Verjaardagsboeket

De avondzon beschijnt het paars

van sterrenbollen in ‘t boeket,
ze zijn met akelei en lelies
in  het licht gezet,
het kruid van vingerhoed
wijst uit de diepte bloeiend
in lila alle kanten uit.

Korenbloemen leunen
op doorzichtig groen,
hun stelen ondersteunen
een uitbundige pioen
alsof ze in het lichtdoorlatend blauw
elkaar en ons vertellen:
ook wij ervaren dagelijks
Zijn scheppingstrouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel

In de groei

Wat is een kiem

vroeg ze

tussen

twee happen door

ze las een krantenkop

en dacht

dat iemand

erin was gesmoord.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel 'De voordracht'

Kerkgang, feest van verbondenheid

Die maanden

dat ik niet kon gaan

besefte ik ten volste het gemis,

geen bandje kon

de liefdesband vertolken

van tekstbelevend zingen

op echo’s van ons voorgeslacht

in een doorlevende bezieling,

het vreugdevol

de Levende ontmoeten,

de warmte van

Zijn Woord over je

heen gespreid,

de liefdevolle ogen

van wie om je geven,

de vrede in de dienstbaarheid.

Een hand van heimwee

had me in de greep,

ik wilde me zo graag

weer onder hen begeven,

lag vurig wachtend

in gedachten dicht bij Hem.

Het was een feestdag

toen ik weer kon gaan,

blijde gezichten

die de liefde Gods

uitstraalden,

ik mocht weer

rond mijn broeders

en mijn zusters ademhalen,

me overgeven aan de

luister van Zijn stem!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Jacobskruiskruid

Bermen langs de snelweg

kleuren groen en geel,

boeren kleuren als de bermen.

Waar geel het land kleurt

rond een overall

wacht de veestapel op stal.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Opwindende dirigent

Vol aandacht kijkt hij naar de dirigent,

in zilverfolie vormgegeven,

het ragfijn webwerk

geweven om zijn handen

houdt zijn blik gevangen.

Dan spreekt hij uit

wat in hem opgeroepen wordt.

Zo stond hij vroeger,

de armen als die dirigent,

ertussen strengen wol

die zij tot kluwens wond,

zijn armen zwenkten

op haar swingbeweging.

Nog voelt hij hoe de strengen

zijn handen met een streling

in de ruimte deden zweven,

daar waar het zachte rood

haar handen oversteeg,

het binnenin hem zingen bleef.

Coby Poelman-Duisterwinkel