Afgelopen weekend mocht ik een workshop geven op ons gemeenteweekend onder de titel: Schrijf een Psalm.
Er waren meer boeiende workshops waaruit gekozen kon worden en ik wachtte in spanning af of er deelnemers zouden zijn.
Drie jonge mensen schoven aan. Het werd een inspirerend uur en twee van de drie wilden hun zelf geschreven Psalm wel voorlezen. Alle drie hadden zich naar God geuit zoals de psalmisten ons hebben voorgedaan en ze hadden er zoveel vreugde in ervaren dat ze dit graag nog eens met meer mensen wilden ondernemen. Dat was erg fijn om te horen en we hadden een kostbare nabespreking.
Voorafgaand aan de workshops hadden we een bijeenkomst waarin we nagedacht hadden over Elia op de berg Horeb uit 1 Koningen 19. Toen de deelnemers aan het schrijven waren ben ik ook gaan schrijven en heb me geheel laten leiden door wat ik aan gedachten binnenkreeg. Zo ontstond uiteindelijk een Psalm n.a.v. het gedeelte uit Koningen. Ik zal hem hier even delen.
In Gods stilte
Heer, de stilte suist nog na,
U was er met Uw zachte stem
na alle drukte en lawaai
waarin ik was verzeild.
Toen U mij zag vernam ook ik
dat U aanwezig was.
U tilde mij uit alles wat mij bond,
U nam mij mee Uw stilte in
die zo behaaglijk voelde
dat ik wel altijd daar zou willen zijn.
In Uw aanwezigheid lijkt alles zoveel anders
alsof Uw arm mij zachtjes begeleidt.
Uw Geest beroert mijn denken, mijn gedachten,
ze leiden mij naar stille innigheid.
Zo in Uw veiligheid voel ik mij diep geborgen,
het is als een oase na een woeste zee.
Alleen al door me in Uw arm te wanen
geef ik U al mijn zorgen mee.
U zingt met al Uw zuiverheid
mij naar een heilige hoogte,
daar juicht mijn hart in eerbiedwaardigheid
omdat U Heer mijn leven leidt.
Geprezen zij Uw naam
die mij zo vrij laat gaan.
Coby Poelman - Duisterwinkel
