Zeer geliefd publiek

Als ik mijn mond in V-vorm trek

onder de rood met wit geblokte pet

bebloemd met een margriet

lijk ik toch aardig vredig,

is het niet?

De kunstenaar bestrijkt in het decor

een vleugje wereldvrede

waarin mijn duifmuziek zal spelen

zoekend snaren die geen

strijkstok raken kan

o, dat ooit vredestichters

echte vrede winnen,

dan speel ik sterren van de hemeljas

die koningsblauw geschilderd mij omarmt,

u, zeer geliefd publiek verwarmt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij een schilderij van Torcqué voor zijn jubileumboek "Echo van de stilte" dat is uitgekomen in juli 2011.

Dit gedicht is met een foto van het kunstwerk gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen".