Eerst hield hij me gezelschap als ik op de grond ging liggen maar sinds ik me van de fysiotherapeut in kattenhouding van hol naar bol moet buigen vindt hij me wel reuze interessant. Zodra ik bol sta staat hij op en komt me kopjes geven.
Over meeleven in mijn omgeving heb ik ook niet te klagen. De alt die naast me staat te zingen is een Bulgaarse. Ze kent nog niet zoveel Nederlandse woorden maar probeert het:
Coby lopen zo, ze staat op en gaat krom lopen, waarom Coby lopen zo? Ik leg het uit en gebruik daarbij veel gebarentaal. Zij weer: Coby pijn, Coby lopen zo, ik denken, denken, denken.
Honig roept ze uit, met dikke zout. Ze doet het voor over de trui van de sopraan uit Azerbaijan. Ik heb het begrepen, ik moet honing met zeezout mengen en op de pijnlijke plekken smeren. Masageren? vraagt de sopraan, nee, niet masageren zegt ze, gewoon smeren begrijp ik, krant erop vervolgt ze of doek, slapen, wakker, wassen en finito!
Bij het laatste woord kijkt ze heel blij want dan moet de pijn over zijn.
De sopraan raakt mijn rug aan en vraagt: hier? nee, hier? au, ja daar. Ze strijkt over mijn rug en zegt ik ga jou masageren, rechtop proberen te lopen, niet zo krom. Honing, ja, weet je, als je verkouden bent is honing eten goed, nu zijn je spieren verkouden.
Heb je wel honing anders koop ik het voor je. Ik bedenk hoeveel liefde deze vrouwen geven. De sopraan maakt haar eigen kleding van goedkope lapjes op de markt en komt rond van weinig, is altijd vrolijk, creatief, behulpzaam. De alt doet zo haar best om mij advies te geven om mijn pijn kwijt te raken, ik voel me rijk gezegend met hun liefde, als rugpijn daar van over zou gaan zou het meteen weg zijn.
Gewapend met een pot honing, zout, een lepel en een schoteltje zit ik in de badkamer en smeer me volgens aanwijzingen in. Het plakt verschrikkelijk maar hup, long-shirt erover en onder het dekbed. Mijn man gaat een eindje verder van me af liggen maar zo heb ik iets meer bewegingsvrijheid, dat komt me goed uit want draaien was tot nu toe heel pijnlijk.
Om 4 uur word ik wakker. Twee pijnpunten had ik om het uit te proberen niet ingesmeerd en die voel ik, de andere pijn is weg. Het schoteltje is nog niet leeg, ik smeer de pijndelen in en hervat de slaap.
Als ik wakker word weet ik niet wat me overkomt, ik kan rechtop lopen, mijn rug voelt soepel, de pijn is weg. De hele dag kan ik bijna alles weer doen alleen lang staan wil nog niet maar toch, het is een heel stuk beter geworden. Dat onze Bulgaarse alt slim was had ik al ontdekt tijdens de repetities, ze zingt de moeilijkste stukken na een paar keer zo mee of het nu Engels, Duits of Nederlands is maar dat ze in één nacht een mens van rugpijn kan verlossen vind ik subliem!
Coby Poelman - Duisterwinkel
Uit: "Beleef de dag" (2015)
