Korte koorrepetitie

We repeteren ongeveer ons vierde lied als achter mij de bas laat weten dat hij zich niet zo lekker voelt. Hij wil eigenlijk wel naar huis. Hij is nu nog in staat naar de auto te lopen, als hij veel langer wacht is dat nog maar de vraag. Of iemand hem even naar huis wil brengen.

De dirigente, tevens pianiste is ook nog eens zijn echtgenote. Er wordt even overlegd en al snel besluiten we dat we de repetitie afblazen zodat de dirigente met haar man mee naar huis kan.

Snel ruimen we alles op en ondertussen komt onze Bulgaarse alt met een voorstel dat ze meteen in praktijk brengt. Ze roept ieder die niet een taak in het opruimen heeft op om mee te doen.

De bas is op een tafel gaan zitten, ik ben naast hem gaan zitten om erop te letten dat hij niet onderuit gaat en de Bulgaarse alt pakt zijn handen en geeft aan dat we met zijn allen voor hem moeten bidden. In haar eigen taal spreekt ze ondertussen een gebed uit. Het enige dat ik kan verstaan is de naam van de bas. Dan is ze klaar en maakt de bas duidelijk dat ze door de Heilige Geest geleid voor hem heeft gebeden en dat hij in Gods hand is. De Armeense sopraan wil ook haar hulp bieden en wil zijn voeten wassen maar alles is inmiddels opgeruimd, de lichten gaan uit, we moeten afsluiten en begeleiden de bas naar de auto.
De dag erop krijgen we een mail van onze bas. Het gaat weer helemaal goed met hem. Al vrij snel was hij zich beter gaan voelen. Hij was ontroerd en getroffen door alle zorg en vooral door het gebed dat zo spontaan was uitgesproken door de Bulgaarse alt.

We zitten in de auto als ik zijn mailtje voorlees aan mijn man die ook op de repetitie aanwezig was.

We worden even stil en laten onze gedachten de vrije loop. Wat zijn we rijk gezegend met onze koorleden, wat kan er in een paar minuten tijd een bijzondere band met elkaar ontstaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel