die voor het eerst nu vrucht draagt,
hij voelt hoe sterk de takken zijn,
ik hoor hoe hij zich afvraagt;
hoe kan het dat Zacheüs in
zo’n buigzaam boompje zat,
hij kon zich goed verschuilen,
de boom is vol van blad.
Wellicht was die boom ouder,
hij klein en tenger ook misschien
kon mooi vanuit het lover
boven de mensen Jezus zien
maar het mooiste is toch dat
Jezus hem voor ogen had.
Coby Poelman-Duisterwinkel
in een hip tuniek,
een sjaaltje om je haren,
nog jong en zo uniek.
Wil je een foto maken
vroeg je aan je vriendin
die daar graag op inging,
zij kende het begin.
Die blik al zo veelzeggend,
je kende hem nog kort
maar dacht al zelfverzekerd;
ik weet dat dit hem wordt.
Het is ook uitgekomen,
de liefdesdroom werd waar,
het sjaaltje werd een frutsel,
altijd iets in je haar.
Je vond in hem een maatje,
een levenskunstenaar.
Hij maakte je gelukkig,
al meer dan 50 jaar.
Coby Poelman-Duisterwinkel
over de mooie teksten die zijn uitgezocht
beseffen ze dat velen hier zijn vrijgekocht,
afwachtende de dag dat graven breken.
Zie je de wachters in de stille nacht,
ze hebben hoop en troost overgebracht.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Die wandeling van Henoch,
hoe vaak zie ik hen gaan,
probeer ik in gedachten
hun woorden te verstaan
en elke keer kom ik bij Hem,
spreekt Hij mij stralend aan,
brengt levend in herinnering,
ook jij mag met Mij gaan.
Coby Poelman-Duisterwinkel
klinkt uit een open raam
een melodie
die lokt en vindt,
die zwart en wit
in harmonie verbindt,
verleden stilt
en heden overwint.
Zolang muziek de ruimte vult
vervalt de tijd,
zinspeelt de eindigheid.
Speel door, speel door
mijn beste vrind,
laat duren dit moment.
Coby Poelman-Duisterwinkel
