In de prinsentuin

Waar twee of drie.....

Biddend

zingt het koor,

zingend

antwoordt de Geest,

Zijn echo vult de ruimte.

Het pinkstert!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Anco Wigboldus.

Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "Het pinkstert!"

IJsvogelliefde

Hij kijkt eens om zich heen,
wie biedt hij een visje aan,
met wie laat hij
een gang ontstaan,
de vrouwtjes zijn kieskeurig,
hun snavels zo mooi fleurig,

eerst moet hij nog
zijn prooi verslaan,
daar blinkt al iets
voorbij het riet,
een blauwe flits...
hij bidt!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Aardig

Ik kam mijn haar,

versier het met een frutsel

en denk terug

aan wat de jongen zei

tussen de pubers

voor de buurtsuper,

opnieuw ontroert het mij.

"Mevrouw, ik ken u niet

maar vind u nu al aardig

en wat u in uw haar draagt

vind ik ook heel chique".

Zijn ogen twinkelden die dag
de kleuren van mijn frutsel
en met een licht geluksgevoel
sloot ik hem in mijn hart.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Vergeten lunchpakket

Prachtige tachtigers

Twee oude mensen, hij groot, zij klein,

je komt ze overal tegen.

Zijn gang is onzeker want in zijn brein

heeft een stoorzender toegang verkregen.

Zij gaat voorover gebogen haar weg.

Haar schouder net boven zijn middel.

Ze kunnen niet met en niet zonder elkaar,

voortdurend klinkt hun gekibbel.

Hij mag van de dokter niet meer achter ´t stuur,

zij neemt deze taak van hem over,

volgt de bochten heel secuur,

zijn gezelschap is niet overbodig.

“Ja maar” roept hij als ’t licht springt op groen;

de motor jankt en ze hobbelen voort.

Hij wijst naar een bord met “Domie’s toen”

maar zij gaat er niet mee akkoord.

Ze zijn onderweg naar de “Jeux de Boules”,

haar baseball-cap weert de zon.

Hij zwaait naar de teamleider van de poule,

“Zeg, draai daar de auto maar om.”

Twee oude mensen, hij groot, zij klein,

hij zwaaiend met armen en benen.

Zij knijpt de tas met ballen haast fijn,

heeft moeite hem bij te benen.

Wankelend gooit hij een bal op het pad,

de wedstrijd is begonnen.

Twee oude mensen gaan voldaan weer op pad,

zij hebben vanmiddag gewonnen!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel: "Granaatjes met een gouden slot"

De Geest beweegt

Beweeg ik mij als grauwe muis,
schuilgaand in lauwe aarde,
hoor ik: sta stil bij wie je bent,
voor Mij van zoveel waarde
en ik veer op, vol van zijn Geest,
Hij viert met mij het pinksterfeest!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Hemelvaartgedachte

Nee, niet met ballon en mand,
niet als een ruimtevaarder
maar een wolk nam Hem van land.

Omsloten door het hemelse,
verenigd met de Vader,
verbonden met de aarde.

Het komt zonder ballon en mand,
maar vuur zal niet ontbreken,
het is de Geest die in ons landt.

Ontstoken door het hemelse,
verbonden met de Vader
ontkiemt de nieuwe aarde.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Moederdag in herinnering

Zo eenmaal in het jaar

dat was toch veel te weinig

een goede moeder

was ze elke dag.

Haar koesterende handen

nooit aflatend bezig

haar zachte blik

vertolkte ’t liefdeshart.

In onze diepste pijn

was zij met ons verbonden

bij onze grootste vreugde

ontsprong haar lieve lach,

deelden we verdriet

zij troostte als geen ander

met haar als moeder

was het altijd moederdag.

Nog eenmaal klinkt op aarde

mijn bewonderend hoera

o, dat zij eeuwig moeder is

nu in Gods Gloria.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel: "Geloofsvreugde"(2013)

Bevrijdingsfeest

Feestelijk straatgezicht,

driekleurig landbericht,
vierend de vrijheid
van ’t aards vaderland,

drievoudig eerbetoon
aardoverstijgende
van wie bevrijd is
door Zijn Vaderhand. 

Coby Poelman - Duisterwinkel

Homme Poort

Hoe lang kijk jij al mee over mijn schouder,

ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt,

maar met de jaren word je mij vertrouwder,

hoe vaak heb ik je nu al zachtjes aangeraakt.

Het ene jaar stond je in onze serre,

een ander jaar naast het bureau,

van tijd tot tijd kom ik je plagend tegen,

dan duik je even onder mijn plumeau.

Vandaag was ik je lange haren

heel zacht masserend met een natte doek,

daarna je neus, je ogen en je wangen,

je moest eens weten wat het met me doet.

Vrienden van ons vinden je sprekend lijken

op Godfried Bomans, die tevreden blik,

verlang je nog niet even naar je pijpje

of geniet je van mijn nieuwste limerick?

Je geeft de kamer hoe dan ook jouw charme,

gemoedelijk stilzwijgend achter mij,

het is heel anders dan wat je gewend was,

je tijd in Groningen is al heel lang voorbij.

Daar keek je uit over de winkelpanden,

wellicht vanaf een brede vensterbank

en hield je mevrouw Leopold gezelschap,

hoorde op afstand de Martiniklokkenklank.

Je hoofd begint zowaar te glimmen,

het lijkt of je instemmend naar me knikt,

ach Homme Poort, je brengt me weer tot zinnen,

je laat me schrijven over jou onder jouw blik.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het schilderij is gemaakt door GeertJan van Meurs, Homme Poort, in de oorlog actief in het verzet, schreef een lekenspel, zie onderste foto. U kunt meer over Homme Poort lezen in het boek Jeugdherinneringen. Zie http://docplayer.nl/17276355-Jeugd-herinneringen-van-dirk-jan-poort.html 
Homme Poort speelde ook een rol in het boek van Simon Vestdijk, Terug naar Ina Damman, hij was het jongetje die de bal achteruit kon trappen.

Twee-eenheid

Als je bedenkt: God is met ons

zie je de ander omhuld door Hem,

Zijn adem in je naastes stem,

ook zelf ben je door Hem omhuld,

voel hoe Zijn vrede je vervult.

Coby Poelman - Duisterwinkel