Mag ik eruit?

Ik heb het Spaans benauwd

in dit cadeaupapier

en die proppen in mijn maag

zitten me tot hier.

Wie kwam er op dat gek idee

mij zo dik in te pakken,

ik wil eruit, ik heb genoeg van

’t schudden in die zakken.

Ik ben zo zacht en mooi,

wie wil me gaan bevrijden

en gunt me het genot

mijn charmes uit te spreiden?

Verwachtingsvol met kloppend hart

roep ik gedempt tot ziens,

als ik het niet meer overleef,

ik was een tas van jeans.

Coby Poelman-Duisterwinkel