mijn trommelvliezen bol,
zijn ritme schokt de bank.
Vol overtuiging klinkt het.
Lofprijzend is zijn dank.
Bij het verlaten van de kerk
valt hij het orgel bij.
Zijn echtgenote fluistert sssst
maar hij is veel te blij.
Haar diep ontroerde ogen
beroeren die van mij.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Gepubliceerd in de bundel "Geloofsvreugde"
Prachtig Coby. Ik heb zojuist een column geschreven over 'gejubel', maar die moet nog gepubliceerd worden. Dit gedicht is heel sfeervol en past er mooi bij!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk Marja, als je wilt mag je het gedicht er bij gebruiken maar dat wist je al wel. We hebben wel vaker raakvlakken heb ik gemerkt. Dank voor je mooie reactie!
VerwijderenMooi zo blij te kunnen zijn. Mooi gedicht Coby.
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen Hilly, dankjewel! Ja, ik herkende zoveel in deze man, ik kan ook bijna niet stil blijven zitten als ik zing;)
VerwijderenIk hoor het voor me...
BeantwoordenVerwijderenLeuk Anne, dankjewel!
VerwijderenGeweldig (en beetje ontroerend)
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je mooie reactie, fijn om te lezen!
Verwijderen