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Je 70ste verjaardag

Vandaag ben je jarig,

dat weten we allemaal,

je hebt de zeventig bereikt,

dat is wel speciaal,

ze noemen het een kroonjaar,

voor jou een mijlenpaal.

Van harte wens ik jou geluk

in Koninklijke taal.

Het is weer hartje zomer,

wat zingt de Wielewaal?

Jij bent niet enkel Koningskind,

je wordt ooit Prins gemaal!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geluidsoverlast

Op een warme zomeravond fietsen we naar een klein kerkje. Ons koor werkt mee aan een dienst die daar gehouden wordt. Bijna bij het kerkje zien we de organist fietsen. Hij roept ons iets toe. We vinden de deur op slot en begrijpen nu waar de organist is. Hij komt terug met een man die de deur los maakt. Ik begrijp dat de man niet de sleutelbewaarder is maar hij kon toch aan de sleutel komen. Voor hij weggaat waarschuwt hij ons dat we de deur dicht moeten houden want hij wil geen geluidsoverlast. 

We komen de kerk binnen en treffen in het midden allerlei kratten met spullen aan en enkele stapels stoelen. Er is niets voorbereid voor een te houden kerkdienst. Organist en koorleden beginnen de rommel op te ruimen en de stoelen op hun plek te zetten. Iemand van hen gaat met een doek over banken en stoelen om stof weg te halen, een ander veegt de ruimte. Tegen de tijd dat de rest van het koor en een commissielid arriveren is de kerk toonbaar. We hebben een eigen orgeltje mee. Het inzingen van het koor kan beginnen maar o wee, de deur staat even open en de man van de sleutel trekt hem boos dicht met de woorden: "Wel de deur dicht houden, we willen geen lawaai horen." 

Als we bijna klaar zijn met inzingen komen enkele kerkgangers binnen en laten de deur open staan. Dan verschijnt de man van de sleutel weer, deze keer witheet. Hij schreeuwt naar de organist en die schreeuwt terug. Ze blijven een tijdje schreeuwen en de een trekt de ander naar buiten. Als de situatie uit de hand dreigt te lopen loopt één van onze koorleden naar buiten en spreekt de boze man van de sleutel rustig aan. De organist ziet zijn kans schoon en vlucht de wc in waar hij de deur op slot doet. De man van de sleutel (op klompen) is iets kalmer nu en de beide mannen praten in rust verder. De echtgenote van de boze man komt ook nog haar beklag doen.

Als ze gekalmeerd vertrekken wordt de organist geroepen en kunnen we verder maar de organist durft geen noot meer te spelen tot de dienst begint en de deur dicht gaat. Het is een goede dienst met best wat publiek. Enkelen van hen hebben iets meegekregen van wat er zich voor de dienst afspeelde. Gelukkig is het goed afgelopen maar wat kun je als koor in vreemde situaties verzeild raken. Als we later op de repetitie vierstemmig zingen “Wij zoeken in Uw huis Uw aangezicht o Here, naar vrede smachten wij, naar stille innigheid…” denk ik bij mezelf; hoe actueel zijn deze oude woorden….

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geestverwanten

We fietsen door de stad,

hij aan de buitenkant,

ik denk aan Hem die ons bewoont.

Hij leeft in hem, Hij leeft in mij,

ik voel me veilig in ons wij.

We luisteren naar Gods woord,

hij schuift zich in mijn hand,

we merken Hem die ons bewoont.

Hij geeft aan hem, Hij geeft aan mij,

Hij leeft in elk aan onze zij.

We bidden Zijn gebed,

voelen ons zielsverwant

met allen die de Geest bewoont.

Hij bidt voor jou, Hij bidt voor mij,

bij Hem zijn alle volken vrij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De Trooster leeft!

Als Jezus niet was opgestaan,

aan mensen niet verschenen,

niet naar de Vader was gegaan,

Zijn Geest niet had gegeven,

wat was dan ons geloof geweest,

waar onze hoop gebleven?

Wat een geluk, wat een genade

dat Jezus opstond uit zijn graf,

de wegen voor ons baande,

Zijn Heilige Geest ons gaf,

dat Hij weer in de Hemel is,

aan ons zich openbarend,

springlevend ons tot Trooster is

en ons regeert op aarde.

Uitbundig prijs ik Hem die leeft

en bij ons terug zal komen,

die elke dag ons adem geeft,

in u en mij wil wonen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bepinksterd

Eens was ik dwars,

weerspannig en ontdaan,

liep zachtjes

bij de anderen vandaan,

ik trok me elke irritatie aan

maar op een dag

bleef ik nieuwsgierig staan.

Ik hoorde iets,

ik was opeens begaan

met de persoon

die toen is voorgegaan,

zo kwetsbaar,

door zijn woorden liep een traan

en ik werd aangeraakt,

wilde niet verder gaan.

De zwakke stem

heeft iets in mij geraakt,

heeft alle dwarse kracht

in mij gestaakt

en liet me snikkend

op mijn wegen keren,

O Geest van God,

wil me meer liefde leren.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ontpoppingsfeest

In Oudehaske viert een beest

in nieuw gewaad het voorjaarsfeest.

Hij lag te rusten in een pop

onder een meidoornbloesemknop,

verrast vandaag een bloemenbinder

met een buikdans als een vlinder.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hemelvaartsdag

Zie je dat

die wolk, die lichte,

daar ging Hij in

kijk dan, Hij gaat omhoog

wat zei Hij ook alweer

moeten we wachten

zal een belofte

in vervulling gaan?

Hoe zal dat zijn

wanneer je met de Geest

in plaats van water

wordt gedoopt

en dan die kracht die wij

erdoor ontvangen

zal die ons helpen

te vertellen over Hem?

Kijk nou,

Hij gaat steeds hoger,

wordt al vager

weet jij nog wat Hij over

uiteinden der aarde zei?

Hoe kunnen we nu zonder Hem...

oei wat een licht, stil, luister

Ze zeggen dat Hij ook

zal komen op een wolk.

Zullen we doen

zoals Hij ons gezegd heeft

totdat we met de Geest

worden gedoopt

kom laten we dan opgaan

biddend wachten

op wat de Vader

in de Zoon

ons heeft beloofd.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Handelingen 1 : 3 - 15

Koningsgezind

Geen zondag ging voorbij

of hij bad voor

Hare Majesteit

de Koningin

en haar gezin.

Nooit heb ik hem gevraagd

naar het waarom,

het hoorde gewoon bij hem.

In mijn beleving

schiep deze predikant

door zijn gebeden

een Koninklijke band

tussen het aards en

Hemels Vaderland.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hemels kleurenspel

Hoe kleurrijk is Uw hemel,

het spiegelt in de sloot,

dank dat u hier op aarde

mij deze aanblik bood.

Hoe kleurrijk zal het bij U zijn,

hoe kleurrijk is de mens

die naar Uw beeld geschapen is,

geheel naar Vaders wens.

Het is voor ons nog een geheim

hoe onze woning is

die U voor ons hebt ingericht,

ik heb geen beeltenis

maar als ik naar de hemel kijk

naar Uw zonsondergang,

zal het vast licht en stralend zijn

met liefde als behang.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Stel dat ...

Stel dat Jezus hier zou varen

en Hij zag mij langs de kant,

stel dat Hij mij zou gebaren

wacht, Ik kom bij jou aan land.

Hoe zou ik dan reageren,

zou ik blij zijn en verrast,

wachtend tot Hij aan zou meren,

mij verheugen op mijn Gast?

Of zou ik verlegen denken,

nee Heer, vaar mij maar voorbij,

ga een ander aandacht schenken,

maar kom niet te dicht bij mij.

Hij kan op een dag zo komen,

ben ik erop voorbereid,

Hij, de liefste in mijn dromen,

vindt Hij mij Hem toegewijd?

Stille schipper op het water,

als u wist waaraan ik dacht,

misschien zeg ik het u later

als ons tijd rest, Hij nog wacht.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

In de week voor Pasen

In de stille week voor Pasen

zoek ik graag een plek van rust,

ergens waar je kunt onthaasten,

waar een bries je wakker kust.

Daar ga ik me dan verplaatsen

in wat Jezus heeft gedacht

toen hij wandelde op aarde

en die stille week doorbracht.

Om te spreken met zijn Vader

zocht Hij ook de stilte op,

Zo kom ik Hem weer iets nader,

Hij vervult mijn harteklop.

Bijna zie ik hoe hij knielde

en zijn hart heeft uitgestort,

hoe Hij terugkwam bij zijn vrienden

en hen allen slapend trof.

Vader, als ik niet kan waken

blijf bij mij, ook in verdriet,

wilt U mij wel wakker maken

als ik sluimer in dit riet.

Coby Poelman-Duisterwinkel

In de lijdenstijd van nu

 

In de lijdenstijd van nu

is het moeilijk te beseffen

hoe het destijds was voor U.

We voelen ons verbonden

door het lezen uit Uw woord,

zien voor ons wie er stonden.

In de lijdenstijd van nu

herdenken we Uw stervensstrijd

en we leven mee met U.

Onze dankbaarheid is groot

voor wat U hebt ondergaan,

de beproeving, alle nood.

Nu we leven dankzij U

gedenken we Uw overwinning

in de lijdenstijd van nu.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Gedeelde kracht

 

Ik zie katrollen hangen,

ze werken in mijn brein,

zetten iets in beweging,

een opwaartse lijn.

Iemand laat iemand klimmen,

vertrouwen is vereist.

Wat zwaar zou zijn gaat soepel,

of je nu klimt of hijst.

Wie hijst mij in mijn leven,

wie ik het toevertrouw.

Hij zorgt dat ik omhoog kan,

Hij windt zich in mijn touw!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Zonsondergang

In een gekleurde hemel

boven het stille meer

spiegelt een straal van liefde,

'k verlang Uw wederkeer.

Het licht vanuit Uw hemel

beschijnt ons met Uw gloed,

ik lees er Uw nabijheid,

Uw vrede voelt zo goed.

U kent onze gedachten,

alles wat in ons leeft,

U hoort onze gebeden,

ook als de aarde beeft.

U schreef het lang geleden

wat ons te wachten staat

voor U ons komt verlossen

en alles hier vergaat.

Hier op dit mooie plekje

deelt U een stukje zicht

van waar U staat te wachten

in Uw omvangrijk licht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ereschuld

Een stroom van woorden,

schaamte, ereschuld,

wat kennen ze het Noorden,

beloften, heb geduld.

Kom bij ons stagelopen,

voel met de mensen mee,

zet hart, zintuigen open,

help Groningers ‘op glee’

wat zegt een woord als ereschuld

als er niets wordt gedaan,

pas als de scheuren zijn gevuld

kunnen we op u aan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Woordenschat

Anderhalf is hij nu, zijn woordenschat heeft zich enorm uitgebreid.

Als mamma iets zwarts omhoog houdt en vraagt wat is dit, roept hij met een grijphandje in de lucht; aftanbediening! Op opa’s auto ontdekt hij de o van opa, op het nummerbord van mamma’s auto de j van jas en in zijn boekje wijst hij de b van beh, de a van aap, de p van pappa en de m van mamma.

Dan komen de kaartjes aan de beurt. Hij noemt op wat mamma omhoog houdt. Olifant, siraf, banaan, mijn oren en ogen staan versteld van alle woorden die daarop nog volgen. Zes weken waren ze met vakantie. Dan staat hij op en pakt me bij de hand. Omma, huis, hij neemt me mee naar binnen, loopt naar de fruitschaal; appel, noot, peer, hij trekt een kastje open; pannen. We lopen weer naar buiten. Opa, hoed, bal, abei, zijn vingertje gaat omhoog, hij hoort een grasmaaier, een hond, een vliegtuig, buurkinderen die hij niet kan zien door de heg. Omma, hij pakt mijn hand en neemt me mee om de heg, hij wil de kinderen zien, hij ziet een doorgang maar mag daar niet komen.

We lopen terug langs mamma’s auto met de j van jas en opa’s auto met de o van opa, hij draait even aan de trekhaakknop, wijst naar de poes en dan zijn we weer bij mamma en opa.

Waar is de baby, zegt mamma, hij trekt haar shirt omhoog en wrijft over haar buik. Dan moet mijn shirt eraan geloven. Nee, omma heeft geen baby in de buik. Oma is de mamma van mamma. Mamma is oma’s kindje. Hij dribbelt alweer naar de grote bal. O, wat een schat. Niet in woorden te vatten.

Coby Poelman – Duisterwinkel

Geschreven in 2016

Merk jij het ook?

Als je bedenkt dat je als mens

iets heiligs in je draagt,

dat Iemand om je heen is

die ‘t leven met jou waagt,

kijk je dan ook anders

naar mensen om je heen,

merk je dat Hij bij hen is,

voelt het vertrouwd, sereen?

Ik kijk in onze spiegel

en denk aan wat Hij zei,

Hij is er, alle dagen

en niet alleen bij mij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Tranen in de eredienst

 

Hij preekte over tranen,

weet je dat God ze telt,

en het moment onthoudt

wanneer ze zijn geweld,

dat Hij ze opvangt in een kruik

en ons betraand gezicht

zal drogen als we bij Hem zijn

en Hij zich tot ons richt?

Hij kent al onze tranen,

huilde Hij met ons mee,

de tranen in zijn kruik gespaard

waren ze van ons twee?

De preek, het was zo troostend,

alsof God zelf hier sprak,

ik voelde Zijn aanwezigheid,

was zo op mijn gemak.

Soms heb je het zo nodig,

de eredienst, Zijn woord,

je kunt gesterkt de week weer in

en Hij trekt met je voort.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gedichtendag Nienoord, 26 januari 20.00 uur. Reserveren kan nog

 

Coby Duisterwinkel en Piety over thema Vriendschap tijdens gedichtendag - Nieuws - Welkom in Zuidhorn

Oorlogsleed (gedicht bij het boek 't Hooge nest van Roxane van Iperen)

 

Zo onopvallend mogelijk

volop in het verzet,

gevaar voor eigen leven

is niet wat hen belet.

Redding van mensenlevens

is wat hen dagelijks drijft,

moedig en zelfverzekerd

is hoe men hen omschrijft.

Uiteindelijk verraden,

veel levens op het spel,

in handen van de vijand,

hun leven wordt een hel.

Hoe dit te overleven,

van huis en haard verjaagd,

de kou, de jeuk, de honger,

zie wat een mens verdraagt.

Een handgebaar drijft naar het gas,

wie komt er onderuit,

ziekte en honger, uitgeput,

voor wie maakt het iets uit,

de stank, zo overheersend,

de hondenbek, de zweep,

wie kan eraan ontkomen,

men heeft je in hun greep.

En toch, ze overleefden

ze bleven bij elkaar,

de ander moed insprekend,

wat hadden ze het zwaar.

Als levende geraamten

keerden de vrouwen weer,

omarmden hun geliefden,

het doet nog altijd zeer…

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven na het lezen van het indrukwekkende boek van Roxane van Iperen, “‘t Hooge nest”

De punchmachine

Coby, ik heb een nieuwe kringloop gevonden in de stad. Zullen we daar even kijken?

“Buurtkringloop” lees ik op een pand. 

We zetten de fietsen op slot en gaan naar binnen.

Meteen bij binnenkomst zie ik hem staan. Er hangt een briefje aan: Naaien zonder draad.

Dat maakt mijn nieuwsgierigheid nog groter. 

Mijn hekel aan naaimachines hangt samen met de gevoelige draadspanning en het knappen van en steken van draden door naalden.

Wow, dat is toch te gek, dit is net wat ik zoek. Naaien zonder draad.

Ik lees het briefje aandachtig door en de winkelbedienden zijn zeer geschikt. 

Eén van hen heeft al een you tube filmpje voor me opgezocht om de machine te demonstreren. 

De mooiste creaties komen onder de naaivoet vandaan. 

Het geheim is dat de materialen die je gebruikt door de naalden met weerhaakjes de delen op elkaar naaien, wat aan vilten doet denken.

Het is wel zaak om materialen te gebruiken die iets wolligs over zich hebben, anders hecht het niet op elkaar. 

Mocht de machine niet doen wat hij moet doen mag ik hem terugbrengen en krijg ik het geld retour. Wat een service! 

Omdat we op de fiets zijn en nog even uit eten willen in de stad mogen we hem later in de week ophalen.

In opgewekte stemming om mijn mooie aankopen, er lagen ook nog mooie kralen, fietsen we verder. 

Onderweg maak ik al plannen wat ik er allemaal mee wil gaan doen.

Daar is hij dan. Mooi lichtgewicht ding. 

Ik til hem zo op mijn bureau. 

Stekkertjes erin, voetpedaal op de grond, proeflapje en wollen draadjes, proberen maar. 

Wow wat superleuk is dit. 

Aan de voorkant zie je gewoon de draadjes die ik gebruikt heb en aan de achterkant hebben zich mooie viltrandjes gevormd. Hij doet het! Hij hoeft niet terug.

De volgende dag weer op kringlooptocht, nu op zoek naar pluizige wol want op internet heb ik gezien hoe met die machine gewerkt wordt. Men trekt een wollige draad wat uit elkaar en legt het los op de te versieren stof. Met de naalden er overheen en ziedaar, een mooi vlak ingekleurd.

Bij twee kringloopwinkels zijn heel veel bollen wol met prachtige kleurtjes. 

Met een tas vol knotjes en bolletjes en een effen fleece sjaal rijden we huiswaarts. 

Het feest kan beginnen!

Coby Poelman-Duisterwinkel