stond op de liturgie.
De organist dacht:
zal ik dan maar
in de kerk gaan zitten
en af gaan wachten
wat er komt?
Hij keek de kerk
eens rond.
Opeens werd hij gegrepen
door een beroerde
toets van zijn geweten
en terstond
speelde de organist
vol gratie
zijn meest ontroerende
improvisatie.
Dit is nog eens
een gave van de Geest
wist hij die nu begreep
hoe je die regel leest.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Uit: "Velden vol melodieën (2016)
De voordracht van dit gedicht is te beluisteren op http://www.audiogedichten.nl/audio/religieuze-audio/25-muziek/131-het-orgel-speelt
Prachtig gedicht, je draagt het ook heel mooi voor Coby.
BeantwoordenVerwijderenZomergroet,
Hilly
Leuk Hilly dat je het ook beluisterd hebt. Ik heb gemerkt dat dit gedicht heel vaak gebruikt wordt bij jubilea en afscheid van organisten. Het is al lang geleden geschreven maar ik zag dat ik het hier nog niet eerder had geplaatst. Hartelijk dank voor je reactie en een zonnige dag gewenst!
BeantwoordenVerwijderenVriendelijke groet,
Coby
Opmerkelijk mooi!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Marja, fijn om te lezen!
BeantwoordenVerwijderen