Het geheim van oud en nieuw

Wat het rolletje verhult

op nieuwjaarsdag

onthult het knijpertje

ten overstaan van oliebollen,

een laag van sneeuwwit poeder

bedekt wat is geweest,

vannacht begint

het Nieuwe Levensfeest!

Coby Poelman - Duisterwinkel

De tweedehands hoed

Vandaag heb ik een hoed gekocht
bij de kringloop in de stad.
Manlief heeft hem uitgezocht,
we lopen naar het zebrapad.

De auto’s blijven netjes wachten,

we worden hier en daar gegroet.
’t Is of ze ons heel hoog achten,
komt dat nu allemaal door die hoed?

We worden vorstelijk benaderd,
“mevrouw, meneer, wat kan ik voor u doen?”
Een keurige man knikt en buigt waardig,
ik waan me in de tijd van toen.

‘k word geholpen in mijn jas,
deuren gaan voor me open,
men draagt voor mij de grote tas,
vraagt; “zal ik met u meelopen?”

Ik heb de hele dag genoten
van de aankoop van die hoed.
Dat die maar 50 eurocent kostte
vervult me met een opgelicht gemoed.


Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Kunstwerk boven van Wojciech Weiss

Leve de kringloop

Met een twinkeling in onze ogen

zijn we naar de kringloop getogen.

Mijn man en ik, soms een beetje gek

zijn in onze nopjes op deze plek.

Ik ga gelijk door naar de kledingrekken

en zie hem naar de boeken strekken.

Met twee broeken en een rok

verdwijn ik in het bekende hok

om even later voor de spiegel te kijken

hoe me deze creatie zal lijken.

Oeps, toch iets doen aan mijn gewicht,

de bovenste knoop wil niet meer dicht.

Met broek nummer twee
heb ik meer succes,

‘k kan zo bij de Oranjes
 op het bordes

en dat voor maar drie euro vijftig zeg,

het is nog als nieuw met velours beleg.

Mijn dag kan al niet meer stuk,

heeft manlief ook zoveel geluk?

Hij staat te kletsen
met een kenner van kunst,

een landschapje valt
bij hem in de gunst.

Hij luistert aandachtig
en wijst naar de muur,

scheef ingelijst zie ik
en hij is zo secuur.

Daar staat een piano,
die lijkt me niet slecht,

het fineer is kapot
en dat zie je toch echt.

Maar kijk toch eens daar,
een prachtige bank,

de bekleding nog gaaf,
de pootjes rank,

dat is iets voor Fleur,
die is dol op die kleur.

Ik bel haar gelijk even
buiten de deur.

Als we het aardewerk
hebben bekeken

en de sjaaltjes zijn ontweken

valt mijn oog op een kandelaar,

hij is wel wat groot
en een beetje zwaar.

Met het gevaarte op de fiets

verkneuteren we ons,
we hebben weer iets.

Glunderend kijken we elkaar aan,

wat heerlijk dat deze winkels bestaan!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in het boek "Granaatjes met een gouden slot"

Vergissing?

Ik schonk twee kopjes koffie in
maar ik was alleen,
toen kondigde Ik ben zich aan
en zijn we in gesprek gegaan.
Hij schenkt mij dagelijks levenszin,
nooit schonk ik koffie voor Hem in.

Toen dacht ik aan Maria,
aan wat Hij tegen Martha zei,
zo dicht was Hij vandaag bij mij.
Voelde Hij mijn verlangen?
Hoorde Hij Zijn gezangen?
Zag Hij hoe ik Hem verwacht?
Wat was het dat Hem bracht?

Als ik mij niet zo had vergist
had ik dan Zijn komst gemist?
In alle drukte van Advent
heeft Hij zich zelf tot mij gewend.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Decemberpost

Tussen de regels
van de decemberzegels
verspreidt de wereld
tekenen van vredig licht
bovenop een warm bericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Tweede persoon enkelvoud

De zwarte feestjurk

leek een rouwgewaad

toen ze verscheen.

Wie ben je eigenlijk,

wat ken ik je.

Waarom ben ik

verstrikt geraakt in leugens

en ben ik

wie ik niet wil zijn

Hoe ben jij

die me zo eigen is

zover van mij vervreemd.

Wat kun je opgaan

in de waan

dat je haar rug

erin denkt te herkennen

of is die foto

van de echte Jonatan?

Coby Poelman-Duisterwinkel

　

Geïspireerd door het boek Tweede persoon enkelvoud van Sayed Kashua

De oorzaak van kerst

Toen ten tijde van Jesaja

de wereld in het diepste donker was,

men leek te leven zonder God,

de waarheid struikelde,

recht niet meer triomfeerde

zag God zijn mensen

en Hij was ontzet.

Zoals een vader of een moeder

verdriet heeft om het lijden

van hun diep beminde kind,

niet aanzien kan

dat het van pijn zal sterven

zo is de Vader om zijn kinderen bewogen

en heeft Hij ons gered

door op het kerstfeest

als een weerloos Kind te komen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Lofzang van Elisabeth

Loof de Heer, zo wil ik zingen
Om de vreugde die Hij gaf,
Fluisterende zegeningen
Zweven door herinneringen
Aan het kindje in mijn schoot,
Niets dat weerstand aan hem bood,
Golvend sprong het op de dag

Van Maria’s arriveren,
Al van ver trok hem de Here.
Niemand wist hoe hij getuigde,

Er was in Maria’s schoot
Leven dat nu echt ontsproot.
In dit teken was een band,
Stil deed hier Gods Geest gebaren
Aan de moeder van de Heer,
Blijdschap mag je nu ervaren,
Echt, wat Hij belooft komt uit,
Trouw zal Hij zijn Woord bewaren.
Hef dan aan dit lof-geluid.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Warm onthaal

Vanmorgen was het even

of daar mijn moeder was

zoals mijn dorpsgenoot

zich zorgend naar mij boog,

och kind een hele trap he

tegen die harde wind,

ze gaf me zelfs een knuffel,

ik voelde me weer kind.

Bent u ook op de fiets vroeg ik

joa wicht, een hele trap

en kwam jij ook de hoofdweg langs

die opgebroken was?

Ik knikte en had diep respect

voor deze flinke vrouw

die evengoed geklommen had

langs stenen in het nauw.

We bliezen samen even uit,

de wachtkamer gaf rust,

de tandartsstoel lag lekker,

de wind blies ons weer terug.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Foto:  Angeniet Schuddebeurs, haar blog: https://altijdmooiweer.wordpress.com/

Repetitieruimte

Het koor is niet compleet,
de alt zingt weer alleen
en ook de bassen
kunnen steun gebruiken.
De dirigente hoopt en bidt
dat niemand ziek zal zijn
op zondag in de eredienst,
het groepje is zo klein.

Hoe zou de Grote Dirigent
vanuit de hemel bidden,
Hij heeft ons allen
nodig in Zijn Koor.
We kunnen hier op aarde
toch vast gaan repeteren,
verschillend als we zijn
geven we samen goed gehoor.

Al zullen hier en daar
wat valse tonen klinken,
als we met vreugde werken
aan de harmonie
zullen we op een dag
de mooiste psalmen zingen,
vormen de stemmen
een gouden melodie!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "Verrassend uitzicht" (2013)

Ruitenheer

Op een dag waren mijn man en ik onderweg naar Amsterdam toen ons op de snelweg een bedrijfsauto voorbijging met de naam “Ruitenheer.”

Ik pakte mijn mobieltje en begon in het menu “notities” te dichten.

Toen het gedichtje klaar was en ik het ’s avonds in Word had uitgewerkt keek ik op google wat voor bedrijf het was. Ik vond tevens een mailadres en stuurde het gedicht naar het bedrijf. Ik kreeg een heel aardig mailtje terug met de vraag of ik mijn huisadres wilde doorgeven, men wilde mij een presentje sturen. Ik keek elke dag verwachtingsvol of er iets in de postbak zat maar er ging een week voorbij en de post had niets gebracht.

Op een dag stopte er rond etenstijd een glanzende zwarte auto voor het huis. De kofferruimte ging open en een heer kwam de oprit op met in zijn hand een schitterend boeket.

Hij overhandigde het mij met de woorden: Alstublieft mevrouw, op het kaartje kunt u lezen van wie u dit boeket ontvangt. Op het kaartje stond:

“Bedankt voor het mooie gedicht. Wij waarderen het zeer! Namens Ruitenheer.”

Ruitenheer

Ruitenheer sprak tot de klaverboer
mag ik van jou de hartenvrouw?
Het hart brak van de klaverboer
nooit geef ik jou mijn hartenvrouw,
ik blijf haar eeuwig trouw.

De ruitenheer was zeer bedroefd,
dat zag de schoppenvrouw
zij ging een kaartje overslaan
en sprak voor ieder te verstaan
ik geef mijn hart aan jou.

De ruitenheer kwam in het nauw
hij viel niet op de schoppenvrouw
maar door haar resoluut besluit
ging toch een venster naar haar uit,
nu heet zij mevrouw Ruit.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Het gedicht is gepubliceerd in de bundel "De voordracht!" (2013)

De voordracht is te beluisteren op  https://www.luistergedichten.nl/index.php/categorieen-algemeen/15-liefde-erotiek/125-ruitenheer

Hemels licht

Heer, ik kan niet bidden,
dat heb ik nooit geleerd.
Ze zeggen dat het Christuskind
voor mij ook is gekomen.
Ik wil het wel geloven
maar begrijpen doe ‘k het niet.
Nu hebben ze me naar
het kerstfeest meegenomen

en eerlijk Heer,
het voelt zo goed,
er heerst hier echte Vrede.
Ik denk dat ik van nu af aan
ook zondags naar Uw Huis wil gaan
er is vandaag zomaar in mij
een Hemels Licht ontstaan
en wat ook heel bijzonder is,
ik heb zowaar gebeden!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Wie speelt voor Piet?

Zeg Sint, heb ik het goed verstaan

of is me nu de clou ontgaan,

mag onze Piet niet zwart meer zijn?

Is dit een issue, is het gein?

Als clown ga ik steeds wit geschminkt,

geen kind dat me een kleur toezingt.

Misschien moet ík de kade op

als nepknecht van de nepbisschop.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot"

Sinterklaasgevoel

Als kind geloofde je

in Sinterklaas,

nu gelooft Sinterklaas

in het kind.

Vroeger waren

Pieten de baas,

nu spelen de bazen

voor Piet.

Vroeger kreeg je

cadeaus van Sinterklaas,

nu koop je

Sinterklaascadeaus.

Vroeger mijmerde je

op de kade….

nu mijmer je

over vroeger.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk van Anco Wigboldus

De breimachine

Samen kochten ze een breier,
wisselden die om de maand,
truien, sokken, soms een vest
rolden uit het naaldenbed.
Van links naar rechts
roetsjte de slee,
de maand vloog om,
geen pand bleef stranden.
Leeg kwam het de ander toe,
per auto of bij vlagen
te voet met wandelwagen
tot een tweede werd gekocht.

Nu liggen in hun kasten
de breiers werkeloos te wachten.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "De voordracht" (2013)

De liefde

Schrijvend
wordt het sterker,
vanuit het diepste
van de ziel,
hoe zal ik
het verwoorden,
datgene
wat mij overviel
van binnenuit,
zo’n warme gloed
die in mij deed ontwaken
dat intens vurige gevoel,
zou ik het kunnen raken
in enkel een gedicht?

Al was het maar een vonkje
van Uw aanstekelijk licht.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "Geloofsvreugde" (2013)

Vredevorst

Licht, door engelen bezongen,

in de velden van overal

schrijft geschiedenis voor eeuwig,

Gods vrede sneeuwt door het heelal.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Opgeheven geheim

Ik kan het nu wel zeggen

zei ze zacht

hoe op een dag

ze boven wilde kijken

maar van de kinderen

mocht ze niet op de trap.

‘k Ben heel voorzichtig

achter haar aan geklommen,

ze was de koningin te rijk,

zo blij nog even

weg te kunnen dromen

in haar vroegere koninkrijk.

Maar de weg terug,

een uur waren we bezig,

toen ik bezweet bedacht wat nu

werd me iets ingegeven,

we gingen op de knieën

tree voor tree.

Het was zo’n lieve vrouw,

ik gunde het haar zo

die ene wens

te gaan vervullen,

het is gelukt,

ik kan ‘t je nu

in alle openheid onthullen.

Ontroerd ontmoette ik haar blik,

zij bracht wie ik zo miste

hier beeldend in herinnering,

zo liefdevol, als een vriendin,

ik zag in haar

die donkere ogen lichten.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Lieverd

Kom maar lieverd, roept een vrouw

die in mijn richting kijkt.

Ik stal mijn fiets, ik ben er al

maar wie ze op het oog heeft

speelt onverstoord,

passanten hebben ons gehoord,

ze lachen dat is mooi,

de vrouw achter de bloemen

beaamt dat we elkaar best vaker

lieverd mogen noemen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

N.a.v. een ontmoeting voor een supermarkt.

Kunstwerk van  Juane Xue

Nieuw leven in oude foto

Stofzuigend loop ik door de gang
als hij me staande houdt,
een foto in de hand.
Wat lijk ik sprekend op die man
zegt hij en kijkt me aan,
ik kijk naar hem,
het is zijn over-opa in
zijn jonge jaren.
Oud is hij niet geworden,
hij stierf aan Spaanse griep.
Zijn dochtertje, pas twee
kende haar ouders bijna niet,
tien dagen later
volgde moeder vader.
Hij kent de trieste gang.

Nu hij daar staat met
over-opa’s foto
zie ik de sterke trekken
van gelijkenis,
nu weet ik hoe mijn opa
die ik nooit heb gekend
er vroeger uitgezien heeft
als een knappe jonge vent.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Lieve ......

Weet je het nog

hoe tijdens je depressie

je zo bijzonder voor ons werd

we elke dag jou om de beurt

het bed uitpraatten

en lange wandelingen maakten,

we samen opruimden waar jij

geen moed voor had

en de voldoening die het gaf?

Wat heeft het ons

een levenszin gegeven

toen je depressie voor ons oog

mocht worden opgeheven

dat je na al die jaren

nog vreugdevol de dag ontmoet

en lieve .....

namens de hele groep,

we danken God

en brengen je Zijn groet.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in: "Beleef de dag!"

Verjaardagsvreugde

Een vreugdegolf bereikt ons hart,

vandaag is jouw verjaardag,

we vieren een nieuwe levensstart

en zingen in maten van vierkwart,

beleven je geboortedag,

genieten van je blijde lach,

de vreugde van verjaardag,

het feest dat je er zijn mag!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Mijn baas en ik

Mijn baas wil met mij wandelen
maar ik ben zo bang
de laatste keer langs het kanaal
klonk er een harde knal,
ik ben toch zo geschrokken
mijn oor voelt nog de pijn,
kon ik het hem maar zeggen,
zou het dan over zijn?

Maar kijk, hij gaat de bocht om,
hij neemt een andere weg,
heeft hij mijn angst vernomen,
ik huppel langs de heg,
hij kent mij beter dan ik dacht,
hij rent met mij en wacht,
ik hoor de zachtheid in zijn stem
en in mij groeit weer kracht!
Waff!

Coby Poelman - Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "De voordracht" (2012)

Kon ik nog maar éven....

Moeder, als u eens wist
wat er is gebeurd
in de tijd
nadat u bent heengegaan,
dat op uw verjaardag
in uw dochter
een dichter is ontstaan
die schreef over uw leven,
moeder,
kon ik nog maar éven
vertellen hoe het is gegaan.

Als u eens wist
dat u in mijn bundel stond,
ik zou zo graag weten
hoe u dat vond
maar ik denk dat u
als zeer bescheiden vrouw
hoofdschuddend zeggen zou:
“Nee kind, te veel eer,
en je weet wie roemt,
die roeme in de Heer”.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Dát is het!

Het zingt dag in dag uit
welluidend in mijn hart,
soms neuriet het geluid
vanzelf naar buiten.
Uitbundig wil het hart
Gods liefde uiten
bij 't was ophangen, strijken,
tijdens de afwas
maar ook onderweg.
Het maakt me vrolijk,
opgewekt en vrij.

Dát is het,
Heer,
U zingt in mij!

Coby Poelman - Duisterwinkel

De boog in de wolken

Toen het licht van de zon

de regen bescheen

zag ik Uw kleurrijke boog

om mij heen.

Door Uw belofte

wist ik Uw blik

gericht op die boog

en daaronder was ik

in een bijzonder ogenblik

zichtbaar met U verbonden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

bij Genesis 9 : 16

“Als de boog in de wolken is

dan zal Ik hem zien, zodat

Ik mijn eeuwig verbond gedenk”…

Het mooiste boeket

In een grote glazen pot
staan bloemen als fluwelen.
't Zijn rode amaryllissen
op hele dikke stelen,
er tussenin staan fijntjes
met vurig rode bessen
takjes van de vuurdoorn
samen hun dorst te lessen.

Dit prachtige boeket
dat met liefde is geschikt
vertolkt hier ogenstrelend
wat in de zangdienst werd belicht.
Ik voel me begenadigd
als ik kijk naar 't warme rood
en richt me tot de Schepper
die al dit moois ons bood.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Is er ook een dominee in de zaal?

Ze had er zo’n behoefte aan

een dominee te spreken,

hulpzoekend keek ze om zich heen,

onrustig wachtend op een teken,

herinnerde zich toen een stem:

uw Hulp is in de Naam van Hem

die u geschapen heeft.

Trouw tot in eeuwigheid

verlaat Hij nooit wat Hij begon…

en zij, gelovend, was gerust

omdat dit al haar twijfel overwon.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Te beluisteren op  https://www.luistergedichten.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=41:is-er-ook-een-dominee-in-de-zaal&catid=19:geloof-hoop-liefde

Stil gebed

Ik vouw,

denkend aan Noord, denkend aan Zuid,

U spiegelt ons midden

van Oost naar West

biddend.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Verrassend uitzicht" (2013)

Hoopvol

Hij was

al lange tijd kerkverlater

maar zijn ogen lichtten

toen Iemand zei

Ik ben.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Lichtende schaduw

Ik zag een vage regenboog

over een heldere

gebogen

alsof de één de schaduw

van de ander was.

Mijn pas vertraagde,

zilverkleurig vlogen

speelse vogels

voorlangs

en onderdoor

tegen het lichtend

donkergrijs.

Ik ondervond

hoe schaduwrijke vleugels

zich spreidden over mij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Geloofsvreugde" (2013)

Brugstraat

De brug

is weer toegankelijk,

het verkeer

komt op gang.

Een overvol voetpad,

drukte van belang.

Dan gebeurt er iets,

een bus

nadert dreigend

een vrouw met een fiets.

In een impuls

grijpt een voetganger

haar stang,

geroep…

hij tilt haar

met fiets en al

terug op de stoep.

Rakelings schuurt

de bus langs haar wang,

het valt niemand op

in het gedrang

maar míjn hart

stroomt vol,

ik kleur er van

want die spontane redder

is míjn man.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

 Bron foto: http://www.focusgroningen.nl/bus-over-de-a-brug-verleden-tijd-pendelen-vanaf-de-westerhaven/