Zo gezellig

Je trappelbeentjes willen nog niet slapen

als mamma speels het slaapzakritsje sluit,

je brabbelt levenslustig da-geluid

en dirigeert lachend de knuffelapen.

Zodra je mamma’s fototoestel ziet

voel jij al aan hoe zij van jou geniet.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Veel plezier!

Ik kan mijn draai niet vinden,

mijn hoofd is er niet bij,

sinds jullie zijn vertrokken

zijn jullie ’t dichtst bij mij,

ik zie het vliegtuig stijgen,

mijn hart stijgt bonzend mee

tot jullie veilig landen,

dan landt mijn onrustwee.

Je mailtje meldt; daar gaan we,

mijn handen gaan ineen,

je foto wordt bureaublad,

 de baby slaapt sereen.

Dag lieverds, mail ik fier,

veel liefs en veel plezier!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

Hemels lijnenspel

De blauwe hemel

spreidt zich uit

over de mens

die dromerig geniet.

De ligstoel

horizon gericht

ontspringt

het verticale

dat weerklank vindt

in een gedicht

waar mens en Schepper

elkaar kruisen.

Het licht,

te fel om in te kijken

straalt warme gloed.

Een straaljager

doorbreekt

het hemels blauw

met witte strepen.

Opeens verschijnt een tweede

die hem kruist.

Heer,

dit is geen toeval meer.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht" (2012) 

Kunstwerk boven van een ons onbekende schilder.

Kent u toevallig deze schilder?

In Christus

Levend in de stralen

van Zijn omvangrijk licht,

blijvend

in wat Zijn daglicht

kan verdragen

zal Zijn schaduw

naast je zijn,

Zijn warmte

in je ademhalen.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit: "Beleef de dag" (2015)

De verwachting

Ik zat op je te wachten

met het eten

toen jij werd

getroffen door een bom.

De koude etensresten

in de verweerde kom

beschrijven mij

wat van jouw lichaam rest.

Rouwen is het omgekeerde

want ik leek dood,

niet jij,

totdat in mij weer

honger is ontstaan,

verlangen werd geboren.

Blootshoofds heb ik

het nieuwe levenslicht

zien gloren.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek van Gilles Rozier.

Dit gedicht is gepubliceerd in "Strijklicht van violen" (2013), poëzie bij kunst en literatuur

De dominee

Ze preekte over Abraham,

toonde ons zijn houding,

reactie op

wat God beloofde,

zijn tegenwerpingen,

hij was al oud.

We zagen Abraham

in haar bespiegeling,

hoe moeilijk hij ’t geloofde.

Gods trouw verbond ons

door de eeuwen heen.

De Vader spreekt door deze dochter,

toonbeeld van Zijn belofte.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bij Genesis 17 : 15 - 22