Op het Paterswoldsemeer

Heldere zeilen, zie ze blinken op het meer,

tientallen BM'ers zijn vrolijk in de weer,

vissers en zeilers, passanten van nabij,

bij de zeilwedstrijden waren ze erbij.

Feestelijke dagen, voor iedereen vertier,

elk seizoen uitnodigend, ook voor ijsplezier.

Het lokt de watersporter, voor hen is er genoeg

en Noordelijke kunstenaars, leden van de Ploeg.

Er is veel inspiratie, er is geen dag gelijk,

soms schilderen ze wolken of stukjes Koninkrijk.

een spiegeling van kleuren vult zo menig doek,

elke keer verrassend, vanuit een andere hoek.

Menig kunstliefhebber verlustigt zich erin,

herinnert zich de dagen, alleen of met gezin,

de tochten op de schaatsen of in de zomerzon,

dat Paterswoldse meer, waar liefdestijd begon...

Coby Poelman-Duisterwinkel

Samen langs de graven

Lopend langs graven

toont U mij Uw open graf,

U opent mijn gedachten

aan Uw derde dag.

Midden in de lijdenstijd

loopt U al vooruit,

U kent mijn innerlijke strijd,

mijn moeite met de dagen,

alles wat U moest ondergaan,

wat U moest verdragen.

Doe ik U niet tekort Heer

om mij steeds af te wenden

van al wat U geleden hebt,

ik kan er niet aan wennen.

Lopend langs graven

zie ik Uw lijdensweg,

probeer het te beseffen,

diep op wat is gezegd,

ik wil het onder ogen zien

hoe erg het voor U was,

Heer met U aan mijn zijde

bij Uw geopend graf

wil ik U dank betonen

voor wat U hebt volbracht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

In de nachtstilte

Kijk toch, op het garagedak,

daar zit een uil op zijn gemak,

wat licht hij op tegen dat zwart,

dat mooie koppie, zo apart,

die fel oranje ronde ogen

tussen maanvormige bogen

die in snavel overgaan,

wat kijkt hij ons argwanend aan.

Je hoeft voor ons niet bang te zijn,

wij vinden je gezelschap fijn,

je geeft de nacht een nieuw gezicht,

ik leg je vast in een gedicht!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verliefd of verloofd

 

In een tijd van hoeden dragen

waren mijn ouders jongelui

die hun ja nog zouden vragen

een dag in Arnhem samen uit.

Als ik het jonge stel zie lopen,

naast elkaar in wandelpas,

mijn vaders handen weggestoken

in zijn geklede overjas,

ook moeder op haar zondags,

in een voor hen nog vreemde stad

denk ik; door hen kwam mijn begin,

ik werd de jongste van dit paar,

de zesde van hun huisgezin,

ik koester aan elk levensjaar

in liefde mijn herinnering.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Liefde in het dennenbos

De takken van de dennenboom

dansen de naaldendans,

bij elke rukwind gaan ze los,

zo grijpen ze hun kans

van een omhelzing die alleen

bij stormen kan ontstaan

omdat ze bij het stille weer

te ver verwijderd staan.

Voor hen is storm en wervelwind

het grootste liefdesfeest,

op de windstille dagen

gedenken ze wat is geweest.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Voorjaarsgroet

 

Noordpolderzijl

Tussen de stilte

lispelen golfjes

onder welluidend

vogelgezang,

fluisteren rietkragen

wind over land,

grazen koelbloedige

Belgische paarden

in kwelders achter

de wakerdijk,

waden kinderen

door het slijk.

Wandelaars

kijken hun ogen uit,

vormen een kleurige

sliert door de polder,

lucht ademt nodigend

Rottumeroog,

de waker geleidt je

indachtig omhoog.

Noordpolderzijl

een lust voor het oog.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Op een bankje met U

Zittend op een bankje,

de zon op mijn gezicht
voel ik de omarming
van Uw omvangrijk licht.

Op deze mooie middag
pauzeer ik hier met U
om straks weer op te stappen
na ons genot van nu.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kracht

Elke keer

sterkt het me meer,

zelfs in de zwartste nacht.

Steeds vrijmoediger

overwin ik

mijn onmacht

want ik geloof,

ik weet het zeker:

Zijn kracht

wordt in zwakheid

volbracht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Lichtbrengers (Een liedtekst)

Zo fijn dat ik weer zingen kan

op prachtige muziek,

de organist speelt speels en zacht,

zijn stijl vol dynamiek.

In tonen van het orgelspel

hoor je een nachtegaal,

en op de achtergrond een duif,

soms ook een wielewaal.

Het tilt je boven alles uit,

was het een nare week,

de predikant speelt erop in,

zo troostend is zijn preek.

Hij ziet in ons een nachtegaal,

een Florence Nightingale,

lichtdragers zijn we voor elkaar,

nooit wordt het ons te veel.

Hier komen we tot zondagsrust,

we brengen lof aan God

die ons vertroost en toekomst biedt,

begaan is met ons lot.

Hier drinken we Zijn Woorden in,

beleven vredetijd, 

de psalmen beuren ons weer op,

we voelen ons bevrijd.

We gaan de nieuwe week weer in

vol hoop en goede moed

en Vader trekt weer met ons op,

Zijn Geest stroomt ons door ‘t bloed.

Hij bidt het Onze Vader mee,

hoort ons belijden aan,

is dag aan dag aan onze zij,

Hij kan ons hart verstaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

(Te zingen op lied 706 uit het nieuwe liedboek.)