Vandaag staat mijn column "Honing, zout en rugpijn" uit mijn boek "Beleef de dag" in een aangepaste versie op de opinie-pagina van het Nederlands Dagblad. (Blz. 12) De samenwerking met het ND kwam voort uit een bloggers-ontmoeting op de Open Dag van het ND in Barneveld waar de Christelijke webloggers voor uitgenodigd waren. Hier even een foto van het artikel en de originele versie uit mijn boek.
Sinds mijn rug opspeelt wordt de nieuwsgierigheid van de kat gewekt.
Eerst
hield hij me gezelschap als ik op de grond ging liggen maar sinds ik me
van de fysiotherapeut in kattenhouding van hol naar bol moet buigen
vindt hij me wel reuze interessant. Zodra ik bol sta staat hij op en
komt me kopjes geven.
Over meeleven in mijn omgeving heb ik ook niet
te klagen. De alt die naast me staat te zingen is een Bulgaarse. Ze kent
nog niet zoveel Nederlandse woorden maar probeert het:
Coby lopen
zo, ze staat op en gaat krom lopen, waarom Coby lopen zo? Ik leg het uit
en gebruik daarbij veel gebarentaal. Zij weer: Coby pijn, Coby lopen
zo, ik denken, denken, denken.
Honig roept ze uit, met dikke zout. Ze
doet het voor over de trui van de sopraan uit Azerbaijan. Ik heb het
begrepen, ik moet honing met zeezout mengen en op de pijnlijke plekken
smeren. Masageren? vraagt de sopraan, nee, niet masageren zegt ze,
gewoon smeren begrijp ik, krant erop vervolgt ze of doek, slapen,
wakker, wassen en finito!
Bij het laatste woord kijkt ze heel blij want dan moet de pijn over zijn.
De
sopraan raakt mijn rug aan en vraagt: hier? nee, hier? au, ja daar. Ze
strijkt over mijn rug en zegt ik ga jou masageren, rechtop proberen te
lopen, niet zo krom. Honing, ja, weet je, als je verkouden bent is
honing eten goed, nu zijn je spieren verkouden.
Heb je wel honing
anders koop ik het voor je. Ik bedenk hoeveel liefde deze vrouwen geven.
De sopraan maakt haar eigen kleding van goedkope lapjes op de markt en
komt rond van weinig, is altijd vrolijk, creatief, behulpzaam. De alt
doet zo haar best om mij advies te geven om mijn pijn kwijt te raken, ik
voel me rijk gezegend met hun liefde, als rugpijn daar van over zou
gaan zou het meteen weg zijn.
Gewapend met een pot honing, zout, een
lepel en een schoteltje zit ik in de badkamer en smeer me volgens
aanwijzingen in. Het plakt verschrikkelijk maar hup, long-shirt erover
en onder het dekbed. Mijn man gaat een eindje verder van me af liggen
maar zo heb ik iets meer bewegingsvrijheid, dat komt me goed uit want
draaien was tot nu toe heel pijnlijk.
Om 4 uur word ik wakker. Twee
pijnpunten had ik om het uit te proberen niet ingesmeerd en die voel ik,
de andere pijn is weg. Het schoteltje is nog niet leeg, ik smeer de
pijndelen in en hervat de slaap.
Als ik wakker word weet ik niet wat
me overkomt, ik kan rechtop lopen, mijn rug voelt soepel, de pijn is
weg. De hele dag kan ik bijna alles weer doen alleen lang staan wil nog
niet maar toch, het is een heel stuk beter geworden. Dat onze Bulgaarse
alt slim was had ik al ontdekt tijdens de repetities, ze zingt de
moeilijkste stukken na een paar keer zo mee of het nu Engels, Duits of
Nederlands is maar dat ze in één nacht een mens van rugpijn kan
verlossen vind ik subliem!
Coby Poelman - Duisterwinkel
Uit: "Beleef de dag" (2015)
