Herfstmiddag

Wollige wolkjes scheren het groen

onder gegolfde lucht,

gouden gloed verteert in bermen.

Tussen klavers sterft oktober

in bladvormig bruin.

Drassig staart de aarde

de laatste grassen na.

Schaapsgewijs nadert het grijs,

de herfst is zacht dit jaar.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kunstwerk van Sjoke Wassenaar

Herfstsonnet

Wandelend in de prinsentuin van God
bewonder ik de kleuren van oktober,
de tinten kornalijn zijn ver van sober,
hier klinken klanken als van een fagot.

De herfstzon filtert door verkleurde bomen
die als een poort het uitspansellicht scheidt
van wat op aarde zich voor ons ontspreidt,
ik mijmer over hoe de Heer zal komen.

Zingt heel de wereld al haar Scheppers lof
of laat de hemel ons nog even wachten,
kastanjes glanzen onder bladerstof,

een lieveheersbeestje leest mijn gedachten,
opent de toegang naar de Koningshof,
het vliegt naar oorden van een stil verwachten.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Leuk nieuws (2)

Gisteren was het zover. De opening van Sanders Law Library op de Erasmus universiteit te Rotterdam. Ongeveer 60 mensen woonden deze feestelijke opening bij. De decaan had een treffende toespraak, de architect en een aantal mensen die zeer nauw betrokken waren bij de totstandkoming van dit gebouw werden in de schijnwerper gezet en daarna mocht ik een toelichting geven over hoe mijn gedicht dat hier in neon is vervaardigd tot stand is gekomen en het voordragen. Na de voordracht kreeg ik het afstudeerbeeld uitgereikt waar een deel van mijn gedicht eveneens in verwerkt is door Toni Burgering.
Er was een informele borrel en we werden rondgeleid. Het was heel bijzonder om dit eindresultaat te zien. Een prachtige wand waar in een rood, geel en blauw vlak de gedichten van 3 dichters in neon uitgelicht zijn. Studenten studeren in deze zaal. Ook op dat moment. We konden dus niet zo goed foto’s maken, ook vanwege de belichting.
Er was nog iets over het hoofd gezien, er komt nog een streepje tussen Diploma – uitreiking in de titel en de namen van de betreffende dichters worden nog toegevoegd.
Hier ook even voor jullie de tekst van de toelichting bij het gedicht.

Alvorens mijn gedicht voor te dragen wil ik heel graag even in het kort vertellen hoe dit gedicht tot stand gekomen is.
Mijn man werkt als conciërge op een school voor speciaal onderwijs.
Leerlingen die er vaak uitgestuurd worden kent hij het best. Die mogen hem helpen.
Dat blijft niet alleen bij helpen, ze willen ook hun ei kwijt.
Op een dag vroeg een leerling: Meneer Poelman, uw vrouw schrijft toch gedichten?
Wil ze voor mij een gedicht schrijven over hoe het is om astma te hebben?
Er kwam voor hem een gedicht over astma. Het werd geplaatst in het Longfonds-magazine.
Enkele jaren later kwam hij als oud-leerling vragen of de vrouw van meneer Poelman wel een gedicht wilde schrijven voor zijn diploma-uitreiking. Hij had zijn opleiding voor Sociaal Cultureel Werk met goed gevolg afgerond.
Er kwam een gedicht voor zijn diploma-uitreiking.
Omdat het gedicht misschien voor meer mensen interessant kon zijn heb ik het ook op internet geplaatst.
Hoe bijzonder is het dan als op een dag de telefoon gaat en een woordvoerder van Toni Burgering je vraagt of het goed is dat het gedicht Diploma-uitreiking wordt gebruikt voor een kunstwerk in de hal van het Sanders gebouw op de Erasmus universiteit te Rotterdam.
Die dag in 2016 vervulde me met diepe blijdschap en dankbaarheid.
Ik verheugde me op de dag dat het klaar zou zijn en ik het met eigen ogen zou mogen zien.
Toen las ik het bericht dat Toni Burgering overleden was. Hij kan helaas niet meer meemaken wat aan ons vandaag wel is gegeven.
Ik ben dan ook dankbaar dat ik vandaag hier in deze zaal het gedicht mag voordragen dat ik jaren geleden voor die leerling heb geschreven. Hij moest eens weten wat hij in gang heeft gezet.
Wat fijn dat het hier zo tot zijn recht komt en zelfs in neon letters is uitgelicht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Toevoeging op 15 september:


Graag laat ik u ook even delen in wat er inmiddels over geschreven is:

https://www.welkominzuidhorn.nl/actueel/actueel-zuidhorn/gedicht-coby-poelman-duisterwinkel-centraal-bij-opening-gebouw-sanders-law/

https://frisse-kijk.blogspot.com/2018/09/erkenning-is-goede-impuls.html?showComment=1537003426250#c2772406284468690512

en radio Westerkwartier heeft in het programma van maandag 24 september
een interview uitgezonden.
Het is te beluisteren via https://www.luistergedichten.nl/images/audio/CobyPoelmanInterviewErasmusUni.mp3


Zie ook  https://www.eur.nl/esl/nieuws/sanders-law-library-gebruik-genomen

https://www.facebook.com/kreuzekeuze

Leuk nieuws

Vorige week kreeg ik een uitnodiging van de Erasmus universiteit Rotterdam.
Mijn gedicht Diploma - uitreiking is in een kunstwerk verwerkt en in neon letters aangebracht op de wand van de eerste verdieping in Sanders Law Library.
De kunstenaar Toni Burgering die ooit de bekende dichtregel van Lucebert in neon heeft vervaardigd heeft ook mijn gedicht in neon verwerkt en ook nog in een miniatuur afstudeerbeeld dat uitgereikt wordt aan studenten die de bul ontvangen.
We wisten in 2016 al dat dit ophanden was maar nu is het dan eindelijk zover dat het klaar is en we het mogen bekijken. Ik zal jullie via mijn blog op de hoogte houden.

Het gedicht waar het om gaat:

Diploma-uitreiking

Veelkleurig schilderen we
delen van het leven,
een groot vlak sociaal
boven het cultureel,
door ’t hele doek
zien we onszelf verweven,
hier iets te weinig,
daar weer iets te veel.

Het sociale buigt zich
naar de ander over,
het culturele haalt
het anders in de ander boven,
ziet het ontplooien in verrassend
tot een gouden zonneboog.

Zo komen we tot de voltooiing,
zo vliegeren we naar omhoog!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Voor het laatst

De deuken in de vloer
tonen de zwaarte van het bed,
de strepen overdwars verraden
waar de kast werd neergezet.
Ik hoor de leegheid kraken
in mijn leren jas
en kijk naar buiten
waar adem condenseert
tegen het enkel glas.

Ik zie de inktvlek op de grond
en denk aan hoe die
in mijn pubertijd ontstond.
Nog éénmaal open ik
het ingekraste luik,
voorzichtig tastend onder
knisperend verwarmingsbuis

mijn knieën knakken
als ik eindelijk wil gaan,
het luik blijft
kierend openstaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Meegewerkt aan 2 Bijbelse dagboeken

Graag breng ik jullie weer op de hoogte van de verschijning van de Bijbelse dagboeken "Kruimkens van 's Heeren tafel 2019" waarvan ik 64 achterkantjes mocht vullen en "Lichtstralen uit het woord 2019" waarvan ik 39 achterkantjes mocht vullen. 

Eén van de gedichten uit deze boekjes:

 Onze Vader en wij

Toen ik het Onze Vader bad

met hart en ziel

zag ik met de discipelen

hoe Jezus met ons sprak,

zich richtend tot de Vader.

Met Jezus zelf aan onze zij

kwamen de woorden heel dichtbij,

Zijn naam werd diep geheiligd,

hier was Zijn Koninkrijk,

Zijn wil geschiedde, overal gelijk,

door Zijn gebed gaf Hij ons brood

en vroeg met ons vergeving zoals wij vergaven,

Wij werden in verzoeking niet geleid

en ook was er geen boze,

er was alleen Zijn koninkrijk, Zijn kracht,

Zijn heerlijkheid maakte zo blij

dat het mag duren tot in eeuwigheid.

Er was diepe verbondenheid

met Vader, Zoon en Geest

en allen die dit baden.

O mocht de hele wereld

dit gebed aanvaarden,

wat zou er dan een vrede zijn,

dan klinkt in canon een refrein

tot eer aan God de Vader.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Spaanse griep

Ze was nog maar een peuter

toen eerst haar vader,

tien dagen later

moeder stierf.

Haar broertje,

een flinke kleuter,

begreep het ook nog niet.

Opeens was oma moeder,

altijd in het zwart,

zwijgen was gewoon.

De zware fotodoos,

keer op keer geopend,

spreekt droefheid,

tekent tijd.

In hun gezichtjes

mist het kind.

Boven verledenfoto’s

ontdekt haar dochter

steeds meer gelijkenis,

herleeft in haar

de jong gestorven moeder.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Maatje groter

Soms word je in het leven geconfronteerd met kleine veranderingen. Eén daarvan is dat je een maatje meer krijgt met alle gevolgen van dien.

Kom je in de winkel, dan zijn er rekken vol leuke charmante kledingstukken maar die gaan meestal maar tot maat D. Heb je een grotere maat nodig dan moet je eigenlijk een speciaalzaak bezoeken maar als je gewend bent altijd bij de kringloop te kopen dan schrik je je wezenloos als je voor een kledingstuk dat bijna niemand ziet 90 euro moet neertellen.

Dan wordt je creativiteit geprikkeld. Het wordt een sport om te zoeken naar creatieve oplossingen.

Je krijgt opeens oog voor maattabellen en aan de hand van de instructies leer je hoe de maat te meten. Dan begint de kringlooptocht. Je let opeens op andere dingen dan op jurkjes, bloesjes, rokjes, broeken. In je hoofd heb je de merknamen onthouden van de speciale aanbevelingen voor goed zittende kleding op dit gebied. 

Dan opeens na ongeveer 8 kringloopzaken te hebben bezocht zie je bij de 9^e wat je zoekt. Opgewekt reken je af. 1,50 voor een topmerk in nieuwstaat. Op naar de volgende kringloop.

Inmiddels is het gelukt om 7 prachtige exemplaren te bemachtigen voor totaal 11 euro.

De een zit wel beter dan de ander maar met wat naaiwerk zijn ze inmiddels allemaal prettig te dragen. Die met de afzakbandjes hebben 10 cm. boven de sluiting een elastiek van linker naar rechter schouderbandje gekregen in bijpassende kleur. Die iets te strak zat is voorzien van een verlengstukje aan de sluiting, die omhoog kroop heeft de verstelbandjes op maximaal en steekt toch weer die metaalallergie de kop op dan is een half inlegkruisje zo bereidwillig om zich er tegenaan te laten vlijen.

Ik mag tegenwoordig voor meer personen uitkijken naar een maatje meer. 

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het woord is aan de oldtimer

Ze hebben me van stal gehaald,
ik dender over drempels,
onder het tentdoek knipoogt weer
het verfomfaaide boek.
Wat de bestemming zijn zal
is elke keer verrassend
maar als ik ze geloven mag
is het einddoel prachtig.
Zoals ze aan mijn tafeltje
tussen de etensgeuren
zich buigen over
‘t veel gelezen boek
of liggend op hun rug
door het verschoten tentdoek turend
op fluistertonen spreken over
wat Hij doet.
Als mijn bewoners
mij voor korte tijd verlaten
omdat men hier ook graag ter kerke gaat
dan hoop ik stilletjes
dat ik ook mee mag maken
waarover zo veelvuldig is gepraat.

Op het moment dat heel veel
drempels worden overreden
is de campingplek bereikt,
dan wordt het hefdak opgeheven
ten teken van een aangename tijd.
De fietsen worden uitgereden,
stoelen neergezet,
vannacht zal opgaan in de stilte
het vertrouwde dankgebed
maar eerst word ik nog
op de vaste grond gezet.

Coby Poelman - Duisterwinkel