“Woar is mien suntmetinus moeke.”
“Op t klaine zollertje, vot om t houkje achter de holten
kovver.
Denk om de leste tree, traproeden goan aal lös. Pa mot er
neudeg es noar kieken.”
Ik ben al boven. Deur van zoller kroakt.
Der schient n miezereg stroaltje zunlicht deur t roamke
aan Wegters kaant.
Keulse potten stoan op n rieg noast n blomtoaveltje met
kringen ien t blad.
Au, as k mien suntmetinus pakken wil steut ik mien kop.
Weer nait om balken docht.
k Heb hom.
Met suntmetinus ien haand stroekel ik over de leste tree,
veur mie nou de eerste, met de lösse traproede. Doar kleddert hai al noar
beneden. Ik ken mie nog net vastgriepen aan leuning.
Moeke staait al onder aan trap. “Wat heb ik nou zegd.
Gelukkeg is t goud oflopen.”
“Zitten der gain deuken ien mien suntmetinus?”
t Is goud goan. Reinder het hom moakt van n old blik. Hai
het er gatjes ien sloagen met n hoamer en n spieker. As keerske aan is schient
ien t duuster n meulen en n kerk.
Der zit onderien t blik n stuk holt met n rondje der
uutzoagd, doar ken t keerske ien.
Aan n iezerdroadje ken je hom vasthollen mor den krieg je
wel verbraande handen.
Wie deden der den n stokje omhen. Zo kon je der met lopen
as t 11 november was.
Twai doagen loater waren oma en mien zuster joareg.
Om dizze tied van t joar waren wie aaltied misselek van
alle lekkers wat wie oplopen haren.
Doar kwamen den ook nog gebakjes overhen.
Suntmetinus staait nou bie mien schoonzus ien koamer veur
de pronk.
As k hom stoan zai komt mien kiendertied weer boven.
k Huf der nait ains trap veur op.
Coby Poelman - Duisterwinkel
