Er staat iemand voor de deur

Wilt u ook iets geven voor…

zo’n zeven keer per jaar,

dan voor dit, dan voor dat,

paadje op, paadje af,

de bus is nog niet zwaar.

Wie ik niet thuis tref

schrijf ik op,

morgen weer een ronde,

soms doet de bel het niet,

dan loop ik achterom.

Achter zoveel deuren

een wereld van verschil

in kleur, in smaak, in geuren,

of ‘k even wachten wil…

’t Is overal hetzelfde,

waar is mijn portemonnee,

men is meestal welwillend

maar soms tref je ook nee.

Eens liep ik voor het Beatrixfonds

toen iemand zei: ja daaag,

die heeft toch zeker geld genoeg,

daar doe ik niet aan mee.

De deur viel krachtig in het slot,

daar stond ik, toch wel komisch.

Collecteren is een vak apart

maar elke keer weer lonend.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit "De voordracht"