Drijvende getuigen

De lucht is als een kudde

die langs drijft door het blauw,

ik zie de schaduwdans van muggen

boven druppels morgendauw.

Kikkers kwaken een kikkerlied,

duiven uiten hun basgeluid,

ik schrijf hoe ik van hen geniet

onder rood ontluikend fruit.

Ik hoor de vogels om me heen,

mussen, merels en een specht,

de sfeer is zomers zo sereen,

U weet Heer, hoe ik hieraan hecht.

De kudde drijft steeds verder,

het wordt weer stralend blauw,

ze gaan vast naar hun Herder,

getuigend van Zijn trouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Ooievaars in Aduard

 

Ontroerend stilleven

Een plukje haar vanuit haar kindertijd,

het zegt zoveel over de kleine meid,

ik zie weer hoe ze liep 

met haar konijn op wieltjes,

die ze soms aan haar pakjedrager bond,

daar reed ze frank en vrij mee rond,

dan keek ze om en stopte even

zette hem overeind maar nee,

het wilde blijkbaar zweven.

Ik mijmer over haar

en haar kwajongensstreken,

hoe ze in hoge bomen klom

en vlotten bouwde die ze af kon breken,

al zonder handen fietsen kon.

Het ikke zelf klinkt in mijn oren na,

ze wipte snel van ieders schoot,

ze is nu zelf al jaren ma

hun jongens zijn al weer zo groot.

Het zwijgend plukje op de envelop

roept talloze herinneringen aan haar op.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Een vredige zomeravond

 

Natuurschoon

 

Lakens
bleken op de groene velden,
lakenvelders breken
in pinguïnkleur
het groen.

Coby Poelman-Duisterwinkel