Dag meneer

Hoe wit is uw gewaad
afstekend tegen
't donker van uw handen,
integer uw gelaat,
uw houding ingetogen.

Alleen al uw aanwezigheid
geeft zoveel rust en stilte,
de schilder die u portretteerde
wist van 't kleurrijk wit
een stralend licht
in plooien te creëren,

toch is 't uw houding
die mij nog het meeste raakt.

Coby Poelman - Duisterwinkel.

Het schilderij is van Martinus van Andringa.

Op het tuinpad

Waterhoentje in het nauw
met gewonde staart,
roerloos op het erf.
De kat wacht,
een lijster werpt zich op
om af te leiden,
hij woont al jaren
op dezelfde plek.

Geluidloos huilt de bloem

die van Gods zon getuigt,

er roept een kloek,

een kopje buigt.

Dan komt de redder
vol ontferming
die de gewonde draagt,
de lijster prijst
en de kat verjaagt.

De zonnebloem verrijst.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Onder Zijn kleurenboog

Zoekend naar een lelie

zie je opeens die knipoog

van wie de lelie leven gaf,

dit had je even nodig,

een kleurtje rond je dag,

je zit al op je hurken,

vol van verwondering,

dat knipoogje van boven

geeft juist een opening.

Je zocht een mooie lelie,

die blijft nog even uit,

de onderkant drijft boven,

verborgen blijft de bruid,

kijk naar de kleur, de nerven,

de wereld op zijn kop,

zo fascinerend is het blad

onder de lelieknop.

Zo zittend op je hurken

Gods knipoog in je hoofd

ontvouwt in jou een leliebruid

onder Zijn kleurenboog.

Coby Poelman - Duisterwinkel

In verbondenheid

De hemel wolkt,

de aarde wordt beschenen

door openingen in het wolkendek,

de zon licht op

in sluiers rond de randen,

waaiert in vage stralen

boven een waas van violet.

Wat wilt U ons vertellen Heer,

gaat U al bijna komen?

Bent U in deze wolk

of gaat dit weer voorbij?

De aarde wacht,

beschenen door de wolken

geopend door Uw mooie wolkendek.

U licht ons bij

tipt sluiers van de randen,

ontvouwt gedachten,

door U in gang gezet.

Coby Poelman - Duisterwinkel