De kat zit voor de bank,
zijn ogen dicht,
de borstkas ritmisch wiegend
luistert hij ademloos
naar licht klassiek,
oud geworden
onder zang,
pianospel en koormuziek.
zijn ogen dicht,
de borstkas ritmisch wiegend
luistert hij ademloos
naar licht klassiek,
oud geworden
onder zang,
pianospel en koormuziek.
Eén instrument
kan hem niet echt bekoren,
bij het geluid van blokfluit
pletten zich de oren,
zijn ogen staan verstoord,
hij poogt er mauwend
bovenuit te komen,
een sprong beëindigt
hoge tonen.
Stil ligt de fluit
op het velours,
de kat, zijn naam is Händel,
hervat zijn slaapje
op de zonverwarmde vloer.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Gepubliceerd in de bundel "Velden vol melodieën" (2016)
kan hem niet echt bekoren,
bij het geluid van blokfluit
pletten zich de oren,
zijn ogen staan verstoord,
hij poogt er mauwend
bovenuit te komen,
een sprong beëindigt
hoge tonen.
Stil ligt de fluit
op het velours,
de kat, zijn naam is Händel,
hervat zijn slaapje
op de zonverwarmde vloer.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Gepubliceerd in de bundel "Velden vol melodieën" (2016)
Grappig. Ik heb ook fluit gespeeld en mijn kat ging er dan als een haas vandoor.
BeantwoordenVerwijderenHaha, hoe bijzonder, leuke gedaanteverwisseling;) Slangen en ratten schijnen meer van fluitmuziek te houden...
VerwijderenDe kat spint een tevreden lied als de fluit zwijgt:)
BeantwoordenVerwijderenLeuk gedicht Coby.
Dat zal het zijn Hilly, een mooie poëtische gedachte!
VerwijderenWat een gave heb jij om beelden op te roepen!
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen Ariëlla, dankjewel!
Verwijderen