Dankzij de Inspirator

Wanneer de mens

de grens verkent van kunst

in woord, muziek of beeld,

gehouwen, gespeld, gespeeld,

abstract of puntig gepenseeld

die boeit, die niet verveelt

vertolkt hij speels

de taal van empathie,

verbeeldingskracht

en harmonie.

Waar creatief

de mens een grens verlegt

wordt zoveel positiefs

gezegd, geschapen, uitgedeeld,

het is de Schepper

in de mens

die ogen streelt,

harten heelt,

grenzen openspeelt.

Coby Poelman – Duisterwinkel

De blauwborstsymfonie

Zie je die blauwborst op de paal,

hij heeft zijn staart in opvouwstand

en wacht tot hij het vrouwtje ziet

dan zingt hij voluit en charmant

zijn mooiste spreidstaartmelodie.

Dan vlamt het roestoranje

boven de brede zwarte rand,

wat is hij mooi geschapen,

ik zie hierin Gods hand.

Hoor je die blauwborst op de paal,

hij imiteert een merel,

versnelt opeens de melodie

tot een lofprijzingssymfonie.

Ver weg antwoordt een wielewaal:

Zo mooi schiep Hij ons allemaal!

Coby Poelman - Duisterwinkel

In Christus

Levend in de stralen

van Zijn omvangrijk licht,

blijvend

in wat Zijn daglicht

kan verdragen

zal Zijn schaduw

naast je zijn,

Zijn warmte

in je ademhalen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Als de wolk schijnt

Op deze mooie voorjaarsdag

denk ik aan Petrus, wat hij zag

toen hij met Jezus in de bergen was

en vroeg om bij het hemels licht

voor Jezus, Mozes en Elia

tenten op te richten.

Heeft wie door God is opgenomen

behoefte aan een onderkomen?

Hij wordt al onderbroken

door de stem van God

die uitgaat van een wolk.

In ’t licht dat niemand kan verdragen

hoor ik door Petrus ook die Goddelijke stem:

dit is mijn Zoon, in Hem

heb Ik mijn welbehagen.

’k Zie hem die het niet aanzien kon

zich vol ontzag neervlijen op de grond.

Als Petrus ben ik aangedaan,

Hij raakt ook mij, ga maar weer staan,

je hebt toch niets te vrezen,

Zijn ogen doen mij Vaderliefde lezen.

Ik was met Petrus in Zijn hemels licht

en zijn ervaring heeft ook mij verlicht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bij Mattheüs 17: De verheerlijking op de berg

In rouw verbonden

Halfstokse vlaggen

ontwimpelen wat was,

onhoorbaar spreekt de stilte

in het mensenhart

verbonden met de ander.

Hoe machteloos,

lam geslagen,

wind wappert rouwbetoon,

dragend het leed

naar waar het wordt gehoord,

naar Wie de laatste vijand

heeft verslagen.

Coby Poelman -Duisterwinkel

Leuk nieuws (3) met 2 toevoegingen

Vanmorgen ontving ik een aantal prachtige foto’s van een mevrouw die ik heb leren kennen op de open dag van het ND in Barneveld in 2016 waar ik was uitgenodigd voor een bloggersbijeenkomst en ook boeken mocht verkopen. Ze heeft op die dag en daarna een aantal boeken van mij gekocht en we hielden een tijdje contact via de mail.

Deze week was zij voor een cursus op de Erasmus universiteit in Rotterdam en zag de wand met de door Toni Burgering uitgekozen en in neon uitgelichte (delen van) gedichten in de bibliotheek van Sanders building. Ze nam de moeite om enkele foto’s te nemen en stuurde ze naar mij.

Ze kon me geen groter plezier doen.

Toen wij er op die dag van de opening waren scheen de zon en konden wij geen heldere foto’s nemen. Op de dag dat zij er was scheen de zon niet en zo kon zij wel duidelijke foto’s nemen.

Op haar foto’s is ook nog eens te zien dat de beloofde toevoeging in de vorm van een kleine plaquette waar de namen van de betrokken kunstenaar en dichters op vermeld zouden worden inmiddels is aangebracht. Nu zijn alle gedichten die Toni Burgering heeft uitgekozen voor dit kunstwerk goed leesbaar en kan ik dankzij deze mevrouw u een beter beeld geven.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Voor wie het verslag van de openingsdag gemist heeft, zie  https://cobypoelman.blogspot.com/2018/09/leuk-nieuws-2.html

Toevoeging op 21 maart 2019 :

Vanavond kreeg ik de onderste foto ook nog toegestuurd van deze mevrouw, ze had de moeite genomen om nog weer naar Sanders Law Library te gaan om de plaquette beter te bekijken en ook daar een foto van te nemen. Nu kunnen we dankzij haar ook nog lezen wat er op de plaquette staat. U zult begrijpen dat ik deze mevrouw heel dankbaar ben.

En vanmiddag was het beloofde boek bij de post: Hier nog enkele foto's uit dit boek.

Salmiaklollie

We lopen in de stad,

de lucht betrekt,

mijn aandacht wordt gewekt

door een ronkend geluid.

Een fiets wordt op de stoep gegooid.

Kronkelend rukt

een jonge vrouw haar jasje uit,

gebaart en hapt naar lucht,

iemand klopt haar op de rug.

Ik zie hoe mijn man haar observeert,

hij spreekt haar rustig aan

terwijl hij achter haar gaat staan,

zijn handen omvatten haar,

gevolgd door een beheerst gebaar.

De lucht klaart op,

de vrouw begint te praten,

het poeder heeft “Heimlich”

de luchtpijp verlaten.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot"

De stille kracht in een moeder

Moeder leerde het ons al:

nooit boos gaan slapen

en goed afscheid nemen,

een dag kan zo opeens

je laatste zijn.

Mattheüs sprak er

in de Bijbel over,

heb je iets met je broeder,

maak het dan spoedig goed.

Zo nu en dan

denk ik daar aan

als in of om mij heen

onenigheid ontstaat.

Mag ik hetgeen 

wij van mijn moeder leerden

en wat mij in het leven

zoveel vrede bracht

hier delen, Hem ter ere,

mijn moeder dankend

voor wat zij ons gaf?

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bij Mattheüs 5 : 23 en 24

Gepubliceerd in de bundel "Verrassend uitzicht"

Ziet, de Mens

Wat dacht Pilatus toen hij Jezus zag

gehuld in purper, doornen om zijn hoofd,

was hij bedroefd, verdoofd?

Waarom sprak hij op dat moment

tot al die mensen:  Ziet, de Mens?

Coby Poelman – Duisterwinkel

Gedachten bij Johannes 19 : 5b

Kerkhofmijmering

Ze loopt het pad dat vader vroeger liep,
het kleine kistje wiegend op zijn schouder,
ze leeft zich in en denkt zo zijn gedachten,
het was een jongen, zo intens gewenst,
haar moeder lag verdrietig thuis te wachten.
Hoe sprak zijn houding uit
wat door hem heen moest gaan,
de zwaarte van zijn gang,
dan blijft ze staan.

Ze ziet het lege wiegje naast haar moeders bed.
Ze voelt de stuwing, al in gang gezet
en het beklemt haar borst op dat moment,
het brengt haar terug naar vader,
op deze plek slaat ze zijn ogen gade.
Ze weet niet hoe het hem daar is vergaan,
Ze kregen haar een flink jaar later
en vader was geen prater.

Maar bij het ouder worden
voelt ze steeds meer hun zorgen
en komt al dichter bij hen staan.
Zien zij, verenigd met haar broertje
haar naar dit plekje gaan?

Coby Poelman - Duisterwinkel