Remco Campert op oudjaarsdag

Buiten strijkt men over zwavel,

binnen geurt het naar oudjaar,

Remco sprak in dichterswoorden

op tv, het voelt zo waar,

zoals hij zijn vak beschrijft,

ach, wat kennen wij elkaar,

maar zo dicht, ja dichter nog

raakt hij mijn verdiepte snaar

alsof hij leest hoe in mijn hart

elk nieuw gedicht ontspringt,

hoe herkenning 't hart ontregelt,

letters, woorden, zinnen zingt.

Inspiratie dringt zich binnen,

buiten knalt een strijker af,

oliebollen op het linnen,

niets leidt mij van 't schrijven af,

op de valreep van momenten

komt alweer een nieuw begin,

schrijvend over mijn collega

geeft hij 't nieuwe jaar al zin.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bron foto:

 http://www.totaaltv.nl/tv-gids/?eid=aW1pLWdkbTkwMTkyODUy&zenderid=NL2&datum=2016-12-31

Nieuwjaarsbede

Moge het nieuw gegeven jaar

ons openvouwen voor elkaar,
moge Zijn licht door werelds nacht
ons brengen waar Hij wordt verwacht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Aan kinderen geopenbaard

In een wereld vol van vrede
zingt een aardse kinderstem
over hoe het eens geweest is
zonder vrede, zonder Hem

toen de aarde nog verdeeld was,
van het Kind niet was gehoord,
zingend deelt ze ouderen mede:
Vrede vind je in Gods Woord!

In haar wereld vol van vrede
is alleen dit van belang,
vrolijk zingt ze ons verleden
in een hemels kerstgezang.

Aangestoken door haar zingen
licht die hemelvrede op,
welbehagen stroomt van binnen
en verwarmt het huis van God. 

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven voor het thema "Vrede" van gedichtensite.nl

Verrassende post

Het was op een bewolkte dag

in ‘t midden van Advent,

ik had gewandeld,

fris gewangd

keek ik de postbak in.

Een grote bruine envelop,

het handschrift was vertrouwd,

verwachtingsvol

ontsloot ik hem,

mijn broeders boek ontvouwend!

De titel sprak van brekend licht,

het blonk

rondom de wolk,

ik las in het gebroken wit

zijn lieve eigen noot.

In mijn moederstaal nog wel

had hij het geschreven,

mijn hart liep vol

ik voelde mij

intens met hem verweven.

We hadden eens in onze tuin

ons schrijven doorgespit,

hij las het mijne,

ik het zijne,

bespraken wat bezielt.

Nu ligt het uitgekomen boek

van hem bij mij te schijnen,

de nieuwe morgen

komt in zicht,

vol uitgelezen wijnen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De keerzijde

Zelfs aan de kleurenfoto’s

die hij neemt van mensen

is herhaaldelijk te zien

dat hij hun minder mooie kant belicht.

Zo mist hij keer op keer het mooiste.

Maar kijk

hoe hij vandaag

de negatieven

in de haard verbrandt.

Op zijn gezicht

ontwikkelt zich

een zachte glans van Licht!

Terwijl ik kleur zie ik opeens

zijn allermooiste kant.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht" (2012)

Fluistering in de kerstnacht

Jozef,
slaap je al?
Nee?
Ik kan ook
de slaap niet vatten.
Ik wil je nog
graag zeggen
dat ik je
geweldig vind
zoals je me
gesteund hebt
met het Kind,
je bent zo’n
goede man
en vader,
kijk eens
hoe Hij daar ligt,
er is een glans
op Zijn gezicht
en Jozef,
wat er ook
gebeuren zal,
God heeft het zo
gewild en
het is goed,
o Jozef,
wat bewonder ik
je moed.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Het pinkstert!" (2012)

Mag ik eruit?

Ik heb het Spaans benauwd

in dit cadeaupapier

en die proppen in mijn maag

zitten me tot hier.

Wie kwam er op dat gek idee

mij zo dik in te pakken,

ik wil eruit, ik heb genoeg van

’t schudden in die zakken.

Ik ben zo zacht en mooi,

wie wil me gaan bevrijden

en gunt me het genot

mijn charmes uit te spreiden?

Verwachtingsvol met kloppend hart

roep ik gedempt tot ziens,

als ik het niet meer overleef,

ik was een tas van jeans.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Door het geloof

Het stormt als buurvrouw wordt begraven,

zoals het in de wereld waait,

iemand wordt vluchtig uitgezwaaid,

auto’s vullen zich met de in raven-

zwart geklede nazaten van Naam.

langzaam trekt de stoet langs beukenhagen

om haar naar de plaats van rust te dragen,

meelevend trek ik jas en schoenen aan.

Terwijl ik naar het kerkgebouw toe loop

denk ik aan hoe een jochie stond te kijken,

een dagdeel voor het venster in de hoop

de vader van zijn vriendje te zien stijgen,

zo had de juffrouw hem verteld op school

dat hij die dag de hemel zou bereiken.

Coby Poelman-Duisterwinkel