Onduidelijke signatuur

Voor de leeskring las ik het boek "De bijenhouder van Aleppo". Het boek heeft me best aangegrepen, je kunt je na het lezen ervan een veel betere voorstelling maken van wat een vluchteling allemaal moet doorstaan. Ik schrijf vaak een gedicht bij het gelezen boek dat ik deel op mijn blog Literatuurgedichten.  Misschien ook aardig om het gedicht hier te delen. De vrouw om wie het in het boek gaat is kunstenaar maar verliest haar gezichtsvermogen na de dood van hun zoontje.  In het gedicht heb ik geprobeerd een tekening van haar leven te schetsen. Haar man is bijenhouder en hoopt in een nieuwe toekomst zijn beroep weer uit te kunnen oefenen.

Onduidelijke signatuur

Ik zie een echtpaar met een zoontje

in tijden van hoe mooi het was,

dan wordt het doek kapotgeschoten,

zonnige bloemen bedekt met as.

Kleuren worden troebel,

eveneens de geest,

hoop leeft aan de randen

van wat vredig is geweest.

Verdreven naar de vreemde,

nergens een eigen plek,

altijd op je hoede,

klaar zijn voor vertrek.

De rode draad is wazig,

de toekomst onbekend

maar aan de horizon schijnt licht

waar de penseelstreek wendt.

De hoop is bijna zichtbaar,

ik kijk van dichterbij,

opeens beweegt iets op het rood,

kijk nou, een honingbij!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het boek "De bijenhouder van Aleppo" van Christy Lefteri