Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog. U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam. Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen.
Er is nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. , https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

zaterdag 29 juli 2017

Christen zoekt Christin

Hoe vindt een man
een Christenvrouw
die hem als levensgezel past
als hij niet zo vrijmoedig
op een vrouw afstapt?

Hoe vindt een vrouw
een Christenman
als zij om ijs te breken
een man niet zomaar
aan durft spreken?

Is het misschien een plan
voor Christelijke zoekers
een ring om wijsvinger te dragen
als aanleiding
de ander te bevragen?

Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

woensdag 26 juli 2017

Als Hij maar bij me is

Hij was al bij je
in de moederschoot,
voelde het wiegen
van de kinderwagen,
je eerste stapjes
zag Hij en genoot,
Hij hoorde ook
je stamelende vragen.

Heb je het wel gemerkt
dat Hij er was
toen jij onwennig aanschoof
in die nieuwe klas,
je was zo kwetsbaar nog,
naïef en argeloos
en zo verdrietig
als men jou niet koos.

Zo gaandeweg
heb je ontdekt
dat Hij het was
die meeging aan je zijde
en nu je grijs geworden bent
weet je, mijn toegewijde
is Hij, altijd en overal,
je leeft als een bevrijde.

Al ben ik kwetsbaar
zeg je sterk,
het geeft niet,
Hij is bij me.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

dinsdag 25 juli 2017

Luchtballet

Armen gespreid,
voeten nauw gesloten,
in rode spitsen
dansen zij de lucht,
het hoofd blijft stil,
de romp beweegt de vlucht.
Waar dragers landschap raken
kleurt groen het hemelgrijs,
dansers zwaaien ons
een goede reis.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Gepubliceerd in het boek "Beleef de dag" (2015)

maandag 17 juli 2017

De grote stad

Haar handje zacht
in moeders warme hand
voelde de angst
voor het verkeer.

Goed kijken naar het mannetje,
nu is hij rood
maar als hij straks gaat lopen
in de kleur groen
dan mogen wij erover.

Maar waar de mannetjes ontbraken
werd moeders hand zo klam,
als ze al bijna halverwege waren
en er opeens een auto kwam
trok een korte rukbeweging
hen terug op het trottoir.

Zo’n tweemaal in het jaar
moest ze de reis toch ondernemen
en steevast na dit tandartsenbezoek
kochten ze schoenen, nieuwe kleren.
Winkel in, winkel uit,
met volle tassen
in de bus naar huis.

De stad, hoewel heel druk
kon voor de dochter niet meer stuk.

Coby Poelman - Duisterwinkel

vrijdag 14 juli 2017

Interview voor de radio

Iedere maandagmiddag tussen 16.00 uur en 17.00 uur werk ik een aantal minuten mee aan een radioprogramma op http://www.radiowesterkwartier.com en voor wie het ontvangen kan op 105.3 FM.
Maandag 10 juli was ik live in de studio voor een interview.
Mocht u het interview nog willen beluisteren dan kan dat op https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017
De muziekfragmenten zijn er tussenuit geknipt dus u kunt zonder pauzes door luisteren.

donderdag 13 juli 2017

dinsdag 11 juli 2017

Afscheidsperspectief

Wanneer de stilte U begint te prijzen,
de ziel gaat reizen
wacht Uw belofte
dat het lichaam zal verrijzen
op Uw tijd.

Coby Poelman-Duisterwinkel
 
Gepubliceerd in de bundel "Verstillend Licht"
 
 

vrijdag 7 juli 2017

Uw Vaderlijk gebed



Vader, wat mooi
dat U in ‘Onze Vader’
ons leerde bidden voor elkaar;
vergeef ons onze schuld.
Zo leerde U ook schulden van de ander
als die van ons te zien,
U gaf ons zelfs nog meer in wat U leerde,
want alles wat wij vragen
in Uw Vaderlijk gebed
het is niet voor ons zelf
maar voor elkander,
zo brengt U door dat woordje ons
ons kindschap in verbondenheid
in wat wij aan U vragen.
Geef dat Uw wil door ons
mag worden uitgedragen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

woensdag 5 juli 2017

De aantrekkingskracht van zingen


Na haar begrafenis
komt zijn verhaal
dat haar voor even
weer tot leven brengt.
Een smalle gang scheidde
de beide huizen.

Ik zie de afwassende vrouw
achter het matglas
van haar keukenraam,
en hoor hoe helder
elke dag vanuit de gang
zijn jongensstem zich
mengt in haar gezang.

Ik kijk hem aan,
hij is al bijna zestig
maar in gedachten
zie ik ‘t jochie
bij dat open raam.

Zij is niet meer
maar haar gezang
is achter matglas
voor haar uit gegaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel