Moederdaggevoel

Als ik naar huis gerend was,

de achterdeur nog open,

om te vertellen

wat ik had gescoord,

zij was er, de handen

in elkaar slaand,

tot in de nacht

had ze me overhoord.

De kale plek voor ’t aanrecht

woog de zorgen

die onder afwas

werden doorgepraat,

was ze alleen

dan zong ze psalmen,

gaf ze zich over aan

haar Toeverlaat.

Ik rook haar warmte

als de tranen kwamen,

de grotemensenwereld me

te machtig werd,

als pleisters niet alleen

meer konden helpen,

ze leefde mee

met elk facet.

Inlevend las ze voor

onder de lamp

boven de

etenstafel,

nog zie ik

het door haar

gesteven kleed

en proef de smaak van wafels.

Als ze eens wist hoeveel ik

van haar leerde,

kon ik nog éénmaal

lezen haar gezicht,

vandaag zie ik

haar leven

door Zijn ogen,

in ‘t hoogste licht.

　

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Velden vol melodieën" (2016)