Er is een man
die naar de dood toeleeft.
Hoe lang hij nog
te leven heeft
is onbekend.
Hij lijdt,
beweegt zich voort
door medicijnen
maar leeft toe naar
beloften uit Gods Woord.
Zo nu en dan
bezoekt hij graven
van goede vrienden
en vraagt zich daarbij af
of ze al zingen
in het Grote Koor.
Er was een Man
die naar de dood
toeleefde.
Hij heeft het lijden
van de mensen
niet gewild,
ontfermt zich
over hen die
diep gelovig
door Hem
over het lijden
worden heen getild.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Gepubliceerd in de bundel "Geloofsvreugde"
Dit is zo'n troost. Mooi gedicht (mooi hoe je die twee samen brengt)
BeantwoordenVerwijderenDank voor je mooie inlevende reactie. Hij was een dorpsgenoot van mij. Ik gaf hem dit gedicht dat ik schreef na een gesprek met hem. Hij was er zo blij mee dat hij het aan iedereen liet lezen. Zo troostte hij er velen mee in het ziekenhuis. In zijn afscheidsdienst stond het op de liturgie.
Verwijderen